Η επίσημη παρουσίαση του πλαισίου ανασυγκρότησης του Ελληνικού Στρατού, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του ΝΑΤΟ, έγινε χτες το πρωί στο υπουργείο Αμυνας, παρουσία σύσσωμης της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του υπουργείου. Πρόκειται για τα μέτρα προσαρμογής του Ελληνικού Στρατού στις νέες απαιτήσεις του ΝΑΤΟ, για τη δημιουργία από τις χώρες - μέλη στρατών ευέλικτων, ταχυκίνητων, επαγγελματικών που θα φέρνουν σε πέρας αποστολές επιβολής της νέας τάξης. Δηλαδή, αυτό που δρομολογείται, είναι η δημιουργία ενός νέου στρατού, που θα έχει περισσότερο χαρακτήρα ενός διεθνούς κατασταλτικού μηχανισμού. Δεν πρόκειται για την αναγκαία προσαρμογή του στρατού στις νέες τεχνολογίες και τον ανάλογο εκσυγχρονισμό του. Αυτό χρησιμοποιείται σαν πρόσχημα για να περάσει η πλήρης και λειτουργική ΝΑΤΟποίηση του Ελληνικού Στρατού.

Ειδικότερα παρουσιάστηκε χτες η περίληψη των σημαντικότερων αναλύσεων, συμπερασμάτων και προτάσεων επιτελικής μελέτης του ΓΕΣ με τον τίτλο «Ο Στρατός Ξηράς το 2010». Η μελέτη, η οποία στη συνέχεια, χτες, συζητήθηκε στο Συμβούλιο Αμυνας (ΣΑΜ), ουσιαστικά αποτελεί τον άξονα της πολιτικής του υπουργείου Αμυνας. Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως αναφέρεται στη μελέτη αυτή, «εκπονήθηκε με βάση τις κατευθύνσεις της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του υπουργείου περί Στρατηγικής Ανασυγκρότησης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων», την οποία έχει προαναγγείλει ο Α. Τσοχατζόπουλος. Ως χρόνος «έναρξης σταδιακής υλοποίησης της μετάπτωσης στα νέα δεδομένα» ορίζεται το 2002.

Στη μελέτη γίνεται αναφορά στο διεθνές περιβάλλον και στην προοπτική δημιουργίας του Ευρωπαϊκού Στρατού, στον ανταγωνισμό στη Βαλκανική και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ανοιχτά δε, επισημαίνεται ότι η βάση πάνω στην οποία οικοδομείται ο Στρατός του 2010 είναι το «διαμορφούμενο Ευρωπαϊκό Περιβάλλον», δηλαδή το πλαίσιο της νέας τάξης και η αναζήτηση ρόλου στα πλαίσια αυτά από την Ελλάδα: «Διαφαίνεται η δυνατότητα ενεργού ρόλου του Στρατού Ξηράς στην προώθηση και εξασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας και προβολής της Ελλάδας ως χώρας "επίκεντρο" της νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου».

Μάλιστα το πεδίο μάχης του 2010, στο οποίο σχεδιάζεται να κληθεί ο Ελληνικός Στρατός να παίξει ρόλο, είναι συγκρούσεις όπως αυτές στον Παναμά, στη Σομαλία, στην Αϊτή, στην «Καταιγίδα της Ερήμου», στη Βοσνία, στο Κόσσοβο, δηλαδή επιχειρήσεις επιβολής της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. «Η έμφαση, αναφέρεται στη μελέτη, θα δίνεται σε μία δύναμη ικανή να αναπτυχθεί άμεσα, πολυμορφική και ευέλικτη, που θα εμπλέκεται με μεγάλη ταχύτητα και με ακρίβεια, σε συνεχώς αυξανόμενο βάθος, εκδηλώνοντας, εάν απαιτείται, έντονη και ασυγκράτητη βία».

Χαρακτηριστικό της αποστολής του Στρατού που σχεδιάζεται, είναι ότι πουθενά δεν αναφέρεται ξεκάθαρα ότι σ' αυτήν περιλαμβάνεται η προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και των συνόρων του ελληνικού κράτους, καθώς τέτοιες έννοιες δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο του ΝΑΤΟ και κατά συνέπεια στα ΝΑΤΟικά κείμενα που χρησιμοποιούν ως κατεύθυνση τα ελληνικά επιτελεία. Ετσι, γίνεται λόγος, γενικά και αόριστα, περί «διεξαγωγής νικηφόρου πολέμου περιορισμένης ή γενικής κλίμακας». Επίσης στα πλαίσια του επιχειρησιακούπεριβάλλοντος του μέλλοντος, γίνεται αναφορά στην «ανάγκη υποστήριξης του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας - Κύπρου».

Αντίθετα, υπάρχει εξειδίκευση των αποστολών του Στρατού σε «καιρό ειρήνης» όπως: Επίδειξη και προβολή δύναμης. Ειρηνευτικές και ανθρωπιστικές αποστολές. Εκκένωση αμάχου πληθυσμού κλπ. Ενώ γίνεται αναφορά στην ανάγκη αύξησης «συμμετοχής του Στρατού σε ευρωπαϊκά στρατιωτικά σχήματα, διεθνείς αποστολές, στο πλαίσιο συμμαχιών και σε αποστολές κοινωνικού, ανθρωπιστικού και περιβαλλοντολογικού χαρακτήρα».

Ο χώροςμάχης για το στρατό του 2010 αναφέρεται ότι: «θα είναι μεταβλητός σε πυκνότητα, μη γραμμικός και περισσότερο διεσπαρμένος, θα είναι κυψελοειδούς μορφής στη φύση του». Τα χαρακτηριστικά αυτά, βέβαια, τα έχουν οι πολεμικές επιχειρήσεις επέμβασης στα εσωτερικά άλλων χωρών. Σε άλλο σημείο της μελέτης γίνεται πιο καθαρή αναφορά σε επιχειρήσεις τέτοιου είδους. «Επιχειρήσεις, σημειώνεται, σε κατοικημένους τόπους και επιχειρήσεις διάφορες του πολέμου, θα απασχολήσουν ένα μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής δραστηριότητας. Θα απαιτηθούν για τον τομέα αυτό, σημαντικές αλλαγές στις εκπαιδευτικές μας δραστηριότητες και στις εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις (για όλους, όχι μόνο τους καταδρομείς)».

Στα πλαίσια αυτών των επιχειρήσεων εντάσσεται και η υιοθέτηση και των «αρμάτων τροχού για Μονάδες Τεθωρακισμένων» αλλά και η «χρήση και τακτική χρησιμοποίηση των μη θανατηφόρων όπλων (non lethal-weapons) για την αντιμετώπιση απειλών ειδικής φύσης» που «αναμένεται να μας απασχολήσει σημαντικά στο άμεσο μέλλον».

Στις αλλαγές αυτές εντάσσεται και η μείωση της θητείας και η δημιουργία ημιεπαγγελματικού στρατού. «Η μείωση, σημειώνεται, της απόδοσης των κλάσεων στρατευσίμων, αφ' ενός, και η πολυπλοκότητα των σύγχρονων και μελλοντικών οπλικών συστημάτων αφ' ετέρου, επιβάλλουν την υιοθέτηση σχήματος ημιεπαγγελματικού Στρατού». Εκφράζονται όμως και επιφυλάξεις. «Ωστόσο η μεγάλη αύξηση των επαγγελματιών στρατιωτών απαιτεί μελέτη σε βάθος του κοινωνικού μοντέλου του «επαγγελματία στρατιώτη », ώστε «να ενταχθεί η κατηγορία αυτή ομαλά και ολοκληρωτικά στην ελληνική κοινωνία».