Τα μηνύματα της εξέγερσης του Νοέμβρη φλογίζουν σήμερα το λαό και τη νεολαία. Φωτίζουν τους αγώνες και τα βήματά τους. Αυτά οδήγησαν και πάλι χτες, όπως εδώ και 27 χρόνια, τον αγωνιζόμενο λαό μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα, το μισητό σύμβολο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Χιλιάδες νέοι, εργαζόμενοι, άνθρωποι κάθε ηλικίας έφτασαν μέχρι εκεί και βροντοφώναξαν τα συνθήματα του Πολυτεχνείου, ενάντια στους ιμπεριαλιστές, που συνεχίζουν και σήμερα όπως τότε να δολοφονούν. Και πρέπει να επισημαίνεται αυτή η κατάκτηση του κινήματος στη χώρα μας, ότι 27 χρόνια μετά η μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία προς τιμήν της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στην Αθήνα συνεχίζει να καταλήγει στην πρεσβεία του αίσχους, ενώ παράλληλα δυναμικές κινητοποιήσεις πραγματοποιούνται στη Θεσσαλονίκη και δεκάδες άλλες πόλεις σε όλη τη χώρα.

Οπως πάντα, έτσι και σήμερα, το Πολυτεχνείο δεν είναι μια μουσειακή εκδήλωση, όπως τη θέλουν πολλοί βολεμένοι τρόφιμοι του «εκσυγχρονισμού», που καπηλεύονται πιθανά και τη συμμετοχή τους στους λαϊκούς αγώνες κατά της δικτατορίας. Δεν είναι μόνο εκδήλωση μνήμης και φόρος τιμής σ' εκείνους που έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για «ψωμί-παιδεία-ελευθερία-εθνική ανεξαρτησία». Αλλά ζει και συναντιέται με τους καθημερινούς αγώνες του λαού και της νεολαίας. Γιατί τα αιτήματά του είναι επίκαιρα όσο ποτέ. Τα μηνύματά του ζωντανεύουν στον αγώνα για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων, ενάντια στο νέο εργασιακό μεσαίωνα που επιβάλλει το κεφάλαιο. Στην πάλη για ουσιαστική κι ολόπλευρη μόρφωση για όλα τα παιδιά του λαού, ενάντια στην ένταση των ταξικών φραγμών που προωθείται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, με σκοπό τη δημιουργία μισοκαταρτισμένων, εύκολα χειραγωγήσιμων νέων. Ζωντανεύουν στους μεγαλειώδεις αγώνες του λαού, που καταδικάζει τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια, στην Κύπρο, στην Παλαιστίνη, που επιμένει να φωνάζει ακόμα να φύγουν οι βάσεις και το ΝΑΤΟ. Ζωντανεύει η οργή και η αγανάκτηση του λαού και της νεολαίας, που βλέπουν σήμερα να καταπατούνται βάναυσα μια σειρά από κοινωνικά και δημοκρατικά τους δικαιώματα κι ελευθερίες.

Απέναντι σ' όλα αυτά συναντήθηκαν πριν από 27 χρόνια το εργατικό με το νεολαιίστικο κίνημα κι ο αγώνας τους είχε σημαντικότατα αποτελέσματα και κατακτήσεις. Τσάκισαν τις λογικές της μοιρολατρίας και της υποταγής, απέδειξαν ότι ο λαός με τον αγώνα του μπορεί να ορθώσει το ανάστημά του και να πάρει την τύχη του στα χέρια του. Κι αυτά τα διδάγματα είναι σήμερα πολύτιμα. Γιατί και ο αγώνας του λαού σήμερα για ό,τι του ανήκει μπορεί να έχει προοπτική. Η ευρεία λαϊκή συσπείρωση, η κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που θα έρθει σε σύγκρουση και ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.