ΔΕΝ ξέρω τι ένιωσε ο εισαγγελεύς κ. Σανιδάς, διαβάζοντας την ανοιχτή επιστολή του απολυμένου από τα «Τζάμπο», Νίκου Νικολόπουλου, που δημοσιεύτηκε στον χτεσινό «Ριζοσπάστη». Δεν ξέρω καν αν ένας εισαγγελεύς, που έχει φτάσει στο ανώτατο εισαγγελικό αξίωμα, όπως ο κ. Σανιδάς, έχει τη δυνατότητα «να νιώθει».

ΑΛΛΑ το θέμα δεν είναι αν ο ανώτατος εισαγγελεύς έχει αισθήματα και ευαισθησίες. Το θέμα είναι οι αποφάσεις του. Κι αυτές κρίνονται. Είναι, δε, βέβαιον ότι, εν προκειμένω, ο κ. Σανιδάς αποφάσισε όχι μόνον αδίκως, αλλά και παρανόμως.

ΚΑΙ τούτο, διότι, ως μη όφειλε και εδικαιούτο, απεφάνθη, και δη καταδικαστικώς, για εκκρεμούσα δικαστική υπόθεση, σπεύδων να χαρακτηρίσει, δημοσίως, ως «τελεσθέντα εγκλήματα» τις αγωνιστικές εργατικές κινητοποιήσεις κατά της άδικης και τρομοκρατικής απόφασης της πολυεθνικής εταιρείας «Τζάμπο» να προχωρήσει στην απόλυση του Νίκου Νικολόπουλου.

Η ΚΑΛΥΨΗ, επί της ουσίας, της εισαγγελικής ενέργειας από τον αρμόδιο υπουργό Δικαιοσύνης - αναμενόμενη, εν πολλοίς και εξηγήσιμη, άλλωστε - ουδόλως απαλλάσσει τον κ. Σανιδά, από τις ευθύνες του κι απλώς αποδεικνύει ότι στο «έγκλημα» που συνετελέσθη, εκτός του δράστη, υπάρχει και ο «ηθικός αυτουργός».

ΒΕΒΑΙΩΣ, στην καπιταλιστική κοινωνία, οι φιλοσοφικές έννοιες περί «δικαίου» και «αδίκου», ως και οι νομικές ερμηνείες περί «νομίμου» και «παρανόμου», έχουν, επί του πρακτέου, ταξικό περιεχόμενο. Επομένως και τα κριτήρια κρίσης της, εν λόγω, εισαγγελικής ενέργειας είναι ταξικά.

ΚΑΙ υπ ' αυτήν την έννοια, η παρέμβαση του κ. Σανιδά είναι και «δίκαιη» και «νόμιμη» για την αστική τάξη, τα συμφέροντα της οποίας είναι ταγμένη να υπηρετεί η ταξική Δικαιοσύνη και «άδικη» και «παράνομη» για την εργατική τάξη, τα συμφέροντα της οποίας ουδέποτε αυτή η Δικαιοσύνη υπερασπίζεται.

ΤΟΥΤΩΝ δεδομένων, οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν δικαστική δικαίωση και το δίκιο τους θα το βρουν μόνον όταν με τον ταξικό αγώνα θα ανατρέψουν το άδικο καπιταλιστικό σύστημα...