Από την απεργία στις 19 Μάρτη

Αναμφισβήτητα οι αγώνες έχουν αποτελέσματα σε πολλά επίπεδα. Οπως, για παράδειγμα, η παρεμπόδιση απολύσεων, η απόσπαση αυξήσεων, η βελτίωση των συνθηκών εργασίας, η ωρίμανση, η συσσώρευση πείρας, η οργάνωση, η συσπείρωση νέων δυνάμεων κ.ά.

Η επίθεση όμως που δέχεται η εργατική τάξη, τα πλατιά λαϊκά στρώματα δεν είναι ένα περιοδικό, περαστικό φαινόμενο, δεν αφορά έναν επιμέρους κλάδο, μια ορισμένη χώρα, δεν εκδηλώνεται μόνο την περίοδο ανόδου των συντηρητικών κομμάτων στην κυβερνητική εξουσία.

Η σημερινή καπιταλιστική οικονομία δεν μπορεί να κάνει βήμα στην εξέλιξή της αν δεν απαλλοτριώσει, δεν επιχειρήσει να ισοπεδώσει το σύνολο των εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων και συνολικά των λαϊκών στρωμάτων. Αν δε ρίξει όσο πιο χαμηλά μπορεί την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης.

Και βεβαίως, όσο το κεφάλαιο θα δυναμώνει, θα συγκεντρώνεται και θα συγκεντροποιείται, όσο θα μεγαλώνει ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός, τόσο η ανάγκη του να χτυπά δικαιώματα και κατακτήσεις θα αυξάνει, θα γίνεται πιο επιθετικό και ταυτόχρονα οι πολιτικοί του εκπρόσωποι - συντηρητικά, σοσιαλδημοκρατικά, νεοαριστερά κλπ. κόμματα - θα εφαρμόζουν όλο και πιο αντιλαϊκές πολιτικές, όπως έκαναν και κάνουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι κεντροαριστερές, κεντροδεξιές κυβερνήσεις.

Συνεπώς, η αντιμετώπιση της στρατηγικής αυτής επίθεσης του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων προϋποθέτει συνδικαλιστικό κίνημα ανώτερης ποιότητας, με ενισχυμένα τα ταξικά χαρακτηριστικά.

-- Τι ακριβώς εννοείτε λέγοντας «άλλη ποιότητα»;

Πριν από όλα την ανάγκη οργάνωσης της εργατικής τάξης. Ο βαθμός οργάνωσης είναι πολύ μικρός και κυρίως σε ό,τι αφορά τους νέους και τις νέες, τους μετανάστες, τις γυναίκες.

Την υιοθέτηση από την πλειοψηφία των εργαζομένων της γραμμής της ταξικής πάλης, ενός πλαισίου στόχων και αιτημάτων που θα στηρίζεται στο γεγονός ότι οι εργαζόμενοι είναι οι παραγωγοί του τεράστιου πλούτου με όποια μορφή και να υπάρχει και τους ανήκει όλος.

Τη χειραφέτηση χιλιάδων εργατών και εργατριών, χιλιάδων εργαζόμενων από το αστικό πολιτικό σύστημα, τα κόμματα του ευρωμονοδρόμου, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, από τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό. Την ενίσχυση των δεσμών των σωματείων με τα μέλη τους, τη βελτίωση της δημοκρατικής τους λειτουργίας, την ενασχόλησή τους με όλα τα ζητήματα που απασχολούν την εργατική λαϊκή οικογένεια, όπως η Παιδεία, η Υγεία, ο αθλητισμός, το περιβάλλον κλπ.

Σε αυτό το δρόμο κινείται το ταξικό κίνημα, με αυτό τον προσανατολισμό παλεύει. Αλλά οι ίδιες οι απαιτήσεις της πάλης έχουν βάλει το θέμα της έντασης των προσπαθειών για την ισχυροποίηση των συνδικάτων. Σε αυτό μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο η ενσωμάτωση της πλούσιας πείρας που συγκεντρώνεται μέσα στους αγώνες, στην καθημερινή δουλειά, στην καθημερινή δράση.

Για παράδειγμα, αυτό αφορά στην αξιοποίηση, στην ενίσχυση των βημάτων που γίνονται στην οργάνωση, στην κινητοποίηση των εργαζομένων στους εργασιακούς χώρους αλλά και στον τόπο κατοικίας ώστε να γίνουν περισσότερα και να έχουν συνέχεια στη δράση οι Επιτροπές Αγώνα, οι σωματειακές επιτροπές, τα παραρτήματα, τα νέα κλαδικά συνδικάτα, που είναι γερά εργαλεία της πάλης.

Μέσα στους πολύμηνους αγώνες φάνηκαν οι αδυναμίες αλλά και οι δυνατότητες στην παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων από τη θέση της μειοψηφίας στα συνδικάτα. Εδώ χρειάζονται μεγάλες προσπάθειες για να αναδειχτούν οι αγωνιστικοί συνδυασμοί ως πόλος συσπείρωσης και κινητοποίησης δυνάμεων, με καθημερινή πρωτοπόρα δράση που θα συμβάλλει στην αλλαγή του συσχετισμού δύναμης.

Σήμερα το ταξικό κίνημα μπορεί να δουλέψει σταθερά, συστηματικά μέσα στους νέους εργαζόμενους, στις εργαζόμενες γυναίκες και να συμβάλει να κατανοηθεί η αξία της οργάνωσης, της συλλογικής πάλης σε συνδυασμό με τον εμπλουτισμό του διεκδικητικού πλαισίου, πετυχαίνοντας τη μεγαλύτερη δυνατή μαζικοποίηση και την ανανέωση του εργατικού κινήματος με νέες αγωνιστικές δυνάμεις.

Το ίδιο ισχύει για τους μετανάστες που είναι η μεγάλη δύναμη που έχουμε υποχρέωση να κερδηθεί, να ενταχθεί στη γραμμή πάλης του ταξικού κινήματος. Και τέτοια πείρα υπάρχει. Απεργοί μετανάστες έδειξαν ιδιαίτερη αντοχή και αποφασιστικότητα.

Συνειδητοποιείται καλύτερα ότι ο αγώνας του ταξικού κινήματος είναι ενιαίος, συνεχής και πολύμορφος. Δεν περιορίζεται, δε σταματάει σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, και ο στόχος είναι σε κάθε αγώνα, μέσα σε αυτή την πορεία να δημιουργείται γερή υποδομή.

Πολύ περισσότερο που γνωρίζουμε καλά ότι απέναντι στην εργατική τάξη κινούνται με συνέπεια, με στόχο οι δυνάμεις του κεφαλαίου και προβάλλουν νέες επικίνδυνες απαιτήσεις, ετοιμάζουν νέα, πολύ σκληρά αντεργατικά μέτρα.

Ετσι με την πείρα αυτών των αγώνων οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ συνεχίζουν, ρίχνοντας ιδιαίτερο βάρος σε ένα πλατύ, ουσιαστικό άνοιγμα στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, στις λαϊκές γειτονιές συζητώντας την ουσία, το ταξικό περιεχόμενο της εργατικής πρωτομαγιάς, της απεργίας της 1ης Μάη. Προσπαθώντας περισσότερο για την οργάνωση και την κινητοποίηση νέων εργατικών δυνάμεων. Δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι που ήρθαν μέχρι τώρα στις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ, δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι που απέργησαν αλλά είναι και οι συνάδελφοι που προβληματίζονται, που δεν έχουν βρει ακόμα το δρόμο τους και έχουμε υποχρέωση να βρεθούμε κοντά τους.