Καθαρά εμπορική βδομάδα. Μαζί και ο Γούντι Αλεν με τη δεύτερη ταινία («Μπανάνες) της μακρόχρονης και εποικοδομητικής καριέρας του. Μια καταλυτική σάτιρα προς δικαίους και αδίκους (και αυτό είναι στα μείον της ταινίας)!

Από τις καινούριες παραγωγές θα πρέπει, μάλλον, να εξαιρέσουμε την, ας την πούμε φεστιβαλική, ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου Ισπανού Ράφα Κορτέζ, «Εγώ». (Επίσημη συμμετοχή στη βδομάδα Κριτικής του 60ού Φεστιβάλ των Καννών και ...άλλα φεστιβάλ). Η αυτογνωσία ενός νέου ανθρώπου. Το πρόβλημα δεν είναι οι άλλοι, αλλά ο εαυτός μας, λέει, με λίγα λόγια η ταινία. Αυτή, φαίνεται, να μη στοχεύει στο εισιτήριο.

«Η Αποστολή» του Ζαν Πολ Σαλόν αναφέρεται, ας πούμε, σε αληθινά γεγονότα. Μια ομάδα γυναικών (ο ηρωισμός δεν είναι προνόμιο των αντρών) αναλαμβάνει να εκτελέσει τον Γερμανό συνταγματάρχη Χέντριχ, ο οποίος υπηρετεί στο Παρίσι. Η, επίσης, γαλλική ταινία «Ωρα Μηδέν», του Πασκάλ Τομάς, είναι μια καλόγουστη μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος της Αγκάθα Κρίστι! Αστυνομική φιλολογία. Ο,τι πρέπει - διασκεδαστικό και ξεκούραστο - για τις ...παραλίες.

Στη συνέχεια, αρχίζουν οι μεγάλες εκ-πτώσεις! Πρώτη, από τις ...εκπεσούσες από τους δημιουργούς τους ταινίες, η συναισθηματική κωμωδία «Σίγουρα, Ισως...», του Ανταμ Μπρουκς. Νεαρός χωρισμένος πατέρας διηγείται στη μικρή κόρη του πώς γνώρισε τη μητέρα της! Ακολουθεί η αρκετά χοντρή κωμωδία επιστημονικής φαντασίας «Γνωρίζοντας τον Ντέιβ», του Μπράιαν Ρόμπινς. Μικρά πλασματάκια από το υπερπέραν φέρνουν στη γη ...προηγμένες τεχνολογίες!

Τελευταία, στην κυριολεξία, η αιματηρή - και φασιστική για τη βία της - ταινία του Κάρτερ Σμιθ, «Τα Ερείπια». Μια ομάδα φοιτητών εξοντώνονται από απογόνους των Μάγια και από δολοφονικές κληματαριές! Ο θεός των Μάγια να βάλει το χέρι του!