Ενενήντα χρόνια από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Ενενήντα χρόνια μέσα στα οποία χιλιάδες αγωνιστές έδωσαν τη ζωή τους για ένα καλύτερο αύριο. Για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση... Για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι, ο λαός να οικοδομήσουν την κοινωνία της απελευθέρωσης, της γνώσης, της επιστήμης, του πολιτισμού. Την κοινωνία όπου δε θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ολα αυτά τα χρόνια, είτε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, είτε στο πλάι του Κόμματος, συμπορεύτηκε μια μεγάλη στρατιά δημιουργών - καλλιτεχνών που εμπνεύστηκαν και αποτύπωσαν σε έργα υψηλής αισθητικής την κοινωνική ζωή και τους αγώνες του λαού μας. Ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες, κεραμίστες, ψηφιδογράφοι... στάθηκαν με την τέχνη τους στις πρώτες γραμμές των κοινωνικών αγώνων. Με τα ιδιαίτερα «όπλα» τους, πολλοί εικαστικοί δημιουργοί της χώρας μας, στη διάρκεια της σύγχρονης Ιστορίας μας, έδωσαν «χρώμα» στην ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. «Σμίλεψαν» τον αγώνα για τη λευτεριά, «χάραξαν» τα όνειρα για μια Ελλάδα ανεξάρτητη, αδέσμευτη, σοσιαλιστική. Αγωνίστηκαν μαζί με το λαό, γράφοντας λαμπρές σελίδες μνήμης και Ιστορίας. Μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, που υπήρξε η ψυχή της ΕΑΜικής Αντίστασης, εμπνεύστηκαν από τον αγώνα ενάντια στο φασισμό και έγραψαν τη δική τους σελίδα στις ένδοξες μέρες της Εθνικής Αντίστασης, αλλά και στα μετέπειτα «πέτρινα» χρόνια, όπως και αργότερα στη δεκαετία του '60, στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και στη μεταδικτατορική περίοδο. Κομμάτι και οι ίδιοι του λαϊκού κινήματος, αφουγκράστηκαν και εξέφρασαν τις ελπίδες του λαού μας, ψηλάφισαν την ίδια τη ζωή.

«Οι χιλιάδες εικαστικοί καλλιτέχνες», όπως σημειώνεται στον πρόλογο του καταλόγου της έκθεσης, «νιώθουν στο πετσί τους τη βαθιά εμπορευματοποίηση της τέχνης, τα προβλήματα επιβίωσης και τις ανυπέρβλητες δυσκολίες επικοινωνίας τους με το κοινό. Τώρα είναι η ώρα της δράσης για τη δημιουργία μιας νέας πλατιάς λαϊκής συσπείρωσης, λαϊκής ανάτασης και δράσης για τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια του λαού, για το μέλλον της νεολαίας μας, για τη σοσιαλιστική προοπτική στη χώρα μας. Ο ρόλος των τεχνών και της καλλιτεχνικής δημιουργίας σε αυτήν είναι σημαντικός. Οι παραγωγοί των υλικών και πνευματικών αγαθών, όλου του πλούτου της κοινωνίας μας, πρέπει να πορευτούμε μαζί σε ένα ισχυρό ανατρεπτικό, αναγεννητικό, αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο».

Οπως μας λέει η βουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής, Εύα Μελά, «το Πολιτιστικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ προχώρησε σ' αυτή τη διοργάνωση, θεωρώντας ότι ο εικαστικός χώρος έχει μια μακρόχρονη παράδοση στις σχέσεις του με το Κόμμα και το κίνημα. Αποφασίσαμε να μην κάνουμε μία έκθεση με ιστορικό χαρακτήρα, όπως η μεγάλη έκθεση που έγινε πριν είκοσι χρόνια προς τιμήν των 70χρονων του Κόμματος. Σ' εκείνη την παρουσίαση είχαμε ανατρέξει στην ιστορική πορεία του Κόμματος και είχαμε βρει τα εικαστικά εκείνα έργα τα οποία εξέφραζαν τις στιγμές του κινήματος. Τώρα θελήσαμε να δώσουμε ένα άλλο στίγμα».

Αυτή τη φορά, στην έκθεση στην «Τεχνόπολη», με ανοιχτή προκήρυξη και χωρίς «κριτική επιτροπή», εκτίθενται έργα καλλιτεχνών που βρίσκονται στη ζωή. «Τα έργα που παρουσιάζονται», τονίζει η Εύα Μελά, «στην ουσία, εκφράζουν το σύνολο της ελληνικής πραγματικότητας, με τους αγώνες της, τις αντιφάσεις της, τα προβλήματά της... Θελήσαμε να ανοίξουμε ένα δρόμο επικοινωνίας με τους σύγχρονους καλλιτέχνες. Η ανταπόκριση ήταν πολύ μεγαλύτερη από τις προσδοκίες μας».

«Στο κάλεσμά μας βρέθηκαν κοντά μας οι παραδοσιακοί φίλοι και οπαδοί του Κόμματος, αλλά και πολλοί νέοι δημιουργοί. Στην έκθεση θα δούμε έργα όλων των γενεών των εν ζωή καλλιτεχνών. Ενα μικρό κομμάτι είναι δημιουργίες των εικαστικών, που συμμετείχαν στην Εθνική Αντίσταση. Καλλιτέχνες ΕΑΜίτες, που εμπνεύστηκαν από τους αγώνες του λαού μας και στρατεύτηκαν στις γραμμές του Κόμματος. Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι ότι η έκθεση αντικατοπτρίζει μέσα από την εικαστική πραγματικότητα, το σύγχρονο ρόλο του Κόμματος. Αντικατοπτρίζεται σε πολλά επίπεδα: Συμμετέχουν συνάδελφοι οι οποίοι - κυρίως από τη μεταπολίτευση και μετά - αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά των αγώνων που έγιναν στον καλλιτεχνικό χώρο. Παίρνει μέρος όλη η δύναμη του Κόμματος, οι φίλοι και οι οπαδοί από το 1974 μέχρι σήμερα. Ακόμη, θα βρούμε αρκετούς καλλιτέχνες, οι οποίοι ως νεολαία τότε, διώχτηκαν από τη δικτατορία. Η "γενιά του Πολυτεχνείου", η οποία είχε μια προσωπική σχέση με το κίνημα, τα τελευταία χρόνια της δικτατορίας. Ακόμη, στην έκθεση συμμετέχουν πολλοί και καλοί εικαστικοί καλλιτέχνες που έχουν έρθει και ζουν μόνιμα στην Ελλάδα, ως οικονομικοί μετανάστες».

«Αυτό που μας δίνει ιδιαίτερη χαρά, είναι ότι συμμετέχει η σημερινή γενιά. Στις μέρες μας, ο "θυμωμένος" είναι ο τριαντάρης... Αυτός που έχει ως όραμα να δουλέψει ως εικαστικός, αλλά οι συνθήκες που αντιμετωπίζει του το απαγορεύουν. Ζώντας από κοντά τους καλλιτέχνες, βλέπουμε ότι είναι ηρωικό σήμερα να κάνεις τη δουλειά σου ευσυνείδητα. Αυτό το απλό πράγμα, δεν είναι αυτονόητο. Το αυτονόητο σήμερα είναι να ξεπουλιέσαι, να παραδίνεσαι, να κοιτάς τι σου ζητάει ο μάνατζερ, ο γκαλερίστας, ο δημοσιογράφος του μεγάλου γκλαμουράτου περιοδικού, για να το κάνεις». Σ' αυτές τις συνθήκες, είναι πολύ σημαντικό και ελπιδοφόρο το γεγονός της μεγάλης συμμετοχής των νεότερων καλλιτεχνών, οι οποίοι βιώνουν τα αδιέξοδα, αμφισβητούν, αναζητούν, δραστηριοποιούνται...