Στην τηλεοπτική εκπομπή του συναδέλφου Παντελή Σαββίδη (στην ΕΤ - 3), ο καθηγητής κ. Γιανναράς υποστήριξε την άποψη ότι τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τη Μονή Βατοπεδίου δεν αποτελούν παρά μια εξαίρεση όσον αφορά τη φυσιογνωμία του Αγίου Ορους, ότι δεν αποτελούν παρά μια εκτρωματική απόφυση ενός κατά τα άλλα υγιούς σώματος.

*

Η αλήθεια είναι ότι η συναλληλία, η συμπόρευση και εν τέλει η διαπλοκή του Αγίου Ορους και εν γένει του εκκλησιαστικού ιερατείου με την εξουσία (περί αυτού πρόκειται) δε συνιστά στην περίπτωση του Βατοπεδίου ένα «στιγμιαίο αδίκημα». Πρόκειται απλώς για έναν ακόμα σταθμό σε μια (εδώ όντως) μακραίωνη αλυσίδα, όπου το εκκλησιαστικό κατεστημένο λειτουργεί ως η «Δεξιά» του εκάστοτε κοσμικού «Κυρίου».

• Αυτό συνέβαινε κατά τη διάρκεια της (πρωταγωνιστικής) συμμετοχής του ανώτατου κλήρου στη βυζαντινή καμαρίλα.
• Αυτό συνέβαινε όταν το Αγιον Ορος και το ιερατείο προσκυνούσαν τους Οθωμανούς.
• Αυτό συνέβαινε στην επαναστατημένη Ελλάδα του 1821, όταν οι Τούρκοι αποδέχτηκαν την υποταγή των Αγιορειτών, με την τουρκική φρουρά να μένει εκεί μέχρι το 1830, τρεφόμενη και μισθοδοτούμενη από τα μοναστήρια.
• Αυτά περιγράφει, όχι μόνο ο Θ. Κορνάρος, αλλά και ο «Ανώνυμος Ελλην» στη «Νομαρχία» του, μιλώντας για τους «λαοκλέπτας» και «τον τρόπον, οπού μεθοδεύονται (που), είναι άξιος γέλωτος ενταυτώ και δακρύων. Αυτοί έχουσιν εν κιβωτίδιον γεμάτον από ανθρώπινα κόκαλα και κρανία ακέραια, τα οποία ασημώνοσι, και έπειτα ονοματίζουσιν, άλλα μεν του Αγίου Χαραλάμπους και άλλα του Αγίου Γρηγορίου. Εν ενί λόγω δεν αφήνουν άγιον, χωρίς να έχουν μέρος από τα κόκαλά του. Οι περισσότεροι από αυτούς τους κοκαλοπωλητάς εξέρχονται από το όρος του Αθους, οπού ονομάζουν Αγιον Ορος, εις το οποίον ευρίσκεται η πηγή αυτών των καλογήρων».
• Αυτά συνέβαιναν παραμονές της εισόδου της Βέρμαχτ στην Αθήνα, όταν οι Αγιορείτες (εν συνόλω) έστελναν επιστολή «Προς την Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους Κύριον Αδόλφον Χίτλερ εις Βερολίνον», ικετεύοντες να τους θέσει «υπό την υψηλήν προστασίαν και κηδεμονίαν του»...
• Αυτά συνέβαιναν, όταν επί χούντας καταργούνταν προεδρικά διατάγματα για την απαλλοτρίωση υπέρ των ακτημόνων καταπατημένων εκτάσεων από τα μοναστήρια του Αθω.

Σεβαστή, λοιπόν, η όποια υποκειμενική προσέγγιση του οιουδήποτε όσον αφορά την αναχωρητική αντίληψη περί «ελευθερίας» (γιατί ακούστηκαν κι αυτά στη συγκεκριμένη εκπομπή). Αλλά άλλο πράγμα αυτό κι άλλο η τοποθέτηση της Ιστορίας στην προκρούστεια κλίνη της ιδεοληψίας. Αλλο πράγμα η πίστη, κι άλλο πράγμα η Ιστορία, που απαιτεί - πολύ περισσότερο από έναν ακαδημαϊκό δάσκαλο - να της φέρονται ως Επιστήμη.