Τον εργασιακό Μεσαίωνα που οικοδομούν οι αποφάσεις των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου για το σπάσιμο του χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό» περίοδο, έρχεται να επιβεβαιώσει το παράδειγμα εταιρείας που παρέχει υπηρεσίες «διαχείρισης ληξιπρόθεσμων οφειλών πελατών» σε τράπεζες και άλλες επιχειρήσεις.

Σύμφωνα με καταγγελίες, η εταιρεία εφαρμόζει «σύστημα ωρομέτρησης», βάσει του οποίου διακρίνει το χρόνο εργασίας σε «παραγωγικό» και «μη παραγωγικό». Ο «μη παραγωγικός» δεν προσμετράται σαν χρόνος εργασίας. Στη βάση αυτή, η εργοδοσία απαιτεί από τους εργαζόμενους στο τέλος κάθε μήνα είτε να τον αναπληρώσουν με επιπλέον απλήρωτη εργασία, είτε να δεχτούν αδιαμαρτύρητα αντίστοιχες περικοπές στο μισθό τους.

Οι όροι «παραγωγικός» και «μη παραγωγικός» χρόνος εργασίας ταυτίζονται απόλυτα με την «ενεργό» και «ανενεργό» περίοδο του χρόνου εργασίας που έχει καθιερώσει στην ορολογία της η ΕΕ. Την ορολογία αυτή επαναδιατύπωσαν και οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ στη Σύνοδο του περασμένου Ιούνη, δίνοντας αποφασιστική συνέχεια στη σαρωτική επίθεση που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου στο σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας.