Ομως, την ώρα που ο νέος Πρόεδρος της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας έπαιρνε από τα, βαμμένα με αίμα, χέρια των ηγετών της ΕΕ το τσεκ των 200 εκατομμυρίων ΕΥΡΩ για να καλύψει «τις πρώτες ανάγκες» της χώρας του, εκείνη τη στιγμή στο Βελιγράδι, εξελίσσονταν τα σκληρά παζάρια ανάμεσα σε στελέχη της «παλιάς» και «νέας» ηγεσίας, που αναζητούσαν μια φόρμουλα «συμβίωσης».
Ομως, στο παρασκήνιο των πολιτικών παζαριών ή των επίσημων δηλώσεων και συναντήσεων του Κοστούνιτσα, η χώρα εξακολουθούσε να παραπαίει.
Χάος συνέχιζε να επικρατεί σε αναρίθμητους κρατικούς οργανισμούς, υπουργεία, δημόσιες επιχειρήσεις, κρατικά εργοστάσια ακόμη και ...πανεπιστήμια! Οι λεγόμενες «επιτροπές κρίσης», που συγκροτήθηκαν από στελέχη και υποστηριχτές της «Σερβικής Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης» για την τήρηση της ομαλότητας, «ξέχασαν» πως το σύνθημα για «πολιτική ανυπακοή» ήταν μέχρι την ανατροπή του Μιλόσεβιτς.
Ετσι, είναι ήδη ευδιάκριτο πως οι θριαμβευτικοί πανηγυρισμοί της 5ης Οκτώβρη για την ανατροπή της «παλιάς ηγεσίας», έγιναν εν μία νυκτί, όπως άλλωστε αναμενόταν, άγρια μάχη παντός στελέχους για την εξουσία. Αυτή η «νύχτα», μάλλον, θα κρατήσει πολύ...