Η κλιμάκωση της επίθεσης κεφαλαίου και κυβέρνησης σε βάρος των εργασιακών κατακτήσεων, επιλέγεται ως σύντομη οδός για την έξοδο από την οικονομική κρίση και προϋπόθεση για έναν νέο κύκλο κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης την επόμενη μέρα της. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται και η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) για τη χώρα μας, η οποία αναμένεται να δοθεί στη δημοσιότητα τις προσεχείς ημέρες. Επί της ουσίας, η κρίση μετατρέπεται σε «εργαλείο» και «ευκαιρία» για να γίνουν πράξη ριζικές «μεταρρυθμίσεις» που προωθούνταν από το ΔΝΤ και πριν από αυτή. Σε κάθε περίπτωση, η εργατική τάξη παραμένει ο στόχος και η αντεπίθεσή της είναι ο μόνος τρόπος ανατροπής των αντεργατικών σχεδίων.

Τα σφυριά του διεθνούς ιμπεριαλιστικού οργανισμού κτυπούν σε δύο μέτωπα, αυτά της συνέχισης των πολιτικών ανατροπής των εργασιακών σχέσεων από τη μία και της κοινωνικής ασφάλισης από την άλλη. Τις...αναγκαιότητες αυτές τις δικαιολογεί, επικαλούμενος τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας, τα οποία, όπως εκτιμά, θα επιδεινωθούν περαιτέρω σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτές η ελληνική οικονομία, θα βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης τη διετία 2009 - 2010 με τον ρυθμό ανάπτυξης να υποχωρεί κατά 1,7% το 2009 και να σημειώνει οριακά θετικό αποτέλεσμα (0,4%) το 2010. Η ανεργία αναμένεται να διατηρηθεί στο 9,5% το 2009 και να αυξηθεί στο 10,5% τον επόμενο χρόνο, ενώ επιδείνωση εκτιμάται ότι θα σημειωθεί στο δημόσιο χρέος και στο δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας. Σε ό,τι αφορά το πρώτο, προβλέπεται ότι θα εκτιναχθεί στο 109% του ΑΕΠ το 2009 και στο 116% του ΑΕΠ το 2010. Πάντα κατά το ΔΝΤ το δημοσιονομικό έλλειμμα το 2009, όχι μόνο δεν θα υποχωρήσει, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά θα αυξηθεί στο 6% του ΑΕΠ το 2009 και στο 7,5% του ΑΕΠ το 2010.

Είναι εμφανές, ότι με μοχλό την «καταστροφική» πορεία των δημοσιονομικών μεγεθών, επιχειρείται να διαμορφωθεί το ιδεολογικό πλαίσιο που θα δικαιολογεί τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που έχει ήδη πάρει η κυβέρνηση της ΝΔ και αυτά που προτίθεται να πάρει στο μέλλον. Και προς την κατεύθυνση αυτή, το ΔΝΤ δεν «μασά» τα λόγια του, προτείνοντας σχέδιο εξόδου από την κρίση, με άμεσους και μακροπρόθεσμους στόχους. Ως άμεσος στόχος, θεωρείται η λήψη μέτρων μόνιμου χαρακτήρα για τη μείωση του ελλείμματος με περικοπές δαπανών και επιβολή φορολογικών και άλλων μέτρων ενίσχυσης των εσόδων, προκειμένου να εξοικονομούνται ετησίως, αρχής γενομένης από το 2010, 3,5 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 1,5% του ΑΕΠ. Κατ' αυτό τον τρόπο, σύμφωνα πάντα με το ΔΝΤ θα περιοριστεί το έλλειμμα σε επίπεδα κάτω από το 3% του ΑΕΠ σε μία περίοδο τεσσάρων ετών... Το «αιματηρό» αυτό πρόγραμμα λιτότητας όμως, δεν είναι αρκετό για την επίτευξη μακροχρόνιας δημοσιονομικής ισορροπίας... Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να επιταχυνθούν οι ανατροπές στην κοινωνική ασφάλιση, μέσω της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τον υπολογισμό της σύνταξης με βάση τις εισφορές όλου του εργάσιμου βίου και όχι μόνο της τελευταίας πενταετίας, αλλά και της κατάργησης των δώρων και των επιδομάτων στους συνταξιούχους. Στο δε θέμα των εργασιακών σχέσεων, επαναφέρει την πρόταση για σύναψη τριμερούς κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ εργοδοτών, εργαζομένων και κράτους, όπου οι μεν εργαζόμενοι θα αποδεχθούν οικειοθελώς το «πάγωμα» των μισθών και την επέκταση της μερικής απασχόλησης, με αντάλλαγμα την πραγματοποίηση επενδύσεων από την πλευρά των εργοδοτών...