Ενδεικτικά, ο πρωθυπουργός ζήτησε «να δρομολογήσουμε έναν ουσιαστικό, έναν αποδοτικό διάλογο με διττό στόχο, να αναμορφώσουμε το Λύκειο και να αλλάξουμε το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι μια μεταρρύθμιση, μια καίριας σημασίας μεταρρύθμιση, που αφορά τα παιδιά μας, αφορά ολόκληρη την κοινωνία, αφορά σε τελική ανάλυση όλες τις κυβερνήσεις των επόμενων δεκαετιών. Γι' αυτό ακριβώς θέλουμε να προέλθει μέσα από κοινή συμφωνία». Κάνοντας σαφέστερο τον ...τύπο της πρότασης, ο Κ. Καραμανλής ζήτησε «να αναλάβουμε την ευθύνη του διαλόγου όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί. Να ορίσουμε ο καθένας ένα συνάδελφο βουλευτή και να συγκροτήσουμε για το σκοπό αυτό μια πολιτική επιτροπή υψηλού επιπέδου, τα μέλη της οποίας να είναι σε διαρκή αμφίδρομη επικοινωνία με τον υπουργό Παιδείας». Πρόσθεσε τέλος ότι «ο διάλογος αρχίζει από μηδενική βάση. Δεν έχουμε λόγο να προκαταλάβουμε κανέναν. Δε ζητούμε από κανέναν να επικυρώσει προηγμένες αποφάσεις».

Πάντως, στη συνέχεια ο πρωθυπουργός αποσαφήνισε ότι η πολιτική της κυβέρνησης κινείται στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ, σημειώνοντας ότι «δίνουμε ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στον άξονα εκπαίδευση - ανάπτυξη - απασχόληση», ως μέτρο ξεπεράσματος της λεγόμενης κρίσης, αφού «τελευταίες εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιβεβαιώνουν την αβεβαιότητα και το απρόβλεπτο των εξελίξεων. Εμφανίζουν ολόκληρη την ευρωζώνη να κλυδωνίζεται από το τσουνάμι της κρίσης. Προειδοποιούν για ολική επιδείνωση με σοβαρές επιπτώσεις σε όλες τις χώρες της κοινότητας».

Οσον αφορά το θέμα των δαπανών για την Παιδεία, ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε πως «δεν μπορέσαμε να ανταποκριθούμε στον προγραμματικό στόχο για αύξηση των δημόσιων δαπανών στο 5% του ΑΕΠ. Θέλω να θυμίσω ωστόσο ότι στην τελευταία πενταετία οι αυξήσεις ήταν διπλάσιες απ' ό,τι στην προηγούμενη», σημειώνοντας ότι η όποια αύξηση των δαπανών είναι «δεμένη» με την ανάπτυξη της οικονομίας.

Παράλληλα, ο Κώστας Καραμανλής έθεσε θέμα αλλαγής της νομοθεσίας για το πανεπιστημιακό άσυλο, σημειώνοντας πως «είναι πρώτα απ' όλα ανάγκη να ξέρουμε όλοι τι ακριβώς εννοούμε ως πανεπιστημιακό άσυλο και τι ακριβώς προστατεύει. Σε καμιά περίπτωση πάντως το πανεπιστήμιο δεν είναι χώρος για τον οποίο κανένας δεν ευθύνεται. Δεν είναι χώρος καταφύγιο και ορμητήριο βίας». Προχώρησε όμως ακόμη περισσότερο, αφήνοντας αιχμές και για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, μιλώντας για «αντιδημοκρατικές πρακτικές στις καταλήψεις σχολείων της μέσης εκπαίδευσης».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο νέος υπουργός Παιδείας, Αρης Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος ήταν σαφής ως προς τις κατευθύνσεις της κυβερνητικής πολιτικής, λέγοντας ότι «ο ρόλος του πανεπιστημίου οφείλει να υπηρετεί τις ανάγκες της αγοράς και κυρίως της επαγγελματικής αντιστοίχισης. Το πανεπιστήμιο από την πλευρά του πρέπει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, αλλά πάνω από όλα θα πρέπει να διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον».