Στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 16ο Συνέδριο εκτιμάται: «Αποφασιστικός παράγοντας για τη μαζικότητα και μαχητικότητα του Μετώπου θα είναι η πορεία ενότητας της εργατικής τάξης, η κατάκτηση του ηγετικού καθοδηγητικού ρόλου της στο λαϊκό κίνημα και του κόμματός της του ΚΚΕ, μέσα στη ζωή και τη δράση».Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί η πορεία ενότητας της εργατικής τάξης είναι αποφασιστικός παράγοντας για τη μαζικότητα και τη μαχητικότητα του ΑΑΔΜ.
To AAΔM είναι η κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης, των μικροαστικών στρωμάτων της πόλης και του χωριού, των κοινωνικών τους κινημάτων, στο κοινό συμφέρον της πάλης ενάντια στον κοινό τους εχθρό, το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, στην κατεύθυνση ανατροπής της πολιτικής και της εξουσίας του κοινού εχθρού.
Η εργατική τάξη σαν η μοναδική που δεν έχει ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, είναι η πρώτη απ' όλες τις εκμεταλλευόμενες κοινωνικές δυνάμεις που ενδιαφέρεται άμεσα για την ανατροπή των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής, η πρώτη που από τη θέση της στην κοινωνία μπορεί και πρέπει να οργανώνει την ταξική πάλη ενάντια στην πολιτική και την εξουσία της άρχουσας τάξης. Κάθε μέτωπο πάλης, αντικειμενικά πρέπει να γίνεται υπόθεση του δικού της αγώνα, γιατί αφορά άμεσα την ίδια, είναι μέρος της πάλης για την εκπλήρωση της ιστορικής της αποστολής, του στρατηγικού σκοπού της που είναι η απελευθέρωση ολόκληρης της κοινωνίας από την εκμετάλλευση. Αντικειμενικά σ' αυτήν πέφτει το καθήκον της οργάνωσης συμμαχιών που θα συγκεντρώνουν τις δυνάμεις της σύγκρουσης και της ρήξης με το καθεστώς των μονοπωλίων.
Μπορεί όντας διασπασμένη να ανταποκριθεί σ' αυτό το καθήκον που είναι όρος για την αίσια έκβαση της πάλης ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο; Αντικειμενικά δεν μπορεί. Μόνο στη διαδικασία εξασφάλισης της δικής της ενότητας μπορεί να εξασφαλίζει το τράβηγμα των άλλων λαϊκών στρωμάτων στην πάλη ενάντια στον κοινό τους αντίπαλο. Οσο περισσότερο ενώνεται τόσο περισσότερο μπορεί να αποτελεί πόλο συσπείρωσης και καθοδηγητική δύναμη της ταξικής πάλης όλων των δυνάμεων που εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο.
Ηεργατική τάξη αντικειμενικά δεν είναι ενιαία και ομοιόμορφη και αυτό οφείλεται στον καταμερισμό της εργασίας. Η ύπαρξη διαφορετικών τμημάτων της εργατικής τάξης, σημαίνει και διαφορετικό τρόπο που βιώνουν την εκμετάλλευση. Αυτή είναι η βάση και των συντεχνιακών αντιλήψεων και των παραγόντων που μπορούν να αξιοποιούνται από την αστική τάξη για τη διάσπασή της. Ετσι, όλα τα τμήματα της εργατικής τάξης δεν μπορούν να έχουν τις ίδιες εμπειρίες ούτε το ίδιο επίπεδο συνειδητοποίησης. Υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα αλληλοκατανόησης των διαφορετικών τμημάτων της εργατικής τάξης, των διαφοροποιήσεων στο εσωτερικό της. Διαφορετικό αντικείμενο απασχόλησης, εργασιακές σχέσεις, μορφωτικό επίπεδο αλλά και προέλευση, κοινωνική καταγωγή. Επίσης η ανεργία, η υποαπασχόληση, η μερική απασχόληση, δημιουργούν διαφοροποιήσεις μέσα στην εργατική τάξη. Ολ' αυτά δημιουργούν την αντικειμενική βάση του ανταγωνισμού ανάμεσα στους εργάτες που εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο, τον καλλιεργεί και τον οξύνει, προκειμένου να διατηρεί και να εντείνει τη διάσπασή της και να κάνει αδύνατη την ταξική ενότητα δράσης της.
Ενας από τους πρωταρχικούς παράγοντες που συμβάλλουν στη διάσπαση της εργατικής τάξης σήμερα είναι η κατάσταση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Η πλειοψηφία της ηγεσίας του, (ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ), τάσσεται με τη νεοφιλελεύθερη συναίνεση, έχει ενσωματωθεί στους μηχανισμούς του κράτους, της εργοδοσίας και της ΕΕ, και παίζει ενεργό ρόλο στην εξαγορά συνειδήσεων, στην καθυπόταξη της εργατικής τάξης στα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Η ενότητα της εργατικής τάξης οικοδομείται σε δύο επίπεδα που έχουν διαλεχτική σχέση μεταξύ τους. Το πρώτο επίπεδο είναι η ενότητα δράσης για τα άμεσα, τα πιο καυτά προβλήματα όπως είναι π.χ. οι μισθοί, οι εργασιακές σχέσεις, η κοινωνική ασφάλιση, η υγεία, η εκπαίδευση, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα δημοκρατικά δικαιώματα και πρώτ' απ' όλα στους τόπους δουλιάς, η πάλη ενάντια στον πόλεμο, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα προβλήματα των εργατριών, που περνά μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτό δε σημαίνει υποτίμηση των άλλων κοινωνικών κινημάτων, για τα οποία το Κόμμα πρέπει να δουλεύει δραστήρια για την ανάπτυξή τους και το σωστό πολιτικό τους προσανατολισμό. Αλλά όλ' αυτά τα μέτωπα ενδιαφέρουν άμεσα την εργατική τάξη, το κίνημα της οποίας πρέπει να τα κάνει και δική του υπόθεση. Αυτό θα διευκολύνει και το τράβηγμά τους στην κοινή πάλη ενάντια στον κοινό εχθρό, θα ανοίγει το δρόμο για το Μέτωπο.
Το δεύτερο επίπεδο είναι η ιδεολογικοπολιτική της ενότητα, η συσπείρωση γύρω από το ΚΚ, προκειμένου η πολιτική πάλη να κατευθύνεται στην ανατροπή του αστικού κράτους, ως προϋπόθεση για την κατάργηση της εκμεταλλευτικής σχέση κεφαλαίου - εργασίας.
Η ενότητα της εργατικής τάξης δεν εξασφαλίζεται αυτόματα και από μόνη της. Απαιτείται συνεχής ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική παρέμβαση και δράση του Κόμματος που μπορεί να γενικεύει τα συμφέροντά της, πέρα από συντεχνιακές ή άλλες αντιλήψεις που καλλιεργούνται για να συντηρούν τη διάσπασή της.
Βεβαίως, υπάρχει οργανική σχέση ανάμεσα στην εξασφάλιση της ενότητας της εργατικής τάξης και της οικοδόμησης συμμαχιών. Η σκόπιμη δράση του Κόμματος για την ενότητα και τις συμμαχίες, για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ δε χωρίζεται, είναι ενιαία. Δε δρούμε πρώτα για την ενότητα της εργατικής τάξης και μετά για τη συμμαχία της με τ' άλλα λαϊκά στρώματα. Η επισήμανση αυτή είναι αναγκαία για να μην κατανοείται αποσπασματικά η εκτίμηση των θέσεων σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα.
Ηανάπτυξη ενός ισχυρού ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ικανού να ανταποκριθεί στις πολύπλευρες σημερινές και μελλοντικές απαιτήσεις της ταξικής πάλης είναι κλειδί για την ενότητα της εργατικής τάξης, αλλά και για την οικοδόμηση του ΑΑΔΜ. Η συνειδητή δράση των κομμουνιστών για την πιο πλατιά συσπείρωση των δυνάμεων κάθε συνδικάτου και σωματείου, του κάθε κλάδου, του συντονισμού των κλάδων μεταξύ τους μπορεί να συμβάλει στην κατάχτηση της ενότητας της εργατικής τάξης. Ο ρόλος του ΠΑΜΕ είναι καθοριστικός γι' αυτή την προοπτική, κόντρα στη νεοφιλελεύθερη συναίνεση που προωθούν οι πλειοψηφίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και άλλων συνδικαλιστικών οργάνων και σε συνδυασμό με την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας αρχίζοντας από τους τόπους δουλιάς. Είναι καθήκοντα πρώτης γραμμής, προκειμένου να επιτυγχάνεται η ταξική ενότητα δράσης της εργατικής τάξης. Η κοινή δράση συνδικαλιστικών, κοινωνικών και άλλων μαζικών φορέων των διαφόρων καταπιεζομένων κοινωνικών δυνάμεων θα έχει αποφασιστική συμβολή, στη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης.
Feeds
Τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτικών αρχηγών 
