Οταν, με αφορμή την πετρελαϊκή κρίση, έλεγε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ.Παπαντωνίου, ότι σαν χώρα έχουμε εξαντλήσει τη δυνατότητα μείωσης των φόρων, έλεγε την αλήθεια; Από τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών προκύπτει ότι ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός μάς...«έκλεβε». Μπορεί όχι σε βαθμό τέτοιο που να άλλαζε άρδην την εικόνα, αλλά πάντως δε μας έλεγε όλη την αλήθεια.

Απαντώντας στο δίκαιο αίτημα -όλων όσοι πλήττονται από τις ιδιαίτερα αυξημένες τιμές στα καύσιμα- για μείωση των ειδικών φόρων στα καύσιμα, ο Γ.Παπαντωνίου δηλώνει σε όλους τους τόνους και προς κάθε κατεύθυνση ότι...«δυστυχώς» η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει κάτι επειδή η χώρα μας ήδη βρίσκεται στα κατώτατα όρια, που έχει επιβάλλει η ΕΕ. Ωστόσο, τα στοιχεία του υπουργείου του λένε άλλα πράγματα. Λένε π.χ. ότι ο Ελληνας καταναλωτής πληρώνει σήμερα για την αμόλυβδη βενζίνη ειδικό φόρο 98 δραχμές το λίτρο, ενώ το χαμηλότερο, κατά την ΕΕ όριο, είναι 94,3 δραχμές. Αν μάλιστα υπολογίσουμε και το ΦΠΑ 18%, που επιβάλλεται στην τελική τιμή, προκύπτει ότι μόνο για φόρους πληρώνουμε επιπλέον 5 δραχμές το λίτρο από τα όρια κυβερνητικής «νομιμοφροσύνης» στην ΕΕ. Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει για το πετρέλαιο κίνησης, καθώς για κάθε λίτρο κατανάλωσης πληρώνουμε σήμερα 83 δραχμές το λίτρο, θα μπορούσαμε να πληρώνουμε 80,5 δραχμές, ενώ με την προσθήκη του ΦΠΑ η επιβάρυνση ξεπερνά τις 3 δραχμές ανά λίτρο. Στο πετρέλαιο θέρμανσης ( η χρήση του ξεκίνα από το Νοέμβρη), ο ειδικός φόρος ανέρχεται σήμερα στις 6,1 δραχμές ανά λίτρο, ενώ θα μπορούσε να είναι 5,9 δραχμές. Οσο και αν εδώ παίζουμε με τις δεκάρες, πρόκειται για μια αυξημένη τιμή κατά 3,1%, σε σχέση με την κατώτατη επιτρεπόμενη. Η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι αυτή της λεγόμενης Σούπερ Αμόλυβδης βενζίνης. Ο ειδικός φόρος είναι σήμερα 108 δραχμές ανά λίτρο, ενώ θα μπορούσε να είναι 94,3 δραχμές ανά λίτρο, μια διαφορά 14 δραχμών, ενώ μαζί με το ΦΠΑ η επιβάρυνση του καταναλωτή ξεπερνά τις 17 δραχμές το λίτρο.

Προκύπτει τώρα το ερώτημα: γιατί η κυβέρνηση - μέσω του Παπαντωνίου - κατέφυγε σε αυτή την απάτη με το θέμα των ειδικών φόρων. Στο θέμα αυτό δύο πράγματα μπορούμε να υποθέσουμε. Κατά πρώτο ότι η κυβέρνηση ήθελε να επιδείξει πλήρη νομιμοφροσύνη στη γραμμή της ΕΕ, η οποία συμπυκνώθηκε στην πρόταση «καμιά μείωση στους φόρους από τις κυβερνήσεις αλλά να μειώσει ο ΟΠΕΚ τις τιμές του πετρελαίου». Η δεύτερη εξήγηση είναι ότι η κυβέρνηση διατήρησε περιθώρια στους ειδικούς φόρους, ώστε να ενσωματώσει την άνοδο των τιμών που θα προέλθει από 1/1/2001, λόγω της αλλαγής της ισοτιμίας της δραχμής με το Ευρώ. Για το 2000 ο δραχμικός ειδικός φόρος υπολογίζεται με ισοτιμία 328,65 δραχμές ανά Ευρώ, ενώ από 1/1/2001, η ισοτιμία διαμορφώνεται στις 340,75 δραχμές ανά Ευρώ. Πρόκειται για μια αύξηση 3,7%, η οποία όμως - με το σημερινό επίπεδο τιμών - δε θα φανεί επειδή οι τρέχουσες τιμές των ειδικών φόρων, είναι υψηλότερες από τις τιμές βάσης. Ετσι, με τη νέα ισοτιμία των 340,75 δραχμών ανά Ευρώ, ο ειδικός φόρος στη βενζίνη με μόλυβδο θα διαμορφωθεί στις 114,4 δραχμές ανά λίτρο, η αμόλυβδη στις 97,8 δραχμές ανά λίτρο, του πετρελαίου κίνησης στις 83,5 δραχμές και του πετρελαίου θέρμανσης στις 6,13 δραχμές. Περίπου δηλαδή στα επίπεδα που βρίσκονται και σήμερα.