Μ'εσάς, τα αγόρια και τα κορίτσια της ΚΝΕ, το «άλας» και την ελπίδα για την πορεία του λαϊκού μας κινήματος «προς τα ύψη και το φως», θέλω σήμερα κι εγώ, ο «παλιός» ΕΠΟΝίτης, ο ασπρομάλλης της παλιάς φρουράς των Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, να ενώσω τη φωνή και την καρδιά μου, μέσα στο χαρούμενο και αγωνιστικό ξεφάντωμα του 26ου Φεστιβάλ σας. Να πάρω λίγη φλόγα από τη δική σας πυρκαγιά και να τραγουδήσω μαζί σας τα αθάνατα τραγούδια του Αγώνα μας.

Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία/ το θάρρος, την ορμή, τη λεβεντιά

πετάμε στον αγώνα, στη θυσία/ για την Ελλάδα, για τη Λευτεριά.

Με τα φτερά της νιότης πετάξαμε, όντως, σ' εκείνον τον «υπέρ βωμών και εστιών» αγώνα. Πολεμώντας και τραγουδώντας, ριχτήκαμε τότε στην άνιση μάχη, και χτυπηθήκαμε στήθος με στήθος, με τον φασίστα επιδρομέα. Αγωνιστήκαμε «για το ψωμί, τη λευτεριά και την τιμή» του λαού μας, για την υπόληψη και την εθνική ανεξαρτησία της πατρίδας μας. Ομως, τη λευτεριά μας, που την αποκτήσαμε με τόσες θυσίες και με τόσο αίμα, οι «μεγάλοι μας σύμμαχοι», οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές, δε μας άφησαν να τη χαρούμε ούτε μια μέρα. Με τη συγκατάθεση και την υπογραφή του ντόπιου υποτακτικού τους, που παρίστανε τον Ελληνα πρωθυπουργό, μας χτύπησαν βάναυσα και απροσχημάτιστα, μέσα στην Αθήνα, στην πρωτεύουσα της χώρας. («Χτυπάτε, σα να βρίσκεστε σε κατακτημένη πόλη», έδωσε προσωπικά την εντολή ο Τσόρτσιλ στο στρατηγό του τον Σκόμπι). Και ήρθαν, ύστερα, πίσω τους νέοι κατακτητές, οι Αμερικανοί μακελάρηδες, να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο.

«Κι ύστερα πλακώσαν κι άλλοι / μακελάρηδες αφέντες/ πειρατές Αγαρηνοί/ και ματώσανε τους κάμπους/ και ματώσαν τα βουνά μας/ όλη η Ελλάδα μια πληγή...».

Ελπίζουμε να συγχωρήσετε την απειρία και τα λάθη μας, τα μεγάλα και ασυγχώρητα. Να διδάσκεστε από το παράδειγμά μας και να έχετε τη δική μας προσφορά, την αυτοθυσία και την αταλάντευτη πίστη μας στον αγώνα για το δίκιο και την αλήθεια, υποθήκη και φάρο οδηγητή, για τους δικούς σας αγώνες.

Εμείς, υπακούοντας στους νόμους του πανδαμάτορα Χρόνου, θα χρειαστεί, σε λίγα χρόνια, να σας παραδώσουμε τη σκυτάλη. Κρατήστε με σταθερό χέρι αυτή τη σκυτάλη της τιμής και του αγώνα. Κρατήστε ψηλά, ως άξιοι κληρονόμοι και συνεχιστές του έργου της ηρωικής ΕΠΟΝ, την τίμια σημαία της, με τα οράματα και τα πανανθρώπινα ιδανικά της Λευτεριάς, της Ειρήνης, της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού.

Μη σας τρομάζει η φασιστική νύχτα που προσπαθούν να επιβάλλουν οι επίδοξοι κοσμοκράτορες, με τις μαφιόζικες ληστοσυμμαχίες και τα «νέα δόγματά » τους. Τον ήλιο της Δικαιοσύνης, που θα προβάλει, έτσι κι αλλιώς, στο φρύδι της Ανατολής, δε θα μπορέσουν να την εμποδίσουν με τα «αόρατα» Στελθ και τα «έξυπνα» όπλα τους. Η δύναμη των λαών είναι ακατανίκητη. Το σκοτάδι της βίας και του πολέμου θα νικηθεί, και η καινούρια μέρα της παγκόσμιας Ειρήνης θα ανατείλει.