Την απόφασή τους να οργανώσουν την αγωνιστική δράση τους για τη διασφάλιση του εισοδήματός τους, διεμήνυσαν οι σιτοπαραγωγοί της επαρχίας Φαρσάλων, σε μεγάλη σύσκεψη που πραγματοποίησαν στους Χαλκιάδες, με πρωτοβουλία της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Νομού Λάρισας (ΕΟΑΣΝΛ). Σ' αυτή την κατεύθυνση αποφασίστηκε, για το επόμενο διάστημα, να κληθούν σε πανθεσσαλική σύσκεψη για τα σιτηρά και οι άλλες Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων της περιοχής.

Στην εισηγητική ομιλία του ο Ρ. Μαρούδας, πρόεδρος της ΕΟΑΣΝΛ, αναφέρθηκε στην έντονη ανησυχία των σιτοπαραγωγών σχετικά με την τιμή πώλησης του σιταριού για το 2009, που μειώνεται συνεχώς, ενώ το κόστος παραγωγής αυξάνεται, εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων. Αναφέρθηκε στα αιτήματα που το αγροτικό κίνημα έβαλε στα μπλόκα του αγώνα, καθώς και στους στόχους που πρέπει να βάλει ιδιαίτερα για το σιτάρι ώστε να υπάρχει ένα βιώσιμο εισόδημα για τους καλλιεργητές.

Μίλησε, επίσης, και για το θέμα του χαρατσιού που επιβάλλεται στους αγρότες, τονίζοντας ότι πρέπει όχι μόνο να μην πληρώσει κανείς, αλλά να επιστραφούν και όλα τα χρήματα που έχουν παρακρατηθεί από το 2004 και μετά για την ενεργοποίηση των δικαιωμάτων.

Το διεκδικητικό πλαίσιο των σιτοπαραγωγών που αποφασίστηκε στη σύσκεψη είναι:

• Κατώτερη εγγυημένη τιμή στα 40 λεπτά ανά κιλό ώστε να διασφαλιστεί εισόδημα και να καλυφθεί το για μια ακόμη φορά αυξημένο κόστος παραγωγής.
• Προστασία της εγχώριας παραγωγής από τις αθρόες εισαγωγές από χώρες της ΕΕ, αλλά και τρίτες χώρες. Να διατεθεί πρώτα το ελληνικό ποιοτικό και υγιεινό σιτάρι πριν αρχίσουν οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές σιταριού αμφιβόλου ποιότητας από άλλες χώρες.
• Οι αγρότες πρέπει να αντισταθούν στις «ανοιχτές» τιμές, να μη δεχτούν να παραδώσουν τα προϊόντα τους χωρίς να ξέρουν πότε και σε ποια τιμή θα πληρωθούν.
• Να πραγματοποιηθεί η συγκέντρωση των σιτηρών με ευθύνη του κράτους και να διασφαλιστεί ότι δε θα υπάρξει αισχροκέρδεια σε βάρος των αγροτών, αλλά και των καταναλωτών.
• Οι έμποροι - με ευθύνη της πολιτείας - οφείλουν να καταθέτουν εγγυητικές επιταγές στην τράπεζα για να έχουν δικαίωμα εμπορίας των προϊόντων ώστε να αποφευχθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό εξαπάτηση, ακάλυπτες επιταγές και «κανόνια» ενάντια στο μόχθο των παραγωγών.
• Μείωση του κόστους παραγωγής.