Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν η σημερινή ψηφοφορία για την ανάδειξη του νέου αρχηγού από τη «βάση» θα βγάλει την ΝΔ από την εσωκομματική κρίση στην οποία περιήλθε μετά την εκλογική ήττα. Αυτό όμως που είναι πέρα από κάθε αμφιβολία, είναι το γεγονός ότι όποιος ή όποια εκλεγεί σήμερα ή την επόμενη Κυριακή, θα κάνει ό,τι μπορεί για να αποδείξει ότι είναι άξιος διαχειριστής των συμφερόντων της αστικής τάξης και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα βάλει πλάτες στη νέα αντιλαϊκή επίθεση που έχει δρομολογηθεί, με προφανή στόχο τη μετακύλιση των βαρών της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Επ' αυτού υπάρχει απόλυτη σύμπλευση και ταύτιση μεταξύ των υποψήφιων αρχηγών, η οποία εκφράστηκε με λόγια και έργα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι, η Ντ. Μπακογιάννη και ο Αντ. Σαμαράς, παρουσίασαν ως ισχυρό προεκλογικό χαρτί τους ότι είναι άξιοι συνεχιστές της αντιλαϊκής πολιτικής που εφάρμοσε η κυβέρνηση της ΝΔ, υπερασπιζόμενοι ταυτόχρονα μετά πάθους την (ταξική) «αλήθεια» και την ανάγκη των «επώδυνων μέτρων» που εξήγγειλε προεκλογικά ο Κ. Καραμανλής. Και οι δυο, θεωρούν ότι η προσήλωσή τους σ' αυτή την πολιτική είναι μονόδρομος και το «όχημα» για την επάνοδο στην κυβερνητική εξουσία.

Ξεκαθάρισαν επιπλέον ότι η βαθιά αντιδραστική πολιτική που εφαρμόστηκε επί γαλάζιας διακυβέρνησης θα αποτελέσει το μπούσουλα της αντιπολιτευτικής τακτικής που θα εφαρμόσουν, καλώντας μάλιστα ανοιχτά την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «να υιοθετήσει και εφαρμόσει το πακέτο Καραμανλή», στη φιλομονοπωλιακή στρατηγική του οποίου αναπόφευκτα κινείται και η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Σε κάθε ευκαιρία εξέφρασαν τη βούλησή τους να στηρίξουν τις ανατροπές στο ασφαλιστικό, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, το πάγωμα των μισθών, τους έμμεσους φόρους, και όποιο άλλο αντεργατικό - αντιλαϊκό μέτρο πάρει η κυβέρνηση στο πλαίσιο της στρατηγικής των «διαρθρωτικών αλλαγών». Προκειμένου να αυξήσουν την πίεση για λογαριασμό του κεφαλαίου, ασκούν έντονη κριτική στην κυβέρνηση για «ατολμία», «παλινωδίες», «έλλειψη σχεδίου» κ.ά. επιδιώκοντας ταυτόχρονα να αναστηλώσουν την εικόνα ως ικανότερου διαχειριστή της κυρίαρχης πολιτικής.

Σε ό,τι αφορά τη διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου της ΝΔ, η παρατεταμένη προεκλογική εκστρατεία ήρθε από μόνη της να κάνει θρύψαλα τα ιδεολογήματα ότι τάχα η εκλογή από τη βάση είναι μια «δημοκρατική κατάκτηση», που «ανοίγει το κόμμα στη βάση και την κοινωνία», «επιτρέπει να ακουστεί η φωνή της» και άλλα παρόμοια.

Οπως καταδείχθηκε περίτρανα, η «συμμετοχή» της βάσης εξαντλείται στις προεκλογικές συγκεντρώσεις των υποψηφίων καθώς και στη σημερινή ψηφοφορία όπου έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο πρόσωπα - διεκδικητές της εξουσίας, χωρίς επί της ουσίας πολιτικές διαφορές. Δεν είναι τυχαίο ότι η πόλωση οικοδομήθηκε ακριβώς σε αυτή τη βάση και είχε εν πολλοίς προσωπικά χαρακτηριστικά. Οι φραστικές κόντρες περιστρέφονταν γύρω από το ήθος, τη συνέπεια των υποψηφίων στην κομματική σταδιοδρομία τους, την ικανότητά τους να βάλουν το συντομότερο σε τροχιά εξουσίας, ποιος είναι πιο εκλεκτός των διαπλεκομένων συμφερόντων κ.ά.

Από την άλλη, οι υποψήφιοι αρχηγοί δεν τροποποίησαν στο ελάχιστο επί το φιλολαϊκότερο τις θέσεις τους, επειδή στο εκλεκτορικό σώμα θα περιλαμβάνονται και λαϊκά στρώματα. Αυτό που έγινε στην πραγματικότητα ήταν ότι η ψευδεπίγραφη δημοκρατική διαδικασία επέτρεψε στα επιχειρηματικά συμφέροντα να αναμειχθούν πιο βαθιά στα εσωκομματικά της ΝΔ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το βαθμό διαπλοκής των κομμάτων εξουσίας με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Η χρηματοδότηση της δαπανηρής προεκλογικής καμπάνιας των υποψηφίων, το μπαράζ των δημοσκοπήσεων, η στήριξη από τα ΜΜΕ, αποτελούν αψευδείς μάρτυρες για την ενεργό ανάμειξη ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων στη μάχη εξουσίας στη ΝΔ, ενώ κρύβονται και πίσω από τις «συμμαχίες» και τις «προσχωρήσεις» που έγιναν και στα δύο στρατόπεδα.

Είναι σίγουρο ότι ο νικητής της σημερινής αναμέτρησης για να ισχυροποιήσει τη θέση του και να εξουδετερώσει όσο μπορεί την εσωκομματική αμφισβήτηση, θα ανασυγκροτήσει τον κομματικό μηχανισμό σύμφωνα με τα σχέδια και τις δεσμεύσεις που έχει ήδη αναλάβει. Ωστόσο, η εσωκομματική κρίση φαίνεται πως θα συνεχίσει να υποβόσκει, καθώς οι εσωκομματικές αντιθέσεις που οξύνθηκαν κατά τη διάρκεια των προηγούμενων βδομάδων, δεν πρόκειται να ξεπεραστούν, τουλάχιστον μέχρι που να γίνει ορατή η προοπτική άμεσης επανόδου στην εξουσία.