«

Αν μπει στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ, απέτυχε η εκλογική τακτική του ΚΚΕ;» διερωτάται ο συντάκτης σχολίου στη χτεσινή «Αυγή» που φέρει τίτλο «Ενας είναι ο εχθρός ο Συνασπισμός»... Με αφορμή αυτό το σχόλιο αλλά και μια δήλωση που σχεδόν καθημερινά επαναλαμβάνει ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρης, ότι κατά τη γνώμη του «όλα τα κόμματα πρέπει να είναι στη Βουλή» και ότι ο ίδιος απεύχεται μια διαφορετική εξέλιξη, είναι σκόπιμο να υπογραμμίσουμε την απύθμενη υποκρισία τους, πέρα απ' την προφανή και συνειδητή παραποίηση των θέσεων του ΚΚΕ που επιχειρείται απ' την «Αυγή». Για το ΚΚΕ, αντίπαλος είναι το μεγάλο κεφάλαιο και η πολιτική προς όφελός του. Στόχος του είναι να πέσουν όσο γίνεται πιο κάτω οι δυο εταίροι του δικομματισμού και να ενισχυθεί το ίδιο όσο γίνεται περισσότερο. Σ' αυτή την κατεύθυνση αναπτύσσει την κριτική και την πολιτική πολεμική του, λέγοντας τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη για τη στρατηγική που υπηρετούν τα κόμματα του αστικού πολιτικού συστήματος και τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που συμφέρει το λαό. Αν αυτό εκνευρίζει την «Αυγή» και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αν αντικειμενικά τους φέρνει σε δύσκολη θέση, είναι δικό τους πρόβλημα.

Πέρα όμως απ' την «παραχάραξη» θέσεων, η «Αυγή» συναγωνίζεται τον Γ. Καρατζαφέρη σε υποκρισία. Λησμονεί, για παράδειγμα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε με στόχο την «ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων εντός της αριστεράς». Απ' το μακρινό 2001 αντλούμε τη δήλωση στελέχους του ΣΥΝ: Ο ΣΥΡΙΖΑ «μας δίνει τη δυνατότητα να συσπειρώσουμε δυνάμεις και να απομονώσουμε το ΚΚΕ». Επιδίωξη διαχρονικά σταθερή, καθώς το 2004 επαναλαμβάνεται ως εξής: «Αν δεν υπήρχε ο ΣΥΝ, τότε υπήρχε κίνδυνος το ΚΚΕ να φτάσει το 7%» και «η εκκίνηση της πρωτοβουλίας για τη συσπείρωση της αριστεράς συνοδεύτηκε με τη στόχευση για την εκλογική αποτύπωση της ανατροπής του συσχετισμού εντός της αριστεράς». Αλλά και τον περασμένο Απρίλη όταν, απ' το βήμα της πανελλαδικής του σύσκεψης, μέλος της Γραμματείας του διακήρυττε: «Μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στα πλαίσια της αριστεράς προς όφελος μιας ριζοσπαστικής ανοικτής μετασχηματιστικής αριστεράς και σε βάρος μιας σεχταριστικής, δογματικής, αντικινηματικής, ασάλευτης πτέρυγας».

Αυτά για να φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη της «Αυγής». Οσο για τον Γ. Καρατζαφέρη, μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει η προσποιητή του έγνοια για την είσοδο όλων των κομμάτων στη Βουλή. Ισως να νοιάζεται να εκπροσωπηθούν στη Βουλή τα κόμματα που δεν αμφισβητούν την πολιτική υπέρ της άρχουσας τάξης. Το «παιχνίδι» τους προβλέπει και «παίκτες» σε ρόλο άσκησης εποικοδομητικής κριτικής διαχειριστικού ύφους, για να κρατά την «εξέδρα» ήσυχη. Και λέμε ίσως γιατί στις εκλογές είναι όλοι εναντίον όλων, λογικό και θεμιτό. Σε κάθε περίπτωση πάντως η «έγνοια» του κ. Καρατζαφέρη δεν αφορά στο ΚΚΕ. Αυτό πολύ θα ήθελαν να το δουν όχι μόνο εκτός Βουλής αλλά βυθισμένο στην ανυπαρξία. Πασχίζουν άλλωστε γι' αυτό, με όλα τα μέσα. Παρά τις χρόνιες αποτυχίες τους και το γεγονός ότι οι ελπίδες τους αποδεικνύονται φρούδες κάθε φορά.