Οι τεράστιοι για τα οικονομικά μέτρα της Ελλάδας στρατιωτικοί εξοπλισμοί ΝΑΤΟικού προσανατολισμού συμβάλλουν στην οικονομική δυσπραγία. Οταν, μάλιστα, αυξάνονται με τη δημιουργία μισθοφορικών στρατιωτικών σωμάτων εκτός συνόρων για συμμετοχή σε πολυεθνικά ιμπεριαλιστικά μιλιταριστικά σχήματα. Οι ευρωενωσίτικες οικονομικές ντιρεκτίβες που εξυπηρετούν πολυεθνικά κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα, δεσμευτικές για την Ελλάδα, πολλαπλασιάζουν την οικονομική δυσπραγία. Οταν, μάλιστα, συμπληρώνονται με την αφαίμαξή της τελευταίας ικμάδας της λαϊκής αποταμίευσης για την εξυπηρέτηση της «διείσδυσης» του ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκάνια, δηλ. του οικονομικού ιμπεριαλισμού, συνοδευομένου από έμμεση στρατιωτική στήριξη με τη συμμετοχή ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε πολυεθνικά σώματα.

Η ελληνική κυβέρνηση αγκαλιά με τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και τους κάθε λογής τροφίμους των ευρωενωσίτικων κοινοβίων αρνείται να αναφέρει αυτή την πραγματικότητα για συγκεκριμένο λόγο. Είναι η ταύτιση των συμφερόντων του ελληνικού καπιταλισμού ως ισότιμου εταίρου του ευρωενωσίτικου και αμερικανικού καπιταλισμού στο πλαίσιο της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ.

Η ελληνική αστική τάξη έχει δέσει την τύχη της με αυτή του διεθνούς ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού σε ενεργητική πλέον μορφή. Σε προγενέστερους χρόνους ο ελληνικός καπιταλισμός συμμετείχε παθητικά σε ιμπεριαλιστικές εκστρατείες των ισχυρών υπό την ιδιότητα του πιστού ψοφοδεούς παρακατιανού, ως πιστής συμμάχου χώρας. Ηταν αυτό που ονομαζόταν συμμετοχή για ξένα συμφέροντα υπό τον τίτλο «His master voice».

Σήμερα είναι ο ίδιος ενεργός στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για δικά του συμφέροντα στο πλαίσιο και με τη στήριξη του εταιρισμού της ευρωατλαντικής συμμαχίας. Με πρακτικό τρόπο προσαρμόζει τα δικά του συμφέροντα στα γενικά συμφέροντα των εταίρων κι απαιτεί ισότιμη αναγνώριση. Είναι μια νέα ποιότητα που ξεκίνησε από την αρχή της δεκαετίας του 1990 με την ανατροπή και διάλυση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και της ΕΣΣΔ.

Η διάλυση των βαλκανικών Λαϊκών Δημοκρατιών του έδωσε την ευκαιρία άσκησης οικονομικού ιμπεριαλισμού με έμμεση στρατιωτική στήριξη. Αυτή η πρωτόγνωρη για το μέγεθος και τις δυνατότητές του πολιτική στηρίχτηκε στην οικονομική αφαίμαξη των Ελλήνων. Είχε ως επικουρία την ανεξέλεγκτη είσοδο εξαθλιωμένων και εξανδραποδισμένων πληθυσμών γειτονικών χωρών και τη συνακόλουθη επίπτωση στα εργατικά δικαιώματα και λόγω του συμβιβασμένου συνδικαλιστικού κινήματος.

Ολα αυτά καταμαρτυρούν το βαθιά αντεθνικό κι αντιλαϊκό χαρακτήρα της μεγαλοαστικής τάξης και την ανάγκη απαλλοτρίωσής της.