Ποιος είναι ο λόγος της νέας εσωκομματικής σύγκρουσης στο ΠΑΣΟΚ; Είναι οι διαφορετικές ιδεολογικές προσεγγίσεις; Είναι οι αντιθέσεις όσον αφορά πολιτικές επιλογές; Είναι οι συγκρουόμενες απόψεις για το ποια κοινωνικά και ταξικά συμφέροντα εκπροσωπεί το εν λόγω κόμμα;

Τα παραπάνω απουσιάζουν παντελώς από το οπτικό πεδίο των πρωταγωνιστών του νέου «δράματος». Και απουσιάζουν για τον πολύ απλό λόγο ότι αυτά τα θέματα τα έχουν λύσει. Οπως ακριβώς έλειψαν και κατά την περίοδο της εσωκομματικής σύγκρουσης μεταξύ Παπανδρέου - Βενιζέλου. Μάλιστα, τότε, ο δεύτερος το είχε διατυπώσει ξεκάθαρα: Το ζητούμενο, είχε πει, δεν είναι να ασχοληθούμε με θεωρητικά, ιδεολογικά ή πολιτικά ζητήματα, αλλά να απαντήσουμε στο ερώτημα με ποιον αρχηγό μπορεί να κερδίσει τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ.

Το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται σήμερα. Αλλωστε, η επιστολή Σημίτη το λέει ξεκάθαρα: «Το ΠΑΣΟΚ από το 2004 και μετά έχασε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις...». Αυτό είναι που διακυβεύεται, λοιπόν. Η δυνατότητα του ΠΑΣΟΚ να συνεχίσει να αποτελεί τον βασικό και αξιόπιστο εταίρο του μεταπολιτευτικού δικομματικού σκηνικού. Για τα λαϊκά στρώματα, επομένως, το βασικό κριτήριο για τη στάση τους όσον αφορά τα τεκταινόμενα στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι το «αν» το ΠΑΣΟΚ μπορεί να ξανακυβερνήσει, αλλά το «πώς» και «για ποιον» θα κυβερνήσει. Αλλά αυτό το τελευταίο, το «πώς» και το «για ποιον», δεν το αγγίζουν καθόλου ούτε ο κ. Παπανδρέου, ούτε ο κ. Βενιζέλος, ούτε ο κ. Σημίτης. Για την ακρίβεια, το έχουν καταληγμένο: Επιδιώκουν να κυβερνήσουν, είτε αυτοδύναμα, είτε με τα δεκανίκια τους, «όπως» κυβέρνησαν πριν. Και φυσικά προς όφελος των ίδιων για τους οποίους κυβέρνησαν και πριν.