Associated Press

Δεν περνάει εύκολα η ώρα για τους Γεωργιανούς στρατιώτες στο Γκόρι...

«Κόκκινο» εξακολουθεί να χτυπάει (γεω)πολιτικά και στρατιωτικά η ένταση στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου και της Μαύρης Θάλασσας, παρά το «ειρηνευτικό» σχέδιο του Σαρκοζί, που απ' τις πρώτες κιόλας ώρες δεν κατάφερε να «σβήσει» τις πρόσφατες φωτιές του πολέμου. Πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού κάθε άλλο παρά «αντιμετωπίστηκαν» οι αιτίες που οδήγησαν και σ' αυτή την ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση Δύσης - Ρωσίας (έλεγχος περασμάτων και κοιτασμάτων ενέργειας, ανταγωνισμός για επικράτηση του ισχυρότερου ιμπεριαλιστή στην περιφερειακή και στη διεθνή γεωπολιτική αρένα, ανατροπή των έως σήμερα ευρύτερων στρατιωτικών «ισορροπιών» κλπ.).

Αλλωστε, οι κυβερνήσεις της ΕΕ συνέβαλαν ενεργά έως τώρα - και μαζί και χωριστά από τις ΗΠΑ - στην όξυνση της αντιπαράθεσης στην περιοχή του Καυκάσου. Οι περισσότερες, όντας και μέλη του ΝΑΤΟ, ενέκριναν τη μελλοντική διεύρυνσή του με τη Γεωργία και την Ουκρανία. Η ίδια η ελληνική κυβέρνηση έχει μεγάλη ευθύνη γιατί συμμετέχει και στηρίζει τις επιδιώξεις και της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Ετσι, η (αναμενόμενη...) στρατιωτική επικράτηση και υπεροχή της Ρωσίας σε Νότια Οσετία και Αμπχαζία άνοιξε την όρεξη πολλών. Και όχι, βεβαίως, μόνον της Μόσχας, που βρίσκει τη χρυσή ευκαιρία για τη μόνιμη(;) παρουσία της σε Αμπχαζία και Νότια Οσετία, προτείνοντας με τρόπο (ήδη) την ενσωμάτωσή τους στη Ρωσία... Κάτι που «πρόσεξε» το τελευταίο 48ωρο η βρετανική «Ιντιπέντεντ», όπου η Νότια Οσετία χαρακτηρίζεται «γη που τώρα είναι τμήμα της Ρωσίας».

Οι εξελίξεις στον Καύκασο και η απόπειρα ορισμένων δυτικών ΜΜΕ και αξιωματούχων να παρουσιάσουν σαν «τρελό» το πρωτοπαλίκαρο των Αμερικανών στη Γεωργία (πρόεδρο Μιχαήλ Σαακασβίλι) - που όπως ο ίδιος ομολόγησε πρόσφατα πήρε τις διαβεβαιώσεις της Δύσης για υποστήριξη πριν επέμβει - έχουν ανοίξει για τα καλά το κουτί της Πανδώρας. Ηδη η Ουκρανία (που όπως η Γεωργία επιθυμεί διακαώς να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ) σε μία προσπάθεια να δείξει «έμπρακτη» συμπαράσταση στον ηττημένο Γεωργιανό ηγέτη επιχείρησε την Τετάρτη να περιορίσει (ει δυνατόν...) τις κινήσεις του ρωσικού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα με σχετικό προεδρικό διάταγμα. Η δε πολωνική ηγεσία φάνηκε την ίδια ώρα να ανακοινώνει επιτάχυνση των σχεδίων της για ανάπτυξη της αμερικανικής «αντιπυραυλικής ασπίδας» στο έδαφός της... Με άλλα λόγια, η προφανής (και αναμενόμενη...) στρατιωτική ήττα της Γεωργίας σε Νότια Οσετία και Αμπχαζία γίνεται «εργαλείο» εκμετάλλευσης από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.

Ετσι, στην αρχή της επέμβασης, που η Γεωργία εξαπέλυσε πρώτη στη Νότια Οσετία, τα δυτικά επιτελεία προπαγάνδας προσπαθούσαν να παρουσιάσουν τη Γεωργία σαν «φτωχή, μικρή και ανίσχυρη», μολονότι αυτή η «αδύναμη χώρα», εδώ και μία τετραετία, προπονούνταν απ' τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες για «σερίφης» στον Καύκασο που θα φρέναρε τη ρωσική γεωπολιτική υπεροχή... Με την ανακοίνωση της παύσης πυρός (περασμένη Τρίτη) πρώτα απ' όλα από τον Ρώσο πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, η γεωργιανή ηγεσία παρουσιάζεται (πολύ βολικά από αρκετά διεθνή δίκτυα) πως είτε παρανόησε τις «συμβουλές» των ΗΠΑ και δη της υπουργού Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις, είτε πως «τρελάθηκε» οδηγώντας «παρορμητικά» τη χώρα στην «καταστροφή». Το θέμα είναι ότι είτε στη μία περίπτωση, είτε στην άλλη, η ΕΕ εκμεταλλεύεται την κατάσταση προσπαθώντας να αναπτύξει «παρατηρητές» του ευρωστρατού στην περιοχή, οι ΗΠΑ επιχειρούν να αυξήσουν την (ήδη σημαντική...) στρατιωτική τους παρουσία στον Καύκασο, οι «σύμμαχοι» της Ουάσιγκτον της λεγόμενης «Νέας Ευρώπης» (Πολωνία, χώρες της Βαλτικής κλπ.) προσπαθούν να ανακατέψουν τη σούπα του «ΝΑΤΟ» για να πάρουν κομμάτι (ή έστω και ψίχουλα) απ' την πίτα... Με άλλα λόγια; Οι μόνοι που χάνουν απ' τις εξελίξεις είναι οι λαοί, εφόσον και για όσο δε βάζουν, με τους αγώνες τους, φρένο στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις...