Στην κάλπη στις 4 του Οκτώβρη δεν κρίνεται ούτε ο σοσιαλισμός, ούτε η λαϊκή εξουσία. Μακάρι να κρινόταν, αλλά δεν κρίνεται. Αυτό που κρίνεται είναι το εξής: Πρέπει να φανεί στην κάλπη ότι τουλάχιστον η εργατική τάξη και η φτωχή αγροτιά και τα μικρομάγαζα τους έχουν πάρει χαμπάρι και τους δύο. Οτι δε θέλουν να πειθαρχούν τυφλά στις πολιτικές τους ή να τους λένε, «ξέρετε αυτή είναι επιλογή της ΕΕ και ούτως ή άλλως θα πάμε να την εφαρμόσουμε όπως κι αν είναι». Και για να γίνει αυτό, ο καλύτερος τρόπος - ότι δηλαδή τους πήραμε χαμπάρι και δεν μπορούν να χρησιμοποιούν την ψήφο μας - μπορεί να φανεί καλύτερα μέσα από το ψηφοδέλτιο και την ενίσχυση του ΚΚΕ.

Με αυτά τα λόγια, η Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, κάλεσε τους εργάτες της ΦΑΓΕ - στην κατάμεστη αίθουσα του εστιατορίου - όπου και μίλησε χτες το πρωί, να ορθώσουν ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στην αντεργατική και αντιλαϊκή λαίλαπα που έρχεται από τις 5 Οκτώβρη.

Ακολουθούν αναλυτικά αποσπάσματα από την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα.

«Το ΚΚΕ λέει, ιδιαίτερα στους εργάτες, στους φτωχούς αγρότες και σ' αυτούς που έχουν τα μικρά μαγαζιά - όχι τους μεγάλους επιχειρηματίες ή τους μεσαίους επιχειρηματίες - ότι πρέπει, επιτέλους, ύστερα από τόσα χρόνια, να πάψουν να διαλέγουν ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Γιατί, κακά τα ψέματα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ διαμορφώνουν τα εκλογικά τους ποσοστά - ανεξάρτητα ποιος είναι πρώτος ή δεύτερος - σε μεγάλο βαθμό από τις ψήφους των εργατοϋπαλλήλων, της φτωχής αγροτιάς και των μικρών επιχειρηματιών, που είναι και η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία. Εν πάση περιπτώσει, μπαίνει κι ένα ερώτημα: Γίνεται να ψηφίζει ο εργάτης αυτό που ψηφίζει και ο βιομήχανος, ο εφοπλιστής, ο μεγαλέμπορος, ο μεγαλοεισαγωγέας; Δε γίνεται.

Διότι τα συμφέροντα είναι αντιτιθέμενα. Ανεξαρτήτως πώς εκφράζονται, ή σε ποιες συνθήκες δουλειάς εκφράζονται σε κάθε χώρο. Πρέπει να βλέπει ο καθένας τον εαυτό του σαν μέρος μιας ολόκληρης εργατικής τάξης. Και θέλουμε να εξηγήσουμε γιατί. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχάσετε τα 5,5 χρόνια της ΝΔ. Η καθημερινότητα έγινε χειρότερη για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργατοϋπαλλήλων. Αλλοι χειρότερα, άλλοι καλύτερα, άλλοι έχουν χάσει και τη δουλειά τους, άλλοι δουλεύουν με ευκαιριακές σχέσεις απασχόλησης. Μπορεί να υπάρχουν ιδιαιτερότητες προβλημάτων, αλλά εν πάση περιπτώσει, η συνολική πορεία είναι αρνητική και είναι δικαιολογημένη η αγανάκτηση και η λαϊκή δυσαρέσκεια που υπάρχει. Και δεν μπορούμε να φανταστούμε πως ο εργάτης θα πάει να ξαναψηφίσει τη ΝΔ. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να ξεχάσει τα 11 χρόνια ΠΑΣΟΚ 1993 - 2004, όπως και το 1990 - 1993 της ΝΔ ξανά. Παίρνουμε αυτήν την περίοδο, περίπου μια 20ετία, γιατί είναι μια 20ετία όπου έχουμε εμφανές πισωγύρισμα στη ζωή των εργαζομένων. Και εισοδηματικά, και σ' όλα τα ζητήματα. Και ιδιαίτερα πλήττονται οι νεότερες ηλικίες και θα πληγούν ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Κάθε χρονιά ήταν χειρότερη, γιατί, είτε ήταν ΠΑΣΟΚ είτε ΝΔ, ο ένας έκοβε κι ο άλλος έραβε».

«Και τα δύο κόμματα συμφωνούν ότι τα ταμεία είναι άδεια. Γιατί το λένε αυτό; Γιατί ακριβώς προειδοποιούν τους εργαζόμενους να μην περιμένουν, ούτε στους μισθούς παροχές, ούτε ελάφρυνση σε φόρους, ούτε σε κοινωνικές παροχές. Αλλο πράγμα ότι τσακώνονται μεταξύ τους ποιος τα άδειασε. Η ΝΔ λέει ότι άδεια είναι από το ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ λέει μου τα παραδίδει άδεια η ΝΔ. Και μάλιστα από χτες μπήκαν και στο ψητό. Βγαίνει το ΠΑΣΟΚ και λέει πως υπολογίζει ότι το έλλειμμα είναι πάνω απ' αυτό που υπολογίζει η ΝΔ, άρα "θα κάνω και εγώ την καταγραφή μου και θα ενημερώσω τους εργαζόμενους τι μου άφησε η ΝΔ και τι μπορώ να δώσω". Είναι παιχνίδι σικέ αυτό για τους εργαζόμενους.

Εμείς λέμε ότι τα ταμεία αδειάζουν, επειδή υπάρχει ταξική εκμετάλλευση. Ακόμα και στα εργοστάσια που δίνονται σχετικά μεγαλύτεροι μισθοί, ή υπάρχουν σχετικά καλύτερες συνθήκες, και εκεί, όσο μεγαλώνει η παραγωγικότητα, τόσο λιγότερο μέσω της προσφοράς του εργαζόμενου επιστρέφεται με τη μορφή μισθού ή κοινωνικών παροχών. Αυτό είναι καθαρό. Η κερδοφορία πάει καλά. Και ακόμα και σε συνθήκες κρίσης, μειώθηκε η μάζα του κέρδους, αλλά η κερδοφορία προχώρησε. Επομένως, εμείς δε δεχόμαστε ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Να το πούμε καθαρά: Η γαλακτοβιομηχανία πάει καλά στην Ελλάδα. Οι κτηνοτρόφοι που έχουν λίγα κεφάλια ζώα, πάνε καλά; Οχι. Αρα, λοιπόν, το θέμα δεν είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Το θέμα είναι ότι αυτή η πολιτική δε χωράει, ούτε μισθολογική, ούτε κοινωνική πολιτική προς τους εργαζόμενους και επομένως ποτέ δε θα υπάρχουν χρήματα. Πάντα δεν έχουν λεφτά τα ταμεία, πάντα θα πρέπει να τα δώσουμε να μεγαλώσει η πίτα των κερδών κι αν μείνει κάτι θα πάρετε κι εσείς. Λοιπόν, λένε ψέματα και οι δύο για το πού οφείλονται τα άδεια ταμεία».

«Στις 5 Οκτώβρη, όποιος κι αν βγει, ανάμεσα στα πρώτα μέτρα που θα παρθούν είναι αυτά που αποφάσισε η τελευταία Σύνοδος της ΕΕ, η οποία έγινε λίγο πριν τις ευρωεκλογές και λέει το εξής: Η πρώτη αλλαγή - νέα αλλαγή γιατί έχουν γίνει κι άλλες - που πρέπει να γίνει είναι στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Πάμε για ένα σύστημα Ασφάλισης που θα έχει τρεις πυλώνες, το λεγόμενο τριαξονικό σύστημα. Το ένα σύστημα, η σύνταξη και οι κοινωνικές παροχές πτωχοκομείου. Θα υπάρχει ένας δεύτερος πυλώνας, όπου οι εργαζόμενοι θα καταβάλλουν χρήματα, σαν το επικουρικό. Οσο καταβάλλουν, θα προστίθενται πάνω στη σύνταξη. Και θα υπάρχει και ο τομέας της ιδιωτικής Ασφάλισης. Δηλαδή, πάνε για μια ισοπέδωση. Θα υπάρχει, ας πούμε, ένα δημόσιο σύστημα, το οποίο δε θα μας φτάνει, ούτε στο νέο ζευγάρι που θα γεννήσει ένα παιδί, ούτε στο μεσήλικα που αρχίζει και έχει προβλήματα υγείας, ούτε στον ηλικιωμένο που θα έχει περισσότερα και ιδίως στους εργατοϋπάλληλους, στους αγρότες, σ' αυτούς που έχουν δουλέψει βασανιστικά.

Επομένως, θα έχεις τρία συστήματα Ασφάλισης και, στην ουσία, θα μπορείς να έχεις κάτι καλύτερο, αν αδειάσεις ακόμα περισσότερο την τσέπη σου. Αποσυνδέεται δηλαδή η Κοινωνική Ασφάλιση και η συνταξιοδότηση απ' το μισθό. Και θα σας πω καθαρά: Πάμε για μια κυβέρνηση με την πολιτική Γιαννίτση - Σπράου, ανεξαιρέτως ποιος θα είναι υπουργός. Θυμάστε το νομοσχέδιο Γιαννίτση που ξεσηκώθηκαν όλοι οι εργαζόμενοι και μετά ήρθε ο Ρέππας και το ελάφρυνε λίγο; Ε, τώρα θα πάμε χειρότερα απ' την περίοδο Γιαννίτση. Διότι τώρα πια, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, η πρώτη απαίτηση σήμερα των επιχειρηματιών είναι να απαλλαγούν από τις εργοδοτικές εισφορές, να μειωθούν οι εργοδοτικές εισφορές και το μερίδιο των εργοδοτών, για να ανέβει η ανταγωνιστικότητα. Πέρα από τη μισθολογική καθήλωση. Να εφαρμοστούν τα 3ήμερα και τα 4ήμερα δουλειάς εκεί που χρειάζεται, διότι υπάρχει κρίση. Και να το ξεκαθαρίσουμε: Υπάρχει κρίση και το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος θα την πληρώσει. Και δε θα την πληρώσει αυτός που την προκάλεσε».

«Αυτά που λένε ότι το ΚΚΕ θέλει την καταστροφή, για να γίνει η επανάσταση, είναι ψέμα. Το ΚΚΕ είναι το κόμμα εκείνο που ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη της βιομηχανίας, για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας που είναι ο δυναμικός κλάδος της αγροτικής παραγωγής, για την ανάπτυξη της ναυπηγοεπισκευαστικής, για την ανάπτυξη της κλωστοϋφαντουργίας. Εμείς δε θέλουμε να κλείνουν και να απαξιώνονται εργοστάσια. Εμείς λέμε ότι μπορεί - κι αυτό πρέπει να είναι η προοπτική - να ζήσουμε δίχως καπιταλιστές. Αυτό μπορεί να γίνει. Δίχως εργαζόμενους δεν μπορούμε να ζήσουμε.

Δε θέλουμε την καταστροφή του εργάτη για να γίνει επαναστάτης. Οσο πιο πηγμένος είσαι στα προβλήματα, τόσο σκύβεις το κεφάλι.

Mε αυτήν την έννοια, επειδή έρχονται πολύ χειρότερες μέρες, θα φορτωθείτε την κρίση οι εργαζόμενοι, ο λαός δηλαδή, και δεν έχετε καμία υπόσχεση, ούτε από τη ΝΔ ούτε από το ΠΑΣΟΚ, ότι δε θα τη φορτωθείτε. Απλώς, σας λένε αρκετά χρόνια λιτότητας για να ξεπεράσουμε την κρίση. Ούτε ένα ευρώ δεν πρέπει να δεχτείτε να σας πάρουν. Εμείς λοιπόν λέμε: Εχετε μια εικόνα των κομμάτων που θα παραλάβετε ψηφοδέλτια στην κάλπη. Εμάς μας ξέρετε. Είμαστε το κόμμα εκείνο που έγκαιρα - όχι εκ των υστέρων, έγκαιρα, πριν εμφανιστούν τα προβλήματα - μιλήσαμε τι θα γίνει με το Μάαστριχτ, με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, με την απελευθέρωση της αγοράς. Μιλήσαμε τι σημαίνει ανταγωνιστικότητα, τι σημαίνει παραγωγικότητα. Προβλέψαμε πάρα πολλά πράγματα, γιατί θέλαμε να τα προβλέψουμε. Οι άλλοι δε θέλουν. Δε λείψαμε από κανέναν αγώνα».

«Παλεύουμε ταυτόχρονα και με ενιαία κατεύθυνση, και να αποτρέψουμε τα χειρότερα, και να αποσπαστούν έστω κάποιες μικρές κατακτήσεις. Αλλά και ταυτόχρονα σας λέμε, κοιτάξτε και εμπρός, υπάρχει άλλος δρόμος. Βεβαίως, μπορεί πολλοί να μη συμφωνούν μαζί μας με το σοσιαλισμό, με τη λαϊκή εξουσία - λαϊκή οικονομία, αλλά τουλάχιστον δείχνουμε ότι υπάρχει ανάπτυξη στην οποία μπορεί να κερδίζει ο εργαζόμενος. Αλλά εν πάση περιπτώσει, στην κάλπη στις 4 του Οκτώβρη δεν κρίνεται ούτε ο σοσιαλισμός, ούτε η λαϊκή εξουσία. Μακάρι να κρινόταν, αλλά δεν κρίνεται. Αυτό που κρίνεται είναι το εξής: Πρέπει να φανεί στην κάλπη ότι τουλάχιστον η εργατική τάξη και η φτωχή αγροτιά και τα μικρομάγαζα τούς έχουν πάρει χαμπάρι και τους δύο. Οτι δε θέλουν να πειθαρχούν τυφλά στις πολιτικές τους ή να τους λένε, ξέρετε αυτή είναι επιλογή της ΕΕ και ούτως ή άλλως θα πάμε να την εφαρμόσουμε όπως κι αν είναι. Αυτό το πράγμα, για να φανεί - ότι τους πήραμε χαμπάρι και δεν μπορούν να χρησιμοποιούν την ψήφο μας - μπορεί να φανεί καλύτερα μέσα από το ψηφοδέλτιο και την ενίσχυση του ΚΚΕ».

Αμέσως μετά το τέλος της ομιλίας της Αλ. Παπαρήγα, ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους εργάτες του εργοστασίου. Ερωτήματα για την Ευρωπαϊκή Ενωση, για τους μετανάστες, για τις κυβερνήσεις συνεργασίας και το λαϊκό κίνημα.

Ξεχωριστή ήταν η ερώτηση ενός εργάτη για τα ελληνοτουρκικά: «Καλλιεργείται ένα κλίμα, να υπάρχει φιλία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Πριν από λίγο καιρό βρέθηκαν στοιχεία στην Κύπρο ότι σκοτώσανε κάποιους Κυπρίους το 1974 κ.λπ. Εσείς, τι έχετε να πείτε γι' αυτό; Δηλαδή, για μένα δεν μπορεί να υπάρξει φιλία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας».

Η Αλέκα Παπαρήγα, απάντησε:

«Κατ' αρχήν φιλία ανάμεσα στους λαούς πρέπει να υπάρχει. Ανάμεσα στον ελληνικό και στον τούρκικο λαό. Ε, μέσα στους λαούς υπάρχουν και καλοί και κακοί και ζαβοί, αλλά λέμε για τους λαούς.

Κατ' αρχήν, υπάρχει συμμαχία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, διότι είμαστε μέσα στο ΝΑΤΟ. Και μάλιστα σε έναν στρατιωτικό οργανισμό, που δεν έχουμε μυστικά μεταξύ μας, τίποτα. Και που οι εξοπλισμοί συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον, έχουμε τις κοινές πηγές. Και αυτή η συμμαχία, αντικειμενικά και υποκειμενικά, ευνοεί την Τουρκία. Και δεν της κάνει τίποτα. Μπορεί να παραβιάζει τον εναέριο χώρο, τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Και δέχεται τις γκρίζες ζώνες. Και, δεν ξέρω αν καταλάβατε την απάντηση που δόθηκε για το Ελσίνκι, όταν ρωτήσαμε τον Παπανδρέου, τι θα κάνει με το καθοδηγούμενο δικαστήριο της Χάγης, που έχει δεχτεί να πάει στη Χάγη, όχι η υφαλοκρηπίδα, αλλά και τα σύνορα. Βεβαίως εγώ δε λέω, ούτε ότι ο Καραμανλής, ή ο Παπανδρέου θα υποστηρίξουν ότι έχει δίκιο η Τουρκία στις γκρίζες ζώνες. Οχι. Θα το παλέψουνε. Να είμαστε καθαροί, δεν το πιστεύω. Αλλά, όταν δέχεσαι να πας τα σύνορά σου να τα συζητήσεις σε ένα δικαστήριο που αποτελείται από 15 δικαστές και το οποίο ελέγχουν πλήρως οι ΗΠΑ...

Η υφαλοκρηπίδα, είναι άλλο πράγμα. Αν δημιουργηθούν νέες συνθήκες σε ένα ζήτημα, μπορεί να χρειαστεί να το εξετάσει ένα δικαστήριο. Αλλά, τα σύνορα δεν μπορεί να τα βάζεις και να λέει τώρα ο Παπανδρέου - γιατί όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών και είχαμε πάει αντιπροσωπεία του Κόμματος και του βάλαμε το θέμα - μου λέει θα έχω καλούς δικηγόρους. Ε, δε δεχόμαστε κύριε, να πάμε με δικηγόρους γι' αυτό το θέμα. Και αν το δικαστήριο σε αδικήσει, τι θα κάνεις; Δέχτηκες τη δικαιοδοσία του. Δε δεχόμαστε!

Το μεγάλο πρόβλημα που οξύνεται, είναι ότι αυτή τη στιγμή αμερικάνικες και ευρωπαϊκές εταιρείες, που έχουν και πάρα πολλούς επιστήμονες, διαπιστώνουν ότι υπάρχουν πλούσια αποθέματα πετρελαίου στο Αιγαίο. Και ξανάρχεται το θέμα. Και οι παραβιάσεις που κάνει τώρα η Τουρκία έχουν να κάνουν με αυτό. Δεν είναι μόνο τα παλιά. Διότι η Τουρκία, το Υπουργικό Συμβούλιο της Τουρκίας, πήρε απόφαση ότι θα κάνει έρευνα για πετρέλαιο και στα χωρικά ύδατα της Ελλάδας. Είναι άλλο πράγμα να συνεργαστούμε επιστημονικά και ο καθένας να πάρει το πετρέλαιο που του ανήκει και άλλο πράγμα αυτό. Η Τουρκία, μάλιστα, θεωρεί χωρικά της ύδατα τα χωρικά ύδατα της Κύπρου. Εκανε παρέμβαση, γιατί η Κύπρος συμφώνησε να βοηθήσουν ρωσικές πετρελαϊκές εταιρείες στην άντληση και παρεμβαίνει μέχρι τα χωρικά ύδατα της Αιγύπτου. Και το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ ποιούν τη νήσσα. Πέστε μου τώρα, τι θα γίνει; Είδες κανένα σύμμαχο να είναι με την Ελλάδα; Και εμείς να πρέπει να συμφωνούμε με τους συμμάχους και να μην αντιστεκόμαστε;».

«Είναι ύποπτο και αυτό που γίνεται τώρα, με την πράσινη ενέργεια κλπ. Διότι, και εμείς συμφωνούμε με την πράσινη ενέργεια και με την αιολική και το νερό μπορεί να γίνει πηγή ενέργειας για θέρμανση κ.λπ., αλλά όλα αυτά δε θα μας εξασφαλίσουν το 100% της ενέργειας. Δεν μπορεί να παραιτηθούμε, ούτε από το λιγνίτη - άλλο τα μέτρα για το περιβάλλον στην Πτολεμαΐδα - και δεν μπορούμε να παραιτηθούμε απ' την έρευνα για πετρέλαιο στο Αιγαίο. Θα τους χαρίσουμε το πετρέλαιο και εμείς θα κοιτάμε μόνο τους μύλους με τον αέρα και θα αγοράζουμε πετρέλαιο απ' έξω, ενώ έχουμε το πετρέλαιο στο μέρος που μας ανήκει στο Αιγαίο;

Το ΚΚΕ δε δέχεται να εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα, στο όνομα της συμμαχίας με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Αυτό δεν είναι εθνικισμός. Οσο υπάρχουν σύνορα ανάμεσα στα κράτη - κάποτε οι λαοί θα τα καταργήσουν, όχι το κεφάλαιο - όσο υπάρχουν σύνορα, όσο υπάρχουν στρατοί και όσο υπάρχουν πόλεμοι, εμείς δε δεχόμαστε να παραχωρήσουμε τίποτε. Δε λέω ότι τα άλλα κόμματα παραχωρούν σύνορα.

Αλλά να είστε βέβαιοι, το υπογράφουμε ως Κόμμα: Δέχονται εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων χάριν του ευρωενωσιακού κεφαλαίου και των γενικότερων συμφερόντων του ιμπεριαλισμού. Και θύμα σε αυτήν την υπόθεση θα είναι και το Κυπριακό και το Αιγαίο.

Μετά τις εκλογές, όλα αυτά θα μπουν στην ημερήσια διάταξη λόγω των πετρελαίων. Ερχονται ευρωπαϊκές εταιρείες και αμερικάνικες να αναλάβουν την άντληση πετρελαίων. Πρέπει να βγει η κυβέρνηση και να πει ποιο πετρέλαιο ανήκει στην Ελλάδα, ποιο ανήκει στην Τουρκία. Θα τους δώσουμε και το πετρέλαιο; Οχι στην Τουρκία, σε κανέναν. Ούτε στη Ρωσία, ούτε σε κανέναν. Αυτό όμως, δεν πρέπει να μολύνει και να διαιρέσει τις σχέσεις ανάμεσα στην εργατική τάξη της Ελλάδας και στην εργατική τάξη της Τουρκίας, ανάμεσα στον ελληνικό, τουρκικό, κουρδικό λαό. Τι μας φταίνε αυτοί; Σάμπως με το πετρέλαιο θα πάνε να τους ταΐσουν αυτούς; Θα τους δώσουν φτηνό πετρέλαιο; Πανάκριβο θα τους το δώσουν.

Εμπιστευτείτε μας, ξεπεράστε δισταγμούς. Και τα δύο κόμματα πρέπει να χάσουν ψήφους, πριν απ' όλα απ' την εργατιά. Καταλάβετέ το».