Το πρόγραμμα αυτό αφορά την επανεγκατάσταση προσφύγων που βρίσκονται εγκατεστημένοι ή και εκτοπισμένοι σε τρίτες χώρες, σε κάποιο κράτος - μέλος της ΕΕ. Τα κράτη - μέλη θα αποφασίζουν αν θέλουν να επαναγκαταστήσουν πρόσφυγες, πόσους θέλουν, ποιας καταγωγής και από ποια χώρα θα γίνει η μεταφορά τους, μετά από γνωμοδότηση μιας αρμόδιας επιτροπής εμπειρογνωμόνων. Για παράδειγμα μπορεί η ΕΕ να δίνει προτεραιότητα σε Σομαλούς πρόσφυγες, εγκατεστημένους στην Κένυα, σε Ιρακινούς πρόσφυγες από τη Συρία και την Ιορδανία ή σε Σουδανούς πρόσφυγες από το Τσαντ. Το κράτος - μέλος θα χρηματοδοτείται με 4.000 ευρώ για καθένα πρόσφυγα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων.

Προκύπτει, λοιπόν, το ερώτημα, αν οι πρόσφυγες που θα επιλεγούν από κάποιο κράτος - μέλος, θα είναι όντως ευάλωτες ομάδες που χρειάζονται φροντίδα ή φθηνό εργατικό δυναμικό για τις ντόπιες επιχειρήσεις, για το οποίο μάλιστα θα επιδοτούνται. Αλλά ακόμα κι αν πρόκειται για ευάλωτες ομάδες, μέχρι πότε θα φιλοξενούνται στο συγκεκριμένο κράτος - μέλος; Οι πρακτικές της ΕΕ - όπως και να 'χει - δεν επιτρέπουν εφησυχασμό.

Η ΕΕ με πολλούς τρόπους προσπαθεί να ελέγξει και να διαχειριστεί προς όφελος της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου τις μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές. Ανάμεσα σε άλλα, το Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο προβλέπει και τη συνεργασία της ΕΕ με τις τρίτες χώρες, ακόμα και τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης σε χώρες που συνορεύουν με τα «ακριτικά» κράτη - μέλη της ΕΕ. Ταυτόχρονα, η ΕΕ με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Ασυλο προχωρά σε ακόμη πιο βάναυση κατάργηση του δικαιώματος του ασύλου, ενισχύει το φακέλωμα των αιτούντων άσυλο. Συνεπώς, δεν πρόκειται για καμία «αλληλεγγύη προς τις τρίτες χώρες που φιλοξενούν μεγάλο αριθμό προσφύγων», όπως ισχυρίζεται η Κομισιόν, καθώς η «ευαισθησία» της ΕΕ για τους πρόσφυγες έχει ήδη εκφραστεί στην πράξη. Αλλωστε, πρόκειται για ένα πολύ μικρό αριθμό προσφύγων που θα επανεγκατασταθούν. Το 2008, 4.378 πρόσφυγες επανεγκαταστάθηκαν σε μια από τις χώρες της ΕΕ.