Ζ. ΜΟΥΣΙΟΣ (ΕΡΤ): Σύμφωνα με τα τελευταία γκάλοπ είναι πολύ πιθανό το σενάριο της μη αυτοδυναμίας. Υπάρχει σκέψη, διάθεση για συζήτηση συνεργασίας ή θα προχωρήσετε σύμφωνα με τη γραμμή που προχωρείτε όλον αυτόν τον καιρό;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Αν είχαμε τέτοια θέση συνεργασίας με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, καλά θα έκανε ο κόσμος να μας έπαιρνε με τις πέτρες. Πώς είναι δυνατό να υπάρξει συνεργασία; Είναι αδύνατον. Θα ήμασταν άξιοι της μοίρας μας. Θα είχαμε προδώσει το λαό. Κάποια κυβέρνηση θα βγει. Ακυβέρνητες πολιτείες δεν υπάρχουν.

Το θέμα είναι, όποια και αν είναι η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, πρέπει να μην αισθάνονται καλά στα πόδια τους. Να έχουν πονοκέφαλο την άλλη μέρα, η κυβέρνηση κατ' αρχήν, να προωθήσει αντιλαϊκά μέτρα. Και αυτός ο πονοκέφαλος, αν δεν προέρχεται από το ΚΚΕ, απ' όπου αλλού προέρχεται θα περάσει εύκολα και με μια απλή ασπιρίνη.

ΑΛ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ (ΕΤ 3): Είπατε στην αρχή, αυτό που ξέρουμε είναι ότι στις 5 Οκτώβρη ένα από τα δύο κόμματα θα είναι κυβέρνηση και στο κλείσιμο επαναλάβατε ότι θα υπάρχει η κυβέρνηση που θα κυβερνά βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας κ.τ.λ. Με βάση ποια πραγματικά στοιχεία; Και το ρωτώ γιατί από τις δημοσκοπήσεις αυτής της στιγμής, υπάρχει ένα σενάριο οριακής αυτοδυναμίας. Υπάρχουν κάποια πραγματικά στοιχεία που τεκμηριώνουν, αν σας ερμηνεύω σωστά, αυτή την εδραία πεποίθηση ότι θα έχουμε αυτοδυναμία;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Να το διευκρινίσω: Εμείς αντιμετωπίζουμε ενιαία και το ενδεχόμενο να γίνουν δύο εκλογές μέσα σ' ένα μήνα. Η δεύτερη θα ολοκληρώσει την πρώτη. Και υπ' αυτή την έννοια, τα κριτήρια πρέπει να είναι ενιαία. Εμείς θα πούμε το ίδιο. Αδυνατίστε τους ακόμα παραπέρα, δυνατό ΚΚΕ.

Γιατί ακριβώς, για να δυναμώσει το κίνημα πρέπει να υποστούν ρήγματα πριν απ' όλα τα δυο κόμματα εξουσίας και να μην πάει στράφι η απομάκρυνση από τα δυο κόμματα. Να μη διαχυθεί έτσι που να μπορούν τα δυο κόμματα, ή το ένα από τα δύο, ανάλογα ποιο θα είναι κυβέρνηση, να αξιοποιήσει τη διασπορά των ψήφων και να τις μαζέψει ύστερα από λίγο. Για δείτε τι έγινε στη Γαλλία. Ολοι μαζί με τον Ζοσπέν, με την κεντροαριστερά. Και μετά τρέχανε όλοι μαζί κομμουνιστές, πράσινοι πανικοβλημένοι, «αμάν, έρχεται ο Λεπέν». Και ψηφίσανε όλοι τον Σιράκ. Αυτή είναι η συνεισφορά της Κεντροαριστεράς. Δοκιμασμένα όλα αυτά. Αυτές οι τάσεις που υπήρχαν στη Γαλλία, στην Ιταλία κτλ. που όλοι έτρεχαν, «κεντροαριστερά - κεντροαριστερά» και τώρα τρέχουν πίσω απ' το Μπερλουσκόνι.

Ομως στην Ελλάδα υπάρχει μια δυνατότητα, που δεν υπήρχε, ούτε στη Γαλλία, ούτε στην Ιταλία, ούτε στην Ισπανία. Και να το πούμε καθαρά: Υπάρχει μια υψηλότερη ριζοσπαστικοποίηση και αντιιμπεριαλιστική συνείδηση του λαού, που δεν είναι τέτοια σ' αυτές τις χώρες - για διάφορους ιστορικούς λόγους, παλαιότερους και πρόσφατους - και υπάρχει ένα ΚΚΕ αταλάντευτο, σταθερό και μαχητικό.

Αυτά τα δυο πράγματα υπάρχουν στην Ελλάδα, που μας επιτρέπουν να πούμε το εξής: Οσο και να τραντάζεται το πολιτικό σύστημα και να έχει πλήγματα, αυτά τα πλήγματα δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε τραγωδίες το λαό. Αντίθετα, είναι πλεονέκτημα για το λαό, εφ' όσον όμως κοιτάζει προς τα εμπρός και αντιμετωπίζει τα πράγματα με όρους αντεπίθεσης.

Δηλαδή, στην Ελλάδα δεν είναι απαραίτητο να περάσουμε από τα σενάρια της «κεντροδεξιάς» και της «κεντροαριστεράς». Διότι, οι λαϊκοί ταξικοί αγώνες είναι σχετικά πιο δυνατοί σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης, ο αντικομμουνισμός στην Ελλάδα έχει πολύ λιγότερη επίδραση, παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα είχαμε 27 χρόνια παράνομο ΚΚΕ, ενώ στη Γαλλία και στην Ιταλία δεν ήταν έτσι.

Επομένως, υπάρχει μια ορισμένη εθνική ιδιαιτερότητα. Και είναι γεγονός ότι ο αντικομμουνισμός στην Ελλάδα έχει λιγότερη επίδραση στο λαό. Και δεν εννοούμε αντικομμουνισμό το ν' αντιμετωπίζουν κάποιοι πολεμικά τις θέσεις μας, ή να μην τις υιοθετούν. Ο αντικομμουνισμός στην Ελλάδα είναι μικρότερος γιατί το ΚΚΕ αντιστάθηκε στα σχέδια ενσωμάτωσης στο κυρίαρχο σύστημα.

Γ. ΓΙΑΣΚΟΥΛΙΔΗΣ («ΒΕΡΓΙΝΑ ΤV»): Κυρία Παπαρήγα, καλείτε τους Ελληνες ψηφοφόρους να αποδυναμώσουν τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας και να στηρίξουν ένα ισχυρό ΚΚΕ. Και πριν από λίγο όμως τονίσατε ότι δεν είστε διατεθειμένοι να καθίσετε την επομένη των εκλογών στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, για να συμμετάσχετε σε μια κυβέρνηση συνεργασίας που αναγκαστικά θα χρειαστεί αν δεν έχουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Στις 5 λοιπόν Οκτωβρίου, αν δεν έχουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση και αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης που θα προκύψει αρνηθούν να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα μπούμε σε μια περιπέτεια μιας παρατεταμένης ίσως ακυβερνησίας για τη χώρα.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Αυτό το έχουμε ακούσει. Λέγεται παντού. Η χώρα κυβερνάται από το μεγάλο κεφάλαιο. Βεβαίως θέλει και τον πολιτικό του εκπρόσωπο, θέλει και τη διακυβέρνηση. Θα τα λύσουν τα ζητήματα. Εχετε δει καμιά ακυβέρνητη χώρα και μάλιστα να τρέχουν Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, πετρέλαια, αγωγοί κλπ;

Εμείς λέμε, έτσι κι αλλιώς θα έχει κυβέρνηση. Τώρα αν θα την έχει σε ένα μήνα ή σε δυο, κυβέρνηση θα έχει. Το θέμα είναι αυτή η κυβέρνηση να καταλαβαίνει ότι ο λαός είναι αποφασισμένος να αντιδράσει.

Το τραγικό για το λαϊκό κίνημα και το λαό θα είναι είτε να υπάρχει στασιμότητα - η στασιμότητα είναι πισωγύρισμα - ή να βγει αδυνατισμένος ο λαός. Αυτό είναι το άσχημο. Αυτός που ψηφίζει ΚΚΕ, ξέρει τι ψηφίζει. Ψηφίζει ένα κόμμα το οποίο δεν πρόκειται να διαπραγματευθεί μ' αυτούς οι οποίοι ευθύνονται για την αντιλαϊκή πολιτική. Του μιλάμε καθαρά και αυτό νομίζω είναι εγγύηση.