Ξεπέρασαν τα όρια χτες οι συμβιβασμένοι συνδικαλιστές στην Ομοσπονδία Υπαλλήλων λιμανιών (ΟΜΥΛΕ). Δίνοντας ένα ακόμα ρεσιτάλ κοινωνικού εταιρισμού και συναίνεσης, έφτασαν στο σημείο να αναδείξουν σε μεσολαβητή τους με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τον πρόεδρο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθήνας, Κ. Μίχαλο. Ο εκπρόσωπος του κεφαλαίου, που επανειλημμένα έχει πρωτοστατήσει για λογαριασμό της τάξης του στην επίθεση σε βάρος των αγώνων της εργατικής τάξης, όπως και των εργαζομένων του λιμανιού του Πειραιά, τώρα είναι αυτός που αναλαμβάνει την «πρωτοβουλία» να έρθει σε ...«συνεννόηση» με την κυβέρνηση και να ζητήσει για λογαριασμό της ΟΜΥΛΕ δίμηνο «πάγωμα» της πλήρους εγκατάστασης της κινεζικής πολυεθνικής COSCO στο Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων και έναρξη «ουσιαστικού διαλόγου» πάνω στα θέματα που θέτουν οι εργαζόμενοι σχετικά με τη σύμβαση παραχώρησης του Σταθμού!

Η ανάδειξη του Μίχαλου σε μεσολαβητή των εργαζομένων ήταν το αποτέλεσμα δύο διαδοχικών συναντήσεων που είχε χτες το απόγευμα εκτάκτως ο πρόεδρος της ΟΜΥΛΕ, Γ. Γεωργακόπουλος, συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, με τον πρόεδρο του ΕΒΕΑ, Κ. Μίχαλο, και τον πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου Πειραιά, Β. Κορκίδη. Αμέσως μετά από αυτές τις συναντήσεις ο Κ. Μίχαλος δήλωσε σε δημοσιογράφους ότι «συμφωνήθηκε να αναλάβουμε πρωτοβουλία και να ζητήσουμε από την κυβέρνηση να λειτουργήσει επί δύο μήνες ο ΣΕΜΠΟ με το καθεστώς που λειτουργούσε το τελευταίο 15νθήμερο». Και πρόσθεσε επίσης ότι θα καλέσει την κυβέρνηση να διενεργήσει «ουσιαστικό διάλογο στα θέματα που θέτουν οι εργαζόμενοι». Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, χτες το βράδυ ορίστηκε συνάντηση του Κ. Μίχαλου με την υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Λ. Κατσέλη, που αναμένεται να γίνει μεθαύριο, Παρασκευή. Παρά τις προσπάθειες του «Ρ» να επικοινωνήσει με τον πρόεδρο της ΟΜΥΛΕ, αυτός δεν εμφανίστηκε.

Το αίτημα που διαμόρφωσαν από κοινού Γεωργακόπουλος και Μίχαλος να λειτουργήσει επί δύο μήνες ο ΣΕΜΠΟ με το καθεστώς που λειτούργησε το τελευταίο 15νθήμερο, χαρακτηρίζεται δήθεν «πάγωμα» της εγκατάστασης της πολυεθνικής στο λιμάνι, όμως αποτελεί μία ακόμα χοντροκομμένη κοροϊδία. Επί της ουσίας η COSCO είναι ήδη εγκατεστημένη στο λιμάνι και τα συμφέροντά της από αυτή τη διαδικασία δε θίγονται στο παραμικρό, καθώς, μπορεί μεν να κόβει τα τιμολόγια ο ΟΛΠ, όμως τα έσοδα τα εισπράττει κανονικότατα η θυγατρική της κινεζικής πολυεθνικής ΣΕΠ ΑΕ.

Το όλο σκηνικό που στήθηκε χτες αποτελεί μία ακόμα «παγίδα» σε βάρος των εργαζομένων του ΟΛΠ ΑΕ. Σε πλήρη συμπαιγνία οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του κοινωνικού εταιρισμού με τους μηχανισμούς της κυβέρνησης και τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, τα «δίνουν πλέον όλα» για να «τελειώνουν» με τις αγωνιστικές διαθέσεις που εκφράζουν οι εργαζόμενοι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΣΕΜΠΟ. Αυτές οι διαθέσεις είναι που επέβαλαν στις συνδικαλιστικές δυνάμεις της υποταγής σε ΟΜΥΛΕ και Ενωση Λιμενεργατών να αποφασίσουν τη νέα 48ωρη απεργία που ξεκίνησε από προχτές τα μεσάνυχτα και συνεχίζεται με την καθολική συμμετοχή των εργαζομένων.

Η χτεσινή συμφωνία Μίχαλου - Γεωργακόπουλου ήταν η κορύφωση των σχεδιασμών αυτών των επιτελείων για το πώς θα πείσουν τους εργαζόμενους «να βάλουν τα κεφάλια μέσα». Ολη μέρα χτες εργοδοτικές Ενώσεις και κυβέρνηση επιστράτευσαν εκβιασμούς, απειλές και τη γνωστή καταστροφολογία, καλλιεργώντας ταυτόχρονα κλίμα τρομοκρατίας.

Το δελτίο Τύπου της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου ήταν χαρακτηριστικό. Ανέφερε ότι η απεργία, «σε μεγάλο βαθμό, αγνοεί τις ανάγκες των χρηστών-πελατών των λιμενικών υπηρεσιών», «καταδεικνύει και μία έλλειψη σεβασμού προς την κοινωνία, η οποία υποχρεώνεται για άλλη μία φορά να εναρμονίσει τις απαιτήσεις αλλά και τις λειτουργίες της με τις μικρο-συντεχνιακές νοοτροπίες και λογικές ενός τμήματος υπηρετών της κοινής ωφέλειας». Στο ίδιο ύφος η Διεθνής Ναυτική Ενωση με ανακοίνωσή της αφού σημείωνε ότι «το εμπορικό τμήμα του λιμένα Πειραιώς έχει πλέον απαξιωθεί», απειλώντας με απολύσεις, αξίωνε «να τηρηθεί η νομιμότητα».

Ολες οι εξελίξουν καθιστούν επιτακτική την ανάγκη να πάρουν οι εργαζόμενοι στα χέρια τους την οργάνωση του αγώνα. Απομονώνοντας τις δυνάμεις της υποταγής να συσπειρωθούν με τις ταξικές δυνάμεις, να συντονιστούν με τους εργαζόμενους που θίγονται από την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού διεκδικώντας λιμάνια αποκλειστικά δημόσια, στην υπηρεσία του λαού.