Σε οργάνωση και προετοιμασία της Πρωτομαγιάτικης μάχης με ορισμό γενικών συνελεύσεων καλεί η Πανσπουδαστική τα ΔΣ όλων των σχολών της χώρας. Ολα τα σφυριά της εργατικής τάξης και της νεολαίας πρέπει να χτυπήσουν στην επιτυχία της μάχης της Πρωτομαγιάς ειδικά σε συνθήκες κρίσης. Ομως, οι συμβιβασμένες φοιτητικές δυνάμεις προσπαθούν να κρατήσουν το φοιτητικό κίνημα υποταγμένο και καθηλωμένο. Οι δυνάμεις των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ και των ΣΥΝ-ΕΑΑΚ απέδειξαν και αυτή τη φορά με τη στάση τους τα συμφέροντα ποιας τάξης προφυλάσσουν, με ποια τάξη είναι.

Η ΔΑΠ, η κυβερνητική παράταξη των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, αρνείται τη διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων. Προσπαθεί να παρεμποδίσει την οργάνωση των αγώνων, τη συστράτευση του φοιτητικού κινήματος με το ταξικό εργατικό κίνημα, ώστε να μπορεί ανεμπόδιστα να προωθείται η πολιτική της ΝΔ για φόρτωμα των συνεπειών της κρίσης στους εργαζόμενους και το λαό. Μάλιστα, οργανώνουν και «πρωτομαγιάτικο πάρτι» στη Φιλοσοφική για να γλυκάνουν και να αποπροσανατολίσουν τους φοιτητές από την ουσία της πολιτικής που στηρίζουν.

Η ΠΑΣΠ βρίσκεται σύμμαχος σε αυτή τη προσπάθεια. Προσπαθεί να μπλοκάρει τις μαζικές διαδικασίες, ενώ καλεί φοιτητές και σπουδαστές (μαζί με την παράταξη του ΣΥΝ) να γίνουν κλακαδόροι των ξεπουλημένων ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Καλούν, δηλαδή, τους φοιτητές και σπουδαστές να πορευτούν στο πλάι των συνεταίρων του ΣΕΒ, των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ.

ΣΥΝ και ΕΑΑΚ, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να εμποδίσουν τους φοιτητικούς συλλόγους να συστρατευθούν με τα ταξικά σωματεία, προσπαθούν να αποτρέψουν να υιοθετηθεί πλατιά ανάμεσα στους φοιτητές η γραμμή της ταξικής σύγκρουσης με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, η ξεκάθαρη καταδίκη της πολιτικής ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ. Με δικαιολογίες του τύπου: «δεν υπάρχει κλίμα στις σχολές για συνελεύσεις» ή «κάνετε την Πρωτομαγιά για να προβάλλετε το ΠΑΜΕ» (!) αποδεικνύουν την απέχθειά τους προς τους ταξικούς αγώνες και οτιδήποτε αφορά την εργατική τάξη, ενώ με λογικές του στυλ «θα υπογράψουμε το κάλεσμα αν διαλύσετε την επιτροπή αγώνα», όπως είπαν στην Ιατρική Αθήνας, αποδεικνύουν ότι δεν θέλουν την οργάνωση και την αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.

Οι φοιτητές και οι σπουδαστές πρέπει να απομονώσουν αυτές τις δυνάμεις και να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της Πανσπουδαστικής, να μαζικοποιήσουν τις επιτροπές αγώνα, να βρεθούν στο πλάι των ταξικών συνδικάτων κλιμακώνοντας τον αγώνα, για να μην πληρώσει ο λαός και η νεολαία τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, για να βγει η εργατική τάξη, με το φοιτητικό κίνημα πλάι της, στην αντεπίθεση.