«ΧΕΙΡΑΓΩΓΕΙ» τη Δικαιοσύνη η κυβέρνηση, κατά το ΠΑΣΟΚ, την «απειλεί» η αξιωματική αντιπολίτευση, κατά τη Νέα Δημοκρατία! Και οι δύο μαζί τι της κάνουν, άραγε;

Στα σίγουρα, πάντως, δεν ενισχύουν το κύρος, την αξιοπιστία και την φερεγγυότητά της. Τουλάχιστον όχι όσον αφορά τα σκάνδαλα, που εσκεμμένα μονοπωλούν τον όποιο πολιτικό διάλογο.

Πάντως, όταν οι δικαστικοί λειτουργοί (και ιδίως οι ανώτατοι) δίνουν κατευθύνσεις ενάντια στους εργατικούς αγώνες, ή θωρακίζουν, νομικά, υπονόμευση εργασιακών δικαιωμάτων, εκεί κανείς τους δεν λέει κουβέντα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, απλά η Δικαιοσύνη κάνει τη δουλειά της και επιτελεί το έργο της, οπότε κανείς δε δικαιούται να μιλάει.

Και φυσικά, μέσα στον όλο χαμό, κανείς δεν αναφέρεται στην ουσία: Στο ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι θέμα χειρισμών, πρακτικών και κανονισμών, αλλά ...περιεχομένου.

Ετσι, όταν οι μηχανισμοί της Δικαιοσύνης κατά βάση καλούνται να εφαρμόσουν αντιλαϊκούς νόμους, τότε είναι ...μονόδρομος το αποτέλεσμα.

ΠΑΝΤΩΣ, με τη σκανδαλολογία των ημερών, είναι σίγουρο ότι θα εντρυφήσουμε στους νομικούς όρους. «Ηθική αυτουργία», «συναυτουργία», «ενεργητική δωροδοκία», «παθητική δωροδοκία», «απείθεια» και ...άλλα πολλά.

Μη χολοσκάτε πάντως, αν δεν τα πολυκαταλαβαίνετε. Δεν υπάρχει λόγος. Πάνω - κάτω, όλα σημαίνουν ...«μίζα», κι αυτήν τη λέξη την κατανοούμε όλοι.

Το πώς ακριβώς θα χαρακτηριστεί νομικά η «μίζα», εξαρτάται από το ...πώς οργανώθηκε το όλο πράγμα.

Το μόνο βέβαιο είναι πως πίσω από τις περίεργες λέξεις βρίσκεται παγίως κάποιος ιδιώτης ή πολυεθνική, που κέρδισε από το Δημόσιο πολλά και ποτέ δε βρίσκεται στη θέση του κατηγορουμένου.