«Ενα από τα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος, αυτό της διάκρισης των εξουσιών, πλήττεται βαριά», δήλωσε χτες ο Αλ. Αλαβάνος, εκφράζοντας τη βαθιά ανησυχία του ΣΥΡΙΖΑ, που, ως υπέρμαχος της αστικής δημοκρατίας, δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος μπροστά στο γεγονός ότι «ανώτατοι δικαστικοί κάνουν πολιτική» και «πολιτικά κόμματα καλούνται να παραστήσουν τους ανεπηρέαστους δικαστές». Δεν εγκαλούμε τον ΣΥΡΙΖΑ για την έγνοια του για την αστική δημοκρατία, άλλωστε δεν έκρυψε ποτέ ότι την έχει κορόνα στο κεφάλι του, μαζί με όλους τους θεσμούς της. Επισημαίνουμε, όμως, την υποκρισία του, γιατί γνωρίζει καλά πως στον καπιταλισμό η διάκριση των εξουσιών τυπικά, και όχι ουσιαστικά, υπάρχει και διακηρύσσεται. Ουσιαστικά, όλες οι εξουσίες έναν αφέντη υπηρετούν, το μεγάλο κεφάλαιο και τα συμφέροντά του. Με γνώμονα αυτά, νομοθετούνται το ένα μετά το άλλο τα αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα και μ' αυτά πάλι για γνώμονα η «ανεξάρτητη» δικαστική εξουσία, εφαρμόζοντας τους νόμους του δίκιου του κεφαλαίου, δηλαδή των αντιλαϊκών νομοθετημάτων, κηρύττει διαρκώς παράνομες και καταχρηστικές απεργιακές κινητοποιήσεις, δικάζει αγωνιστές, βγάζει φιρμάνια τύπου Σανιδά. Ετσι, που το 'να χέρι να νίβει το άλλο και τα δυο μαζί το πρόσωπο της πλουτοκρατίας.