Στο αστερισμό της αποπροσανατολιστικής ονοματολογίας, ελέω επικείμενου (;) ανασχηματισμού, κινείται η κυβέρνηση της ΝΔ. Ωστόσο αυτό δεν αλλάζει την ουσία της εφαρμοζόμενης αντιδραστικής πολιτικής και την ανάγκη ανατροπής της, μέσα από τη συμπόρευση των εργαζομένων με τις συνεπείς ταξικές δυνάμεις, το ΚΚΕ.

Δημοσιεύματα μιλούν για μετάθεση Αλογοσκούφη με αναπλήρωσή του στο υπουργείο Οικονομίας από Μπακογιάννη ή Παπαθανασίου. Απομάκρυνση των υφυπουργών του, αλλά και της πολιτικής ηγεσίας του Ανάπτυξης. Φημολογείται ακόμα η απομάκρυνση Κοντού και Κιλτίδη από το Αγροτικής Ανάπτυξης, όπως και του Δούκα από το Εξωτερικών λόγω εμπλοκής τους στο σκάνδαλο Βατοπεδίου. Γράφονται σενάρια και για απομάκρυνση του Λιάπη από το Πολιτισμού, λόγω σχέσεών του με το πρώην αφεντικό της «Ζήμενς» Μιχ. Χριστοφοράκου. Παρελθόν λέγεται ότι αποτελεί και ο Τζίμας από το Μακεδονίας - Θράκης.

Ως επανακάμψαντες στο κυβερνητικό σχήμα προβάλλονται ο Σαμαράς (για Ανάπτυξης ή Αγροτικής Ανάπτυξης), ο Π. Παναγιωτόπουλος (ίσως και ως κυβερνητικός εκπρόσωπος), ο παλιότερα αποπεμφθείς από το Δημόσιας Τάξης Χρ. Μαρκογιαννάκης και η Μ. Γιαννάκου (στο Υγείας, αν αλλάξει υπουργείο ο Αβραμόπουλος). Εξάλλου φημολογείται ότι «σπάει» το υπερυπουργείο Εσωτερικών, με θέση εκεί να προορίζεται για Μεϊμαράκη ή Ζαγορίτη.

Βέβαια, όλη αυτή η σχηματολογία και ονοματολογία αναπαράγεται και χρησιμοποιείται μήπως και καλύψει την ουσία: τη διατήρηση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, για την εφαρμογή της οποίας διαγκωνίζονται ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, πάντα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και των συμφερόντων τους. Αλλωστε πέρα από πρόσωπα και τις αλλαγές τους, η ευρωενωσιακή στρατηγική είναι σαφής και προωθείται αδιάκοπα, με τον έναν ή τον άλλο υπουργό, κάθε γαλαζοπράσινης διακυβέρνησης και των παραφυάδων τους.

Προς τούτο - και για να ανοίξει ο δρόμος ώστε να μην πληρώσει ο λαός τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και να αποκρούσει τις ολοένα και πιο αντιδραστικές αλλαγές που έχει το κεφάλαιο - χρειάζεται όσο ποτέ ανασύνταξη κι αντεπίθεση του εργατικού λαϊκού κινήματος. Να αγκαλιάζει όλο και πιο πλατιά λαϊκά στρώματα η ταξική πολιτική συνειδητοποίηση. Να αναπτυχθεί πλατιά η λαϊκή συμμαχία και πάλη κατά του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων της, με στόχο την ανατροπή της εξουσίας τους. Μέσα από την ανάπτυξη της μαζικής οργανωμένης εργατικής λαϊκής πάλης και την ισχυροποίηση του ΚΚΕ.