Αγαπητοί σύντροφοι,

Δύο χρόνια πέρασαν από την τελευταία Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων εδώ στη Θεσσαλονίκη και το Κόμμα μας έκρινε αναγκαίο και χρήσιμο για άλλη μια φορά να πάρει την πρωτοβουλία μιας νέας συνάντησής μας. Η συνάντησή μας αυτή συμπίπτει με τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, που φέτος κλείνει 40 χρόνια από την ίδρυσή της, και του ΚΚΕ που γιορτάζει τα 90 χρόνια του.

Στη σημερινή μας συνάντηση κρίνουμε σκόπιμο να ανταλλάξουμε απόψεις για τις τρέχουσες διεθνείς και περιφερειακές εξελίξεις, να εξετάσουμε τα περιθώρια κοινής δράσης και συντονισμού των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων στην περιοχή μας.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Εδώ και αρκετά χρόνια γινόμαστε μάρτυρες της όξυνσης των αντιθέσεων μεταξύ των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ρωσίας καθώς και άλλων περιφερειακών δυνάμεων σε μια μεγάλη περιοχή, από τη Βόρεια Αφρική έως την Αρκτική και από τα Βαλκάνια έως τον Καύκασο και την Κασπία.

Αυτές οι αντιθέσεις και οι πόλεμοι, που αναπόφευκτα προκαλούνται, έχουν την ίδια «ρίζα» με τους πολέμους που βίωσαν οι λαοί μας τους τελευταίους αιώνες εμφάνισης κι επικράτησης του σύγχρονου ιμπεριαλιστικού συστήματος. Η ακόρεστη δίψα των καπιταλιστών, των μονοπωλιακών μεγαθηρίων για τα υπερκέρδη, θωρακισμένη με τους κρατικούς κατασταλτικούς και πολεμικούς μηχανισμούς, προκαλεί έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό για το ξαναμοίρασμα των αγορών, τον έλεγχο των φυσικών αποθεμάτων, πρώτα απ' όλα των πηγών ενέργειας, για τους δρόμους μεταφοράς τους και τη διεύρυνση των σφαιρών επιρροής.

Η αιματοχυσία στη Νότια Οσετία, όπως και οι ανάλογες σε άλλες περιοχές της πρώην ΕΣΣΔ, έγινε δυνατή εξαιτίας της ανατροπής του σοσιαλισμού, της διάλυσης της ΕΣΣΔ, της παλινόρθωσης του καπιταλισμού και της ενσωμάτωσης αυτής της περιοχής στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Ταυτόχρονα, δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε ότι αυτή η τελευταία αιματοχυσία, και οι ακόλουθες εξελίξεις, είχε μια πρόσφατη αφετηρία: Τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, στις αρχές του φετινού Απρίλη, όπου αποφασίστηκε η παραπέρα διεύρυνση αυτού του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, τόσο προς τα Βαλκάνια, όσο και προς την πρώην ΕΣΣΔ, με το «άπλωμα» των πλοκαμιών του έως την Ουκρανία και τη Γεωργία.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού οδηγεί τα τελευταία χρόνια στην εμφάνιση και ισχυροποίηση νέων παγκόσμιων οικονομικών δυνάμεων, με μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης, όπως είναι η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία, που διεκδικούν μερίδιο στην παγκόσμια αγορά και οδηγούν σε σοβαρές ανακατατάξεις στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική «σκακιέρα». Η οικονομική άνοδος αναπόφευκτα συνοδεύεται κι από την «αναβάθμιση» της πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος αυτών των χωρών. Οδηγεί στην αύξηση των ανταγωνισμών με τις δυνάμεις που σήμερα κρατούν τα παγκόσμια «σκήπτρα», όπως είναι οι ΗΠΑ και η ΕΕ, καθώς και στη διαμόρφωση αξόνων και αντιαξόνων.

Οι ΗΠΑ για να διαφυλάξουν γενικά την ηγεμονική τους θέση, και ειδικά έναντι της Ρωσίας, κάνουν βήματα στην κατεύθυνση εγκατάστασης στην Ευρώπη της λεγόμενης αντιπυραυλικής ασπίδας σε Τσεχία και Πολωνία, με στόχο να ανατρέψουν το σημερινό πυρηνικό συσχετισμό δύναμης με τη Ρωσία. Η κίνηση αυτή αναπόφευκτα θα επιφέρει απάντηση, που θα εντείνει το κυνηγητό των εξοπλισμών, οξύνοντας τις αρνητικές επιπτώσεις σε όλους τους τομείς για τους λαούς. Ταυτόχρονα, επιδιώκουν τη στρατιωτικοποίηση του Διαστήματος και την παραπέρα διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τα Βαλκάνια και την πρώην ΕΣΣΔ, την εμφάνιση ενός νέου δικτύου στρατιωτικών βάσεων, με στόχο την «περικύκλωση» της Ρωσίας.

Στα σχέδιά τους για τον έλεγχο της λεγόμενης Μεγάλης Μέσης Ανατολής προβλέπουν το διαμελισμό κρατών, τη δημιουργία νέων προτεκτοράτων. Πρόκειται για εξελίξεις ιδιαίτερα επικίνδυνες που μπορούν να δημιουργήσουν ένα φαινόμενο «ντόμινο», συμπαρασύροντας και την περιοχή μας, προκαλώντας μεγάλες αιματοχυσίες και καταστροφές στους λαούς.

Σαφώς και οι ανταγωνισμοί αυτοί δε γίνονται για να ζήσουν καλύτερα οι λαοί της Ευρώπης, των ΗΠΑ, της Ρωσίας, αλλά για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας χούφτας μονοπωλίων. Για τα σχέδιά τους, για να προωθήσουν την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», χρησιμοποιούν υπαρκτά ή ανύπαρκτα μειονοτικά ζητήματα. Η μεθόδευση είναι η ίδια: Η κατασκευή μικρών κρατιδίων, προτεκτοράτων, εύκολα ελεγχόμενων.

Από την άποψη αυτή η απόφαση της Ρωσικής Ομοσπονδίας να προχωρήσει στην αναγνώριση της «ανεξαρτησίας» της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας δεν επιλύει το πρόβλημα της ασφάλειας και της ειρηνικής συμβίωσης των λαών, που έχουν βρεθεί στο «μάτι του κυκλώνα» των αντιθέσεων ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσίας για τον έλεγχο της περιοχής του Καυκάσου και της Κασπίας.

Ταυτόχρονα, η αντίδραση των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, απέναντι στην απόφαση της Ρωσίας είναι πέρα για πέρα υποκριτική, γιατί σε όλους είναι γνωστό πως αυτές οι δυνάμεις διαμέλισαν την ενιαία Γιουγκοσλαβία, αυτές οι δυνάμεις δημιούργησαν το προηγούμενο του προτεκτοράτου του Κοσσόβου, κάνοντας «φύλλο και φτερό» τα απομεινάρια του Διεθνούς Δικαίου, αυτές είναι που μηχανεύονται νέα αντιδραστικά σχέδια κατά των λαών για να προωθήσουν τα σχέδιά τους.

Το επιχείρημα του «δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού» και της «ανεξαρτησίας», που επικαλούνται διάφορες δυνάμεις, στις συγκεκριμένες περιπτώσεις δεν ανταποκρίνεται στα πραγματικά κοινά, ταξικά συμφέροντα των λαών, αλλά στους σχεδιασμούς και στα συμφέροντα των ηγετικών δυνάμεων, για τον έλεγχο των αγορών και σφαιρών επιρροής.

Η ιστορική αλήθεια είναι πως οι λαοί της Γεωργίας, της Οσετίας, της Αμπχαζίας, της Ρωσίας έδειξαν στο παρελθόν ότι μπόρεσαν να ζήσουν δεκαετίες μαζί χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και να μεγαλουργήσουν στα πλαίσια του σοσιαλισμού, μέσα στην ενιαία Σοβιετική Ενωση, σε κλίμα φιλίας κι αδελφοσύνης.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η περιοχή των Βαλκανίων βρίσκεται τα τελευταία 17 χρόνια στο επίκεντρο αυτών των ανταγωνισμών, εξαιτίας της γεωστρατηγικής της θέσης και των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου που διέρχονται ή σχεδιάζεται να περάσουν μέσα από τα βαλκανικά εδάφη. Την ίδια ώρα εύκολα προσφέρεται για χρησιμοποίηση από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις το «χαρτί» των μειονοτήτων.

Βλέπουμε να αυξάνεται ο κίνδυνος γενικότερης ανάφλεξης στα Βαλκάνια, εξαιτίας αυτής της πολιτικής ανακίνησης υπαρκτών ή κι ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων στην περιοχή, πίσω από τα οποία βρίσκονται τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα ΗΠΑ και ΕΕ.

Αντί οι μειονότητες να αποτελέσουν γέφυρες φιλίας ανάμεσα στους λαούς, γίνεται προσπάθεια να μετατραπούν σε όργανα στα χέρια των ιμπεριαλιστών, για να δικαιολογηθούν κάθε λογής επεμβάσεις και αλλαγές συνόρων.

Κατά τη γνώμη μας, στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, οι μειονότητες πρέπει να διεκδικούν τα δικαιώματά τους μέσα στα σύνορα των κρατών που ζουν. Τα κοινά ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων αποτελούν τη βάση για την αντιμετώπιση των διαιρετικών προσπαθειών, είτε αυτές προέρχονται από τις εγχώριες κυβερνήσεις και τον ξένο παράγοντα, είτε από τις ίδιες τις ηγεσίες τους, που πολλές φορές επιδιώκουν τον αποχωρισμό, ή την αυτονομία, όχι για να απελευθερώσουν το λαό από την κύρια, την ταξική καταπίεση, αλλά για να τον καταπιέζουν οι ίδιες, ή για να απολαύσουν τα αργύρια της προσχώρησής τους στα στρατηγικά σχέδια των ιμπεριαλιστικών χωρών. Ομως, οι ιμπεριαλιστές δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τους λαούς και τις μειονότητες, αλλά μόνο για την προώθηση των ταξικών και γεωπολιτικών συμφερόντων τους.

Πρέπει να τονιστεί ότι ΗΠΑ και ΕΕ χρόνια τώρα έχουν προνοήσει με σκοπιμότητα να ενισχύσουν διάφορες μειονοτικές ομάδες, ή άλλες ομάδες πληθυσμού με ιδιαιτερότητες, ή εν ανάγκη ανακαλύπτονται και ιδιαιτερότητες, όπου τους βολεύει, με πρόσχημα τα πολιτιστικά έθιμα, τη διάσωση της γλώσσας και τόσα άλλα. Το ότι είναι υποκριτικές αυτές οι μεθοδεύσεις φαίνεται και από το ότι ΗΠΑ κι ΕΕ σιωπούν προκλητικά για τους ρωσόφωνους στις Βαλτικές χώρες (όταν, π.χ., το 20% των κατοίκων της Λετονίας δεν έχει πολιτικά δικαιώματα, ούτε καν δικαίωμα ψήφου και ανάλογο ποσοστό υπάρχει και στην Εσθονία). Οι στοχεύσεις τους είναι απροκάλυπτες: Να υπάρξουν εφεδρείες που θα παίξουν το ρόλο του προκεχωρημένου φυλακίου, ή θα γίνουν το πρόσχημα για εκβιασμούς ή και νέο μακελειό. Υπηρεσίες και ειδικοί μηχανισμοί δουλεύουν για την καλλιέργεια και την πυροδότηση του εθνικισμού και του σοβινισμού.

Προβάλλει η επιτακτική ανάγκη τα Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα της περιοχής μας:

• Να αντικρούσουμε τις Σειρήνες του εθνικισμού, της διαίρεσης και του μίσους των λαών.
• Να προβάλουμε τα κοινά ταξικά συμφέροντα όλων των εργαζομένων.
• Να εμποδίσουμε τους ιμπεριαλιστές να μετατρέψουν σε «κρέας για τα κανόνια» τη νεολαία και την εργατική τάξη των Βαλκανίων.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Στο φόντο της αναμόχλευσης των μειονοτικών ζητημάτων από τους ιμπεριαλιστές, αλλά και της αφαίρεσης των κοινωνικών κατακτήσεων σε όλες τις χώρες, της ασυδοσίας που αισθάνεται το μεγάλο κεφάλαιο να εκμεταλλεύεται τους λαούς των Βαλκανίων, βλέπουμε να εμφανίζονται και νέες στρατιωτικές βάσεις στην περιοχή. Τρεις ακόμη βαλκανικές χώρες εντάσσονται στο ΝΑΤΟ.

Σε όλους τους λαούς των Βαλκανίων γίνεται προσπάθεια να καλλιεργηθούν αυταπάτες για το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Οι κυρίαρχες αστικές τάξεις της περιοχής προσπαθούν να περάσουν μέσα στους λαούς της περιοχής πως είναι αναπόφευκτος, πως είναι μονόδρομος η ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ και πως δήθεν οι λαοί θα αποκτήσουν «πλεονεκτήματα» από την ένταξη και την παραμονή των χωρών σ' αυτές τις ενώσεις. Ως ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα προβάλλεται αυτό της «ασφάλειας», που δήθεν παρέχουν αυτοί οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. Πρόκειται όμως για μια επίπλαστη εντύπωση που επιδιώκουν να δημιουργήσουν.

Να θυμίσουμε πως, στην πολύχρονη ιστορία του ΝΑΤΟ, η μόνη φορά που ενεργοποιήθηκε το άρθρο 5 (ρήτρα της αλληλεγγύης), ήταν μετά από αίτημα των ΗΠΑ για τον λεγόμενο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, μετά την 11η Σεπτέμβρη. Αντίθετα, η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ καθόλου δεν απέτρεψε την κατά περιόδους όξυνση, π.χ., των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ενώ η ενεργός συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά, τυχοδιωκτικά του σχέδια μπορεί να μπλέξει σε νέες περιπέτειες και αιματοχυσίες τους λαούς.

Από την άλλη και η ΕΕ δεν μπορεί να αποτελέσει «αντίπαλο δέος» στις ΗΠΑ γιατί είναι φτιαγμένη από τα ίδια «υλικά», αυτά της εκμετάλλευσης των λαών. Εδώ και 50 χρόνια που υπάρχει, ως ΕΟΚ και στη συνέχεια ως ΕΕ, έδειξε πως αποτελεί μια ένωση του μεγάλου κεφαλαίου, που δεν εγγυάται την ευημερία των λαών, αλλά την κερδοφορία του κεφαλαίου. Οι μόνες ελευθερίες που αναγνωρίζει είναι οι «ελευθερίες» της κίνησης των κεφαλαίων, των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών, της εργατικής δύναμης. Ταυτόχρονα, σήμερα γίνεται όλο και πιο αντιδραστική, χτυπώντας τις εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις, επιβάλλοντας τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Χαρακτηριστικό είναι ότι πρόσφατα στη χώρα μας δε δόθηκε άδεια λειτουργίας σε Αγροτικό Σύλλογο, με το επιχείρημα ότι στο καταστατικό του αμφισβητούσε τις αρχές της ΕΕ και τις αντιαγροτικές πολιτικές της. Παράλληλα, δυναμώνει και η τάση στρατιωτικοποίησης της ΕΕ με στόχο να αποκτήσει μεγαλύτερο ρόλο το ευρωενωσιακό κεφάλαιο στην αύξηση των σφαιρών επιρροής του σε άλλες γωνιές του πλανήτη μας. Ιδιαίτερα ανησυχητικό γεγονός είναι η στρατιωτική άσκηση της «ομάδας μάχης» της ΕΕ που έγινε τον προηγούμενο μήνα στη Θεσσαλονίκη.

Νομίζουμε ότι στις ευρωεκλογές που θα γίνουν τον Ιούνη του 2009, παρουσιάζεται μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους λαούς των χωρών - μελών της ΕΕ να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους στην αντιλαϊκή πολιτική και στον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ.

Σ' αυτές λοιπόν συνολικά τις περίπλοκες και δύσκολες συνθήκες ο ρόλος των λαών δεν τέλειωσε, ίσα ίσα τώρα πρέπει να αρχίσει, αρκεί να συνειδητοποιηθεί ο μύθος της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, των «μονόδρομων». Αρκεί να συνειδητοποιηθεί ότι το λαϊκό κίνημα πρέπει να βάλει στόχους ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, της ιμπεριαλιστικής πολιτικής στο εσωτερικό της κάθε χώρας και στις διεθνείς σχέσεις, για να μπορούμε να μιλάμε για ειρήνη που εξασφαλίζει την κοινωνική λαϊκή ευημερία και όχι ειρήνη που αφήνει ανενόχλητους τους ιμπεριαλιστές να εκμεταλλεύονται τους λαούς.

Συντρόφισσες και σύντροφοι!

Οι εξελίξεις είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες. Οι καιροί απαιτούν από τους κομμουνιστές εγρήγορση, ανάπτυξη και όξυνση της ταξικής πάλης, σαφή διαχωρισμό από τις επιδιώξεις της αστικής τάξης της κάθε χώρας και συνολικά των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Βεβαίως, η εμπειρία μας δείχνει πως η αστική τάξη κάθε χώρας επιδιώκει να «χτίσει» τα συμφέροντά της κάθε φορά κάτω από το περίβλημα της «εθνικής συνεννόησης», των «εθνικών συμφερόντων», της «εθνικής ομοψυχίας» και του «πατριωτισμού». Είναι έτσι υπαρκτός ο κίνδυνος να συμπαρασύρει τις εργατικές μάζες στην υπεράσπιση των δικών της συμφερόντων, ακόμη και σε πολεμικές περιπέτειες. Απαιτείται από τα Κομμουνιστικά Κόμματα η αποκάλυψη αυτών των σχεδιασμών, η ανάδειξη των πραγματικών κοινωνικών αντιθέσεων στην καπιταλιστική κοινωνία και η προβολή των κοινών ταξικών συμφερόντων της εργατικής τάξης.

Το ΚΚΕ, σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους και παρά τις δυσκολίες, ακόμη και διώξεις που αντιμετώπισε, είχε το σθένος να αποκαλύψει τι κρύβεται πίσω από τέτοιους δήθεν «εθνικούς στόχους» κι «εθνικές ιδέες», όπως ήταν το 1922 η Μικρασιατική Εκστρατεία, ή το 1980 ενάντια στην ένταξη στην τότε ΕΟΚ και μετέπειτα ΕΕ. Μέχρι σήμερα σταθερά αντικρούει τις εθνικιστικές κραυγές για τη «Βόρειο Ηπειρο», καθώς και την επιχείρηση παραπλάνησης με την ονοματολογία της ΠΓΔΜ, όπου από το 1992 έχει σταθερές θέσεις κατά του εγχώριου εθνικισμού. Πολύ περισσότερο που το κύριο δεν είναι το όνομα, αλλά η αποφυγή των αλυτρωτισμών και η απόρριψη της ανακίνησης μειονοτικών ζητημάτων.

Σήμερα καλούμαστε σε όλες τις χώρες της Βαλκανικής να απορρίψουμε τις επικίνδυνες, δήθεν «εθνικές ιδέες», να συνδράμουμε στη διαμόρφωση κλίματος συνεργασίας κι αδελφοσύνης των λαών της περιοχής μας, κόντρα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια κι οργανώσεις, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

Συντρόφισσες και σύντροφοι!

Η χειροτέρευση της ζωής των εργαζομένων στα Βαλκάνια, η ενίσχυση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, τα μέτρα καταστολής κατά των κομμουνιστών και του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που λαμβάνονται σε όλη πλέον την Ευρώπη, αυξάνουν και την ανάγκη να δράσουμε καλύτερα, πιο οργανωμένα και συντονισμένα μέσα στο αντιιμπεριαλιστικό, αντιΝΑΤΟικό και μαζικό, εργατικό κίνημα.

Βασική προϋπόθεση, όμως, για να αναπτυχθεί παραπέρα η δράση μας, για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό, είναι ο ρόλος των Κομμουνιστικών Κομμάτων. Για να υπάρξει συνολική αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων, ανακατατάξεις και θετικές εξελίξεις, πρέπει να βρεθούν στο προσκήνιο οι λαοί. Κι εδώ απαιτείται καλύτερος συντονισμός δράσης και κοινές ενέργειες των ΚΚ. Πιο συγκεκριμένα:

• Τα ΚΚ μπορούν καλύτερα να συμβάλουν στην ενίσχυση και διεύρυνση του φιλειρηνικού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και στη βελτίωση και ανασυγκρότηση του Βαλκανικού ΑντιΝΑΤΟικού Κέντρου.
• Να αναπτυχθούν και πυκνώσουν οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στους εργατικούς και άλλους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες που γίνονται στη Βαλκανική.
• Μπορούμε να δυναμώσουμε παραπέρα την πάλη μας ενάντια στην ιμπεριαλιστική στρατιωτική παρουσία στα Βαλκάνια, στις ξένες βάσεις και τα στρατεύματα, στη συμμετοχή στρατιωτικών σωμάτων από βαλκανικές χώρες σε αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε άλλες χώρες, όπως Αφγανιστάν, Ιράκ, στον Περσικό και αλλού.
• Να απαιτήσουμε να επιστρέψουν τα στρατεύματα από βαλκανικές χώρες που βρίσκονται σήμερα εκτός συνόρων.
• Καμιά εμπλοκή των χωρών μας στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στον Καύκασο και στις απειλές που εκτοξεύονται κατά του λαού του Ιράν, της Συρίας, όπως και κατά άλλων λαών.
• Να μην τηρηθούν οποιεσδήποτε «συμβατικές υποχρεώσεις» που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκουν τις χώρες μας.
• Να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στο λαό της Κούβας και να δυναμώσουμε την πάλη μας για την απελευθέρωση των 5 Κουβανών πατριωτών από τις φυλακές των ΗΠΑ.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πολλά Κόμματα στις χώρες τους, με τη συζήτηση που θα ακολουθήσει θα μπορέσουμε να συμβάλουμε όλοι σε μια πετυχημένη και δημιουργική συνάντηση, για να προχωρήσουμε με περισσότερη τόλμη και ανάπτυξη της πάλης και του συντονισμού της δράσης μας γύρω από κοινούς στόχους σε όλες τις βαλκανικές χώρες.