Στη σκαλωσιά στα 75 του χρόνια... Εργατικό ατύχημα ιδιαζόντως ειδεχθές. Ολος ο πολιτισμός στην κατρακύλα. Γλίστρησε. Εμεινε στον τόπο. Ο παππούς. Ο εργάτης. Ο οικοδόμος. Του καθενός σκεπτόμενου, συγγενής, εκ χυμένου αίματος. Βαριά χειρωνακτική εργασία. Στα 75. Οχι από χόμπι. Από ανάγκη. Δούλος στην εταιρεία των αόρατων, των άφαντων αφεντικών.

Ούτε μονόλεπτο στα δελτία. Μήτε αράδα στα έντυπα. Ο αντίποδας του κυρίου απαχθέντος. Του συνομηλίκου του. Χαζός ήταν; Δεν παρατήρησε τους απαγωγείς του κόπου του μια ολόκληρη ζωή... Δεν κατάλαβε πού τον έκλεισαν... Ηξερε την οικοδομή σπιθαμή τη σπιθαμή. Δεν τον έκρυψαν οι απαγωγείς του βλέπετε. Μπροστά στα μάτια μας τον είχαν τον παππού. Φτηνός γέρος. 30; 40; ευρώ μεροκάματο; Αβυσσος κόστους ζωής.

Το τιμολόγιο κομμένο προ πολλού. «Παππού είστε ελεύθερος». Λύτρα.

«Παππού πέθανες». Εφιάλτης δυο ώρες στο πορτμπαγκάζ για έναν 74χρονο με προβλήματα υγείας. Ποιος μπορεί να το αρνηθεί. Για άνθρωπο μιλάμε. Πλούσιο, αλλά άνθρωπο.

Εφιάλτης ένα ολόκληρο πρωί αθηναϊκού Γενάρη στη σκαλωσιά για έναν 75χρονο, με προβλήματα βαριάς κι ανθυγιεινής εργασίας. Φτωχό, αλλά άνθρωπο. Ποιος μπορεί να το αρνηθεί. Αλλά δε μιλάμε γι' αυτόν...

Αλλο πράγμα να πέφτεις θύμα απαγωγής μια φορά, να καταβάλεις λύτρα και να σε ντύνουν ζεστά, να σου δίνουν πίσω και το πιστόλι σου, τα φάρμακα στην ώρα τους. Να σου μιλάνε στον πληθυντικό, να σέβονται την κυρά σου. Τα καθάρματα μάλιστα. Του κοινού Ποινικού Δικαίου.

Κι άλλο πράγμα να πέφτεις θύμα. Των κυρίων επιχειρηματιών. Της εταιρείας των κατασκευαστών. Που σ' ανεβάζουν στα 75 σου στη σκαλωσιά. Να σε λυπούνται. Που πρέπει να τσοντάρεις για τα φάρμακά σου. Για τα εγγόνια σου. Τα παιδιά σου. Το γιαούρτι και το ψωμί. Σου μιλάνε στον ενικό. Ο μπάρμπας που το λέει η καρδούλα του ακόμα. Θα τη σεβαστούν και την κυρά σου. Θα της πουν πως σου 'καναν και χάρη, γέρο άνθρωπο να σου δώσουν τη δουλειά και τώρα να τρέχουν ν' απολογούνται για τα μέτρα ασφαλείας.

Συγκρίνω ειδήσεις. Χρόνο και χρήμα αναλύσεων. Μια κάμερα στην κηδεία παρακαλώ. Για τις δηλώσεις του παππού, του νεκρού, του οικοδόμου. Και το όπλο πίσω. Αυτό της τάξης των παππούδων που έχουν απαχθεί μπροστά στα μάτια μας...