Εάν, λοιπόν, θεωρήσουμε τις φήμες... γεγονότα, τότε η ταινία είναι πέρα για πέρα αληθινή. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως αυτά που δείχνει, δε θα μπορούσανε να είχαν συμβεί. Το αντίθετο! Τα σκάνδαλα της αγγλικής βασιλικής οικογένειας, τα βίτσια της άρχουσας τάξης, η διαφθορά της αστυνομίας, η διαπλοκή και οι ενδοοικογενειακές συγκρούσεις των μυστικών υπηρεσιών, είναι κοινό μυστικό.

Οι ενστάσεις μου για την ταινία δεν είναι πως θεωρώ υπερβολικά αυτά που καταγράφει και προβάλλει στην οθόνη. Η αλήθεια θα μπορούσε να ήταν ακόμα χειρότερη. Αλλες περιπτώσεις, που είδαν ή δεν είδαν το φως της δημοσιότητας, είχαν χειρότερα γεγονότα. Οι ενστάσεις μου συνίστανται στην κατασκευή της ταινίας. Η φόρμα της πρόδωσε και αχρήστευσε το θέμα της.

Οι δημιουργοί της ταινίας, με πρώτους το σεναριογράφο και το σκηνοθέτη, και στη συνέχεια με όλους τους άλλους συντελεστές, συνειδητά υπέκυψαν στο εισιτήριο, με αποτέλεσμα να καταφύγουν στην ωμή περιπέτεια, στη γυμνή από κάθε σκέψη περιπέτεια. Αυτή τους η «αδυναμία», τους οδήγησε σε μια χαβαλεδιάρικη αστυνομική περιπέτεια, ντυμένη, για την περίπτωση, και με λίγο σκάνδαλο. Κρίμα, γιατί το θέμα σπάει κόκαλα: Μια ληστεία γίνεται αφορμή να αποκαλυφθεί όλος ο υπόκοσμος: βιτσιόζα βασιλική οικογένεια, σκοτεινές και δολοφονικές μυστικές υπηρεσίες, διεφθαρμένη αστυνομία και πάει λέγοντας...

Σε ένα πράγμα θα συμφωνήσω με το γραφείο διανομής. Στη διαφημιστική δήλωσή του: «... τελικά αποδεικνύεται, σε αυτή την υπόθεση οι πιο αθώοι ήταν οι ληστές!»...

Παίζουν: Τζέισον Στάθαμ, Σάφρον Μπάροους, Τζέιμς Φούλκερ, Ντάνι Μέιστερν.