Οι «Χαρταετοί...», λοιπόν, σε καμία περίπτωση δεν είναι μια ταινία χαζή! Δεν υπάρχει κανένας χαζός στις μέρες μας. Ιδιαίτερα χαζός Αφγανός, όπως ο συγγραφέας (Καλέντ Χοσεϊνί) του ομότιτλου βιβλίου, το οποίο κυκλοφορεί και στην Ελλάδα (πώς θα γινόταν αλλιώς;), πάνω στο οποίο στηρίζεται η ταινία. Γιατί οι Αφγανοί ξέρουν από πρώτο χέρι, ποιος είναι ο εχθρός και ποιος ο φίλος! Και ξέρουν, επίσης, πως τα ζητήματα, όπως το ζήτημα της πατρίδας τους, δε λύνεται με τη «νοσταλγία» και το συναίσθημα! Είναι πολιτικό ζήτημα και απαιτεί πολιτικές λύσεις!

Η ταινία αρχίζει με συναισθηματική περιγραφή των «παλιών καλών ημερών». Οταν οι διάφοροι «καλοί», «δημοκρατικοί» και «διανοούμενοι» προύχοντες φέρνονταν «τρυφερά» στους αμόρφωτους και γεμάτους προκαταλήψεις υπηρέτες τους. Κρυφά, βέβαια, βίαζαν τις υπηρέτριές τους, έκαναν μαζί τους παιδιά, τα οποία τα έκρυβαν από την κοινωνία. (Τα είχαν, ωστόσο, κοντά τους σαν παραπαίδια, σαν παιδιά των υπηρετών τους).

Αυτήν την «ειδυλλιακή» κοινωνία ήρθαν οι άγριοι κομμουνιστές και τη διέλυσαν! Και μαζί με αυτούς ήρθαν και οι ακόμα πιο άγριοι Ρώσοι! Οι οποίοι, αυτό δεν τόλμησε να το πει ποτέ η CIA κατευθείαν, βίαζαν και σκότωναν στους δρόμους και στις πλατείες για πλάκα (όπως κάνουν σήμερα οι Αμερικάνοι στο Ιράκ).

Στα πλαίσια αυτής της διάλυσης ο ένας αδερφός, ο νόμιμος, φεύγει για την «καλή» Αμερική. Ο άλλος, ο νόθος, μένει πίσω (τα δυο αδέρφια στο τέλος της ταινίας μαθαίνουν πως είναι αδέλφια). Ο Αμερικανοαφγανός προοδεύει! Γίνεται συγγραφέας (ο συγγραφέας του βιβλίου που λέγαμε). Ο άλλος, ο νόθος, μένει και «αντιμετωπίζει» τους Ρώσους και μετά τους Ταλιμπάν, οι οποίοι, σύμφωνα με την ταινία, έπεσαν από τον ουρανό (και δεν είναι δημιούργημα των Αμερικάνων).

Κάποια μέρα ο Αμερικανοαφγανός (η Αμερική με άλλα λόγια) έρχεται να σώσει και τον νόθο αδερφό. Ο συγγραφέας, σαν δεύτερος ράμπο, ξεγελάει τους σημερινούς Ταλιμπάν (τον Μπιν Λάντεν, με άλλα λόγια) και παίρνει τον αδερφό του!..

Οσο άθλιο είναι το στόρι τόσο καλή είναι η κατασκευή! (Και γι' αυτό η ταινία είναι επικίνδυνη). Ο γεννημένος στη Γερμανία και μεγαλωμένος - και σπουδασμένος - στην Αμερική σκηνοθέτης Μαρκ Φόρστερ, με τη βοήθεια του καλού διευθυντή φωτογραφίας και του ακόμα καλύτερου μουσικού του καταφέρνει να φτιάξει θαυμάσιες εικαστικά εικόνες, εικόνες συναισθηματικά φορτισμένες. Και με όπλο αυτές προσπαθεί να περάσει την αντιδραστική άποψή του.

Βρισκόμαστε σε πόλεμο, ποιος έχει αντίρρηση; Στον πόλεμο η προπαγάνδα είναι ισχυρό όπλο, ποιος δεν το γνωρίζει; Προσοχή, λοιπόν, σε ό,τι βλέπετε και σε ό,τι ακούτε. Ο κινηματογράφος είναι πάντοτε στρατευμένος. Το ζήτημα είναι με ποια πλευρά συστρατεύεται!

Παίζουν: Χαλίντ Αμπντάλα, Χομαϊγιούμ Ερσαντί, Σαούν Τουμπί, Ατόσα Λεονί.