Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργάτες να οργανωθούν ταξικά και να παλέψουν για όσα μπορεί να τους δώσει ο πλούτος που παράγουν

Η πλουτοκρατία γνωρίζει καλά ότι τα σχέδιά της «σκοντάφτουν» στην αγανάκτηση των εργατών, που αν οργανωθούν με ταξικό αγώνα απελευθερώνουν δύναμη με την οποία μπορούν όχι μόνο να εμποδίσουν την κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης αλλά και να ανατρέψουν την πολιτική που την επιβάλλει. Η ανησυχία της μάλιστα μεγαλώνει καθώς η καπιταλιστική κρίση από τη μια μπορεί να δημιουργήσει νέα περιθώρια για τη χειραγώγηση των εργαζομένων, από την άλλη όμως φέρνει στην επιφάνεια τα ίδια τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις του μοντέλου ανάπτυξης που σήμερα κυριαρχεί και στην Ελλάδα.

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, βασισμένο σ' αυτήν ακριβώς τη δύναμη που έχει η εργατική τάξη όχι εξαιτίας κάποιας γενικής και αόριστης ηθικής υπεροχής αλλά εξαιτίας του ρόλου της ως παραγωγού όλου του κοινωνικού πλούτου, κάλεσε από την πρώτη στιγμή σε πανεργατικό ξεσηκωμό. Ηδη από την προηγούμενη βδομάδα, η πρεμούρα των βιομηχάνων, μεγαλεμπόρων και εφοπλιστών να υπογραφτεί Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που θα διασφαλίζει την «κοινωνική ειρήνη» και θα είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας, σήμανε συναγερμό για το ταξικό κίνημα. Ενώ η κυβέρνηση ευθυγραμμιζόταν με τις απαιτήσεις της εργοδοσίας και ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ έκαναν πως δεν καταλάβαιναν, μετά από έκτακτη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας το ΠΑΜΕ κάλεσε όλες τις δευτεροβάθμιες και πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις να κηρύξουν απεργία στις 17 του Δεκέμβρη. Επιλογή που δικαίωσαν οι εξελίξεις και της βδομάδας που πέρασε με την έναρξη του «κοινωνικού διαλόγου» για το Ασφαλιστικό.

Τα πράγματα είναι καθαρά. Είτε επικαλούμενοι την κρίση είτε επικαλούμενοι την «ανάπτυξη» (τη δική τους ταξική ανάπτυξη), οι πλουτοκράτες και οι υπηρέτες τους απαιτούν η ζωή του εργάτη να γίνει «λάστιχο» που θα τεντώνεται όσο και όπως απαιτεί η κερδοφορία τους. Ο εργάτης δεν πρέπει να σκύψει το κεφάλι. Οχι γιατί η εκμετάλλευσή του είναι γενικά απάνθρωπη, αλλά γιατί οτιδήποτε έχει σπρώξει μέχρι σήμερα μπροστά την ανθρωπότητα είναι αποτέλεσμα της δικής του εργατικής δύναμης. Η απεργία στις 17 του Δεκέμβρη είναι η απάντηση που δίνει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα διαισθανόμενο την ευθύνη που του αναλογεί, ειδικά την ώρα που η καπιταλιστική επιθετικότητα εντείνεται και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες απλώνουν χείρα βοηθείας στους αντιπάλους των εργατών.

Η αγανάκτηση που συσσωρεύεται όλο και μεγαλύτερη μέσα σε κάθε λαϊκό σπίτι, μέσα σε κάθε εργατική οικογένεια, δεν μπορεί να μείνει φυλακισμένη στους τέσσερις τοίχους. Πρέπει να βρει διέξοδο στην οργανωμένη πάλη.

Γιατί ο ναυτεργάτης ν' ανεχτεί όποιον με την απειλή της ανεργίας τον βάζει να θαλασσοπνίγεται σε σαπάκια χωρίς στεγανά ενώ ο πλοιοκτήτης «πνίγεται» στα κέρδη από τις κατακόρυφες αυξήσεις των ναύλων; Γιατί ο οικοδόμος πρέπει να ανεχτεί την κατακρεούργηση των ΒΑΕ όταν υπάρχουν σήμερα όλες οι δυνατότητες να συνταξιοδοτείται στα 55 του; Γιατί η τηλεφωνήτρια πρέπει να ανεχτεί να δουλεύει στις συνθήκες που μετά από 2 - 3 χρόνια δουλειά την οδηγούν στο χειρουργείο λόγω της εντατικοποίησης, όταν υπάρχουν σήμερα όλες οι δυνατότητες για 7ωρο και συνθήκες δουλειάς μελετημένες έτσι ώστε να μη βλάπτουν την υγεία του εργαζόμενου; Γιατί;..!

Τα συλλαλητήρια που το ΠΑΜΕ διοργάνωσε την περασμένη Τρίτη σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας έδειξαν ότι υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες. Στο δρόμο βγήκαν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι με την εργοδοτική τρομοκρατία, τους εκβιασμούς και τις αυταπάτες που σιγοντάρουν και οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Εργάτες που συνειδητοποιούν έστω και τώρα ότι ήταν ψευτοδίλημμα η επιλογή μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με την οποία έφτασαν πριν δυο μήνες στην κάλπη. Εργάτες τους οποίους ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ πετούν στο δρόμο και στην απελπισία, όπως τα χιλιάδες παιδιά των stage.

Ταυτόχρονα, οι ελιγμοί με τους οποίους η κυβέρνηση προσπάθησε να κρύψει τις αντιασφαλιστικές της επιδιώξεις (π.χ., συγκρότηση Επιτροπών, προσωρινό «πάγωμα» αντιασφαλιστικών διατάξεων) δείχνουν ακριβώς ότι το κίνημα μπορεί να βάλει εμπόδια. Δείχνουν ότι τα επιτελεία της αστικής τάξης λογαριάζουν και μετρούν πολύ καλά τις αντιδράσεις των εργαζομένων.

Οπως λογαριάζουν πολύ καλά και την ενίσχυση της φωνής και της δράσης του ΠΑΜΕ. Ακριβώς επειδή το ΠΑΜΕ είναι μαζί όπλο άμυνας και επίθεσης του εργάτη. Η γραμμή και το περιεχόμενο παρέμβασης του ΠΑΜΕ δεν πατά σε δυο βάρκες, αναγνωρίζει και προσαρμόζεται αποκλειστικά στις ανάγκες της εργατικής τάξης. Να γιατί η αντι-ΠΑΜΕ γραμμή είναι δείγμα συστράτευσης με την κυβερνητική πολιτική, με τις αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου, με όσους θέλουν τους εργάτες να σκύβουν το κεφάλι και, το πολύ πολύ, με «διαλόγους» να ζητιανεύουν όσα ψίχουλα πέσουν απ' το τραπέζι των αφεντικών τους.

Να γιατί η επιτυχία της απεργίας στις 17 του Δεκέμβρη θα κριθεί από την ολόπλευρη ενδυνάμωση του ΠΑΜΕ. Από το πόσο πλατιά θα φτάσει το απεργιακό προσκλητήριο μαζί με γόνιμη κουβέντα για την ανάγκη σε κάθε τόπο δουλειάς να στηθεί «πυρήνας» σταθερής οργάνωσης ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Από την ώθηση που θα δοθεί στην πάλη για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Από τη δουλειά που θα γίνει για το ιδεολογικοπολιτικό ατσάλωμα όσο το δυνατόν περισσότερων εργατών. Από το πόσοι περισσότεροι εργάτες θα σηκώσουν το βάρος που έχει η απόφαση προκήρυξης απεργίας, που σημαίνει: Ειδική δουλειά με τους μετανάστες, τους νέους, τις γυναίκες, τους εργαζόμενους με ελαστικές μορφές απασχόλησης που αντιμετωπίζουν έντονα την εργοδοτική τρομοκρατία. Μέτρα για την πλατιά και σε βάθος συζήτηση του διεκδικητικού πλαισίου. Γενικές συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς. Συγκρότηση απεργιακών επιτροπών. Εξορμήσεις και συσκέψεις στις εργατογειτονιές. Σχέδιο για την επιτυχία της περιφρούρησης. Εγκαιρη παρέμβαση ενάντια σε απεργοσπαστικούς μηχανισμούς. Ολόπλευρη προετοιμασία των απεργιακών συγκεντρώσεων. Ν' ακουστεί κρυστάλλινη η φωνή του απεργού εργάτη. Να διαδηλώσει όχι για να επιστρέψει μετά σπίτι του αλλά για να επιστρέψει την επόμενη μέρα στη μάχη ατσαλωμένος ολόπλευρα, οργανωτικά, πολιτικά, ιδεολογικά.