Ωραίο το καλαμπούρι του ΣΕΒ ότι χρειάζεται σύμπνοια για να αντιμετωπιστεί η κρίση, μόνο που το μέγεθος της πρόκλησης είναι τεράστιο για να το προσπεράσει κανείς έτσι απλά. Γιατί, μην ξεχνάμε, τα ίδια έλεγαν και όλα τα προηγούμενα χρόνια όταν από κοινού με τις προδοτικές ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων αποφάσιζαν να δώσουν «αυξήσεις» μισθών που έφταναν - δεν έφταναν τα 50 λεπτά τη μέρα.

Αν αναλογιστούμε ότι τα επίσημα κέρδη του κεφαλαίου, τα κέρδη δηλαδή που αφορούν μια χούφτα πλουτοκράτες, την τελευταία μόνο πενταετία έφτασαν τα 80 δισεκατομμύρια ευρώ, τότε ο καθένας καταλαβαίνει ότι τα περί σύμπνοιας και συνεργασίας των εργαζομένων με την εργοδοσία δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την προσπάθεια που καταβάλλει η μεγαλοεργοδοσία να βάλει για μια ακόμα φορά τους εργαζόμενους στη στρούγκα. Εκείνοι να αρπάζουν τα δισεκατομμύρια και τα λαϊκά στρώματα να στενάζουν με μισθούς πείνας, ελαστικές μορφές απασχόλησης και συντάξεις της τάξης των 400 και 500 ευρώ.