Υπόλογες προς τον ελληνικό λαό και, ιδιαίτερα, προς τα θύματα των Γερμανών κατακτητών είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις που, όχι μόνον αμέλησαν να διεκδικήσουν τις γερμανικές οφειλές, αλλά, ακόμα χειρότερα, μπλόκαραν την υλοποίηση σχετικής απόφασης των ελληνικών δικαστηρίων που επιδίκαζαν αποζημιώσεις εκ μέρους της Γερμανίας στα θύματα του ναζισμού στο Δίστομο.

Μετά τη θετική απόφαση για τα θύματα του ναζισμού των Ιταλικών δικαστηρίων, τονίζεται στην ανακοίνωση του Εθνικού Συμβουλίου, τα ελληνικά δικαστήρια έχουν τεράστιες ευθύνες. Εκτός του εγκλήματος που διέπραξαν με την αποδοχή της ένστασης ετεροδικίας που προέβαλε το γερμανικό δημόσιο για την ανατροπή όλων των αποφάσεων που υποχρέωναν το Γερμανικό Δημόσιο σε αποζημίωση θυμάτων άλλων περιοχών, δεν αρκέστηκαν στην αναρμοδιότητα των Ελληνικών δικαστηρίων να δικάζουν αγωγές αποζημιώσεων, αλλά προχώρησαν ακόμη περισσότερο: α) έκριναν ότι τα θύματα δεν έχουν δικαίωμα αγωγής και ότι οι αποζημιώσεις τους αποτελούν θέμα διακρατικών διαπραγματεύσεων (οι οποίες ουδέποτε έγιναν...) και β) ότι για την εκτέλεση της αμετάκλητης απόφασης του Πρωτοδικείου της Λιβαδειάς απαιτείται άδεια του υπουργού Δικαιοσύνης. Και για τα δύο αυτά ζητήματα, τα ελληνικά δικαστήρια δέχτηκαν δύο ραπίσματα από τα ιταλικά δικαστήρια (όλων των βαθμών), τα οποία αποφάσισαν ότι τα θύματα έχουν δικαίωμα ατομικής αγωγής και ότι η εκτέλεση της απόφασης που τα δικαίωσε δεν απαιτείται καμιά απόφαση κανενός υπουργού.

Υπενθυμίζεται ότι ο Ελληνας υπουργός Δικαιοσύνης απαγόρευσε την εκτέλεση της σχετικής απόφασης για δήμευση περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου για την αποζημίωση των θυμάτων...

Το ερώτημα, σημειώνεται στην ανακοίνωση του Συμβουλίου, στη συνέχεια είναι τι θα κάνει το ελληνικό Δημόσιο. Πότε θα αρχίσει τις διακρατικές διαπραγματεύσεις για τις αποζημιώσεις των θυμάτων των Καλαβρύτων και εκατό άλλων πόλεων - ολοκαυτωμάτων και πότε θα ζητήσει την επιστροφή του περίφημου «κατοχικού δανείου», το οποίο με απόφαση των κυβερνήσεων Γερμανίας και Ιταλίας υποχρεώθηκε η Ελλάδα, μόνη αυτή από όλες τις κατεχόμενες χώρες, να τους καταβάλει, πέρα από τις δαπάνες συντήρησης των στρατευμάτων κατοχής, καθώς και του ποσού των 7.100 δισεκατομμυρίων δολαρίων που μας επιδίκασε η Συμμαχική Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) ως αποζημίωση για τις καταστροφές που προξένησαν τα κατοχικά Γερμανικά στρατεύματα στην οικονομία της Ελλάδας.