Δέκα χρόνια μελετούν την ηλεκτρική σύνδεση της νότιας Εύβοιας με την Αττική και τελικά έβαλαν μπρος με τη ΔΕΗ να έχει αναθέσει ήδη το έργο σε εταιρεία που ασχολείται με το αντικείμενο.

Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι ενδεικτική για το πώς λειτουργούν τα πράγματα όταν η ηλεκτροπαραγωγή «απελευθερώνεται» για να αποτελέσει εργαλείο υπερκερδών του μεγάλου κεφαλαίου.

Η σύνδεση κρίθηκε απαραίτητη από τη στιγμή που αναπτύχθηκαν στην Εύβοια αιολικά πάρκα και δόθηκαν επίσης πάρα πολλές και μεγάλης ισχύος άδειες για περισσότερα. Ιδιωτικά έργα που έγιναν και θα γίνουν επειδή εξασφαλίζεται η πώληση της παραγωγής σε υψηλότατη τιμή. Το ηλεκτρικό ρεύμα όμως, πρέπει να φτάσει στο «σημείο» πώλησης και για να γίνει αυτό χρειάζεται η σύνδεση. Που δεν την έκανε η ΔΕΗ επειδή υπολογίζεται ότι θα στοιχίσει κάτι λιγότερο από 80 εκατ. ευρώ και δεν έβλεπε κάποιο κέρδος από αυτή την υπόθεση.

Είναι σίγουρο ότι οι ιδιώτες θα τα «βγάλουν» τα λεφτά τους. Αν όμως τα αιολικά πάρκα, αυτά που χρειάζονταν και όχι περισσότερα, αναπτύσσονταν από μια δημόσια επιχείρηση που θα υπηρετούσε το λαϊκό συμφέρον, η σύνδεση μπορεί και να μη χρειαζόταν. Συμπέρασμα: Χρειάζεται δημόσιος κοινωνικός τομέας ενέργειας που θα λειτουργεί με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο για τα λαϊκά συμφέροντα και όχι για το κέρδος, αλλά αυτό απαιτεί άλλη πολιτική που για να εφαρμοστεί χρειάζεται λαϊκή εξουσία και οικονομία.