Η ανάγκη οι εργαζόμενοι να συσπειρωθούν ώστε να αντιπαλέψουν την αντεργατική λαίλαπα της κυβέρνησης που έρχεται να σαρώσει τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους, επισημάνθηκε χτες κατά τη διάρκεια της συζήτησης με τίτλο «Ο εργάσιμος χρόνος», στα πλαίσια του 26ου Φεστιβάλ. Στη συζήτηση πήραν μέρος ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του Συνδικαλιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Γιώργος Μαυρίκος, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και μέλος της ΕΕ της ΓΣΕΕ, ο Αλέξης Τσώλης, μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ και ο Πέτρος Βαμβακάς, πρόεδρος του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.

Παρουσία εκατοντάδων εργαζομένων που εκδήλωσαν έντονο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις που έρχονται στις εργασιακές σχέσεις αλλά και στο ασφαλιστικό, υπογραμμίστηκε ότι τα αντεργατικά μέτρα που προωθούν κυβέρνηση και εργοδοσία με τη συνενοχή των συνδικαλιστικών ηγεσιών, έρχονται να ανατρέψουν κατακτήσεις χρόνων δημιουργώντας παράλληλα έναν εργασιακό μεσαίωνα με εργαζόμενους και ωράρια «λάστιχα», «ανοιχτά» στις ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο Γιώργος Μαρίνος στην τοποθέτησή του υπογράμμισε την ανάγκη στο μέλλον να εξασφαλιστεί ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας με 7ωρο και 5ήμερο, αφού χωρίς αυτά το 35ωρο - που «ευαγγελίζεται» η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ - στρέφεται ενάντια στους εργαζόμενους.

Αναφερόμενος στη θέση της κυβέρνησης ότι η ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, η κατάργηση του 8ωρου και η διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση μειώνει την ανεργία, ο Γ. Μαρίνος υπογράμμισε ότι «η θέση αυτή είναι εξωπραγματική και αποπροσανατολίζει εργαζόμενους και ανέργους. Στόχος της κυβέρνησης είναι μέσα από αυτή τη διαδικασία να δοθεί η δυνατότητα στους εργοδότες να μειώσουν τον αριθμό των εργαζομένων με βάση τις ανάγκες της κάθε επιχείρησης».

Στην πολιτική που ακολουθούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αναφέρθηκε ο Γιώργος Μαυρίκος, καθώς όπως σημείωσε, συνειδητά και γνωρίζοντας πολύ καλά τις συνέπειες των επιλογών τους, στηρίζουν τον «κοινωνικό διάλογο». «Είναι ανίκητοι οι αντίπαλοί μας; Είναι μοιραίο να εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα;», ρώτησε για να έρθει η απάντηση από τον ίδιο: «Το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια τάση αύξησης συμμετοχής των εργαζομένων σε κινητοποιήσεις. Υπάρχει ανάγκη οι εργαζόμενοι από όλους τους χώρους να συσπειρωθούν και να υπάρχει μια συνολική αντεπίθεση».

Με μια σύντομη ιστορική αναδρομή στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος, ξεκίνησε την τοποθέτησή του ο Αλέξης Τσώλης και συνέχισε με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στους χώρους εργασίας αλλά και στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ο Αλ. Τσώλης υπογράμμισε ότι η εργοδοσία δεν εφαρμόζει συμφωνίες και ΣΣΕ, εξαναγκάζει τους εργαζόμενους σε περισσότερες ώρες απλήρωτης εργασίας, εφαρμόζει νόμιμα πια τη μερική απασχόληση. Οσον αφορά τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, σημείωσε: «Οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων έχουν φτάσει στο σημείο να είναι υπάλληλες ηγεσίες που διαχειρίζονται την εξουσία που η κυβέρνηση τούς παρέχει. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από αυτές γι' αυτό και χρειάζεται ένα ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα αγωνιστεί στο πλευρό τους για να κερδίσει όσα έχουν χαθεί και να διαφυλάξει όσα υπάρχουν ακόμα».

Την εμπειρία του από την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων που έχουν εφαρμοστεί αρχικά στο χώρο του εμπορίου, μετέφερε στη συζήτηση ο Πέτρος Βαμβακάς σημειώνοντας ότι η μερική απασχόληση, η τρομοκρατία στους χώρους εργασίας, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, είναι μια πραγματικότητα για τους εργαζόμενους στο εμπόριο. Καταλήγοντας τόνισε: «Μόνο οι εργαζόμενοι, συσπειρωμένοι στα συνδικάτα θα μπορέσουν να ανατρέψουν αυτή την κατάσταση και το αρνητικό κλίμα που υπάρχει. Μόνο με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα οι εργαζόμενοι θα μπορέσουν να διεκδικήσουν όχι μόνο αυτά που τους έχουν πάρει αλλά και αυτά που τους χρωστάνε!».