Αυτό που αποδεικνύει και επιβεβαιώνει η συζήτηση και για το φετινό προϋπολογισμό, είναι αυτό που χρόνια τώρα λέει το ΚΚΕ προς τους εργαζόμενους: Οτι και σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης και σε συνθήκες επιβράδυνσης και κρίσης, θύματα θα είναι πάντα οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα και κερδισμένο θα είναι πάντα το μεγάλο κεφάλαιο. Τα παραπάνω τόνισε ο βουλευτής του Κόμματος Γ. Γκιόκας, προσθέτοντας ότι αυτό δείχνει η πείρα όλων των προηγούμενων χρόνων. Αλλωστε, όπως είπε, οι νέες γενιές εργαζομένων χωρίς δικαιώματα, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, τα προγράμματα STAGE, η ανασφάλιστη εργασία στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, διαμορφώθηκαν σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης και ευημερίας των αριθμών.

Μήπως, συνέχισε, η υπερχρέωση των λαϊκών νοικοκυριών σαν τρόπος για να αντιμετωπιστεί η χαμηλή αγοραστική δύναμη των εργαζομένων εξαιτίας της συμπίεσης του λαϊκού εισοδήματος δεν έγινε σε συνθήκες έκρηξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου; Μήπως η απώλεια θέσεων εργασίας ή η αντικατάστασή τους από επισφαλείς θέσεις απασχόλησης δεν έγινε σε συνθήκες μεγάλης επενδυτικής δραστηριότητας του ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκάνια και αλλού;

«Είναι συνεπώς, ανέφερε, ψεύτικο και παραπλανητικό το επιχείρημα ότι όσο μεγαλώνει "η πίτα", όσο αυξάνονται τα κέρδη του κεφαλαίου, θα κερδίζουν και οι εργαζόμενοι. Ολα αυτά επιβεβαιώνουν ότι καμία θυσία, καμία συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική, δεν πρόκειται να αποσοβήσει την κρίση και να περιορίσει τις συνέπειές της για τους εργαζόμενους, πολύ περισσότερο που τα μέτρα που προτείνονται σήμερα για την αντιμετώπισή της, τα μέτρα που συναποφασίζονται στην ΕΕ, κινούνται στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση: Ενισχύσεις κρατικές στο μεγάλο κεφάλαιο, επιδόματα για την ακραία φτώχεια, υπερχρέωση των λαϊκών νοικοκυριών και, βεβαίως, επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό».

Αυτές οι πολιτικές, τόνισε ο βουλευτής, αποτυπώνονται και στο φετινό προϋπολογισμό, όπως και στους προϋπολογισμούς των προηγούμενων χρόνων με νέα μέτρα σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων και με μείωση, για παράδειγμα, των δαπανών για την Παιδεία και την Υγεία.

Συνδέοντας τα παραπάνω με τις τελευταίες εξελίξεις, ο Γ. Γκιόκας υπογράμμισε:

«Αυτές οι πολιτικές ήταν που έβγαλαν στο δρόμο χιλιάδες νέους ανθρώπους, φοιτητές, μαθητές τις τελευταίες μέρες. Μπορεί η δολοφονία του 15χρονου μαθητή να ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, η σπίθα που πυροδότησε αυτές τις αντιδράσεις, όμως η δυναμική προϋπήρχε και είχε τις ρίζες της στην αβεβαιότητα, στην ανασφάλεια, στην εκμετάλλευση που βιώνουν οι νέοι άνθρωποι, ιδιαίτερα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών». Ο βουλευτής τόνισε ότι αυτή η δίκαιη οργή των νέων πρέπει να μετουσιωθεί σε πρωτοπόρα αγωνιστική στάση και να ρίξει στο κενό τις προσπάθειες όλων εκείνων που προσπάθησαν να ταυτίσουν τους αγώνες της νεολαίας με τη δράση μηχανισμών που έχουν βγει από τα σπλάχνα τους κράτους και έχουν αξιοποιηθεί όλα αυτά τα χρόνια εναντίον του λαϊκού κινήματος.