«Ολα καλά - συνεχίζουμε τις μεταρρυθμίσεις». Σε αυτά τα λόγια συμπυκνώνεται η λογική με την οποία η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την έναρξη φέτος της σχολικής χρονιάς, η οποία ξεκίνησε την περασμένη Πέμπτη με παλιά και νέα προβλήματα. Ολα αποδεικνύουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια επίθεση ενάντια στο δικαίωμα για δημόσια, δωρεάν Παιδεία για όλα τα παιδιά, είτε αυτή εκφράζεται με την επέλαση νέων μέτρων που μετατρέπουν το σχολείο από μέσο καλλιέργειας της προσωπικότητας και μετάδοσης της γνώσης, σε χώρο αμάθειας και διαμόρφωσης συνειδήσεων στα μέτρα του μεγάλου κεφαλαίου είτε με τη στέρηση ακόμα και των στοιχειωδών όρων λειτουργίας της εκπαίδευσης.

Για τα νηπιαγωγεία, η σχολική χρονιά ξεκίνησε με τους χειρότερους όρους καθώς 60.000 περίπου νήπια βρίσκονται εκτός δημόσιων νηπιαγωγείων. Η θέσπιση της υποχρεωτικότητας της προσχολικής αγωγής δε συνοδεύτηκε από την εξασφάλιση των ανάλογων υποδομών και προσωπικού ώστε όλα τα παιδιά 4-6 ετών να έχουν θέση σε δημόσια νηπιαγωγεία. Ετσι, κερδισμένοι βγήκαν οι ιδιώτες και οι γονείς πλήρωσαν για μια ακόμα φορά την πολιτική της εμπορευματοποίησης.

Σύμφωνα με τη ΔΟΕ, τα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης άνοιξαν με 2.000 κενά στα κανονικά τμήματα και 7.000 κενά σε ωρομισθίους για τα ολοήμερα σχολεία, παρά τους διορισμούς «στο παρά πέντε» στους οποίους προχώρησε το υπουργείο. Παράλληλα, πολύ - επικοινωνιακό - βάρος δόθηκε από την κυβέρνηση στο ότι τα σχολικά βιβλία, μετά από πολλά χρόνια βρίσκονται στα σχολεία πριν από τους μαθητές. Το μεγάλο ζήτημα βέβαια είναι για τι είδους βιβλία πρόκειται. Η εισαγωγή των νέων βιβλίων έδειξε το περιεχόμενο που η κυρίαρχη πολιτική θέλει να έχει το σχολείο, αφού καλλιεργούν την αμάθεια και τη σύγχυση, χαρακτηρίζονται από αντιεπιστημονικότητα και ιδεολογική μονομέρεια και είναι ενταγμένα στη συνολική στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου για παιδεία στην υπηρεσία της «ανταγωνιστικότητας».

Παρά την αγωνιώδη προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίσει κοινωνικό πρόσωπο, η κατάσταση που αντιμετωπίζουν κάποιες ειδικές ομάδες μαθητών είναι ενδεικτική μιας πολιτικής που ενισχύει την κερδοσκοπία και δεν εξασφαλίζει την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Ετσι, παρά την καθιέρωση της υποχρεωτικότητας της προσχολικής αγωγής στην Αττική μια σειρά ειδικά σχολεία και Εργαστήρια Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης δεν άνοιξαν ή υπολειτουργούν λόγω ελλείψεων στο απαραίτητο προσωπικό. Οξύ παραμένει το πρόβλημα της μεταφοράς μαθητών στα ειδικά σχολεία, στα διαπολιτισμικά σχολεία και τα μουσικά καθώς ακόμα δεν καλύπτονται τα απαραίτητα δρομολόγια.

Σε δύσκολες συνθήκες ξεκινούν τα μαθήματα και στη σεισμόπληκτη Ηλεία. Η παντελής έλλειψη σεισμικής θωράκισης την οποία οι γονείς έχουν επισημάνει, απαιτώντας να προχωρήσει, έγινε φανερή όταν 70 περίπου σχολεία (πάνω από το 50% του νομού) υπέστησαν ζημιές από το σεισμό του Ιούνη. Πολλοί μαθητές θα κάνουν μάθημα στις 114 λυόμενες αίθουσες ενώ στην Αμαλιάδα θα εφαρμοστεί και η διπλοβάρδια (οι μαθητές 2ου Γυμνασίου Αμαλιάδας φιλοξενούνται στο 6ο Δημοτικό και οι μαθητές του 2ου Λυκείου στο 1ο).

Την ίδια στιγμή, συνεχίζεται η άθλια κατάσταση στη σχολική στέγη. Σύμφωνα με την ΑΣΓΜΕ, πάνω από τα μισά σχολικά κτίρια της χώρας (ποσοστό 55%) χαρακτηρίζονται «γερασμένα». Το 30,2% είναι χτισμένα πριν το 1959. Πάνω από το 85% των σχολικών κτιρίων δεν πληρούν τους όρους υγιεινής και ασφάλειας. Στο 1/4 των σχολείων δε γίνονται τα αναγκαία έργα επισκευής και συντήρησης, που ζητούν οι Διευθυντές κάθε χρόνο, αφού τα σχετικά κονδύλια συνεχώς μειώνονται.

Η καταγραφή και διαπίστωση των προβλημάτων και ελλείψεων, που είναι άλλωστε ολοφάνερες σε όποιον ζει σήμερα την εκπαιδευτική πραγματικότητα, δεν αρκεί. Οι γονείς δεν μπορεί να δέχονται σαν... φυσικό το να πληρώνουν από την τσέπη τους όσα οι κυβερνήσεις του ευρωμονόδρομου έχουν στερήσει από τα σχολεία για να τα αποδώσουν με διάφορες μορφές στο μεγάλο κεφάλαιο. Η χρονιά που ξεκινά θα είναι χρονιά προώθησης νέων μέτρων που υπονομεύουν το δικαίωμα σε δημόσια δωρεάν Παιδεία, ενιαία, για όλους με τον «Καποδίστρια 2» που προωθεί την «αποκέντρωση» και κατηγοριοποίηση των σχολείων, με την αξιολόγηση - μοχλό ελέγχου της Παιδείας από το μεγάλο κεφάλαιο στα σκαριά, με τους χορηγούς και τις μεγάλες εταιρείες να αλωνίζουν στα σχολεία, έχοντας αναγορευτεί σε φορείς της Παιδείας και μια σειρά άλλα μέτρα που, αν δεν υπάρξει η αντίσταση όλων των εργαζομένων, θα φέρουν την Παιδεία ακόμα πιο μακριά από τις ανάγκες του λαού.