Οφέλη που ό,τι κι αν λένε οι εργοδότες δεν μπορούν και δε θα είναι ποτέ κοινά και για τις δυο πλευρές. Γίνεται οι μεγαλέμποροι, που έχουν σταθερά στο στόχαστρό τους την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και του 8ωρου, να έχουν κοινά οφέλη με τους εργαζόμενους; Γίνεται εκείνοι που, γεμίζοντας τα ταμεία τους με εκατομμύρια ευρώ, επιφυλάσσουν στους εμποροϋπαλλήλους μισθούς 600 και 700 ευρώ, εντατικοποίηση, εργασιακό περιβάλλον που ...ευνοεί τις τενοντίτιδες, αυχενικά και δεκάδες άλλες επαγγελματικές ασθένειες; Ρητορικά, βέβαια, τα ερωτήματα.

Στο όνομα της «κοινωνικής συνοχής», δηλαδή της ταξικής συνεργασίας, έχουν πέσει όλοι πάνω στους εργάτες για να τους πείσουν να συνεργαστούν και να σκύψουν το κεφάλι στους εκμεταλλευτές τους. Φάκα, στο στήσιμο της οποίας συμβάλλει κι η ίδια η συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ. Ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ, πιάνοντας το νήμα από κει που το άφησε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ την περασμένη βδομάδα, συμφωνεί με την ενός εφ' άπαξ ποσού αύξηση (παραπέμποντας στην πρόταση της ΓΣΕΕ για ένα εφάπαξ ποσό αύξηση στον κατώτερο μισθό και όχι ποσοστιαίες αυξήσεις με βάση τις σύγχρονες ανάγκες) - διευκρινίζοντας ασφαλώς ότι απαιτείται η αποδέσμευση από τις υπόλοιπες κλαδικές συμβάσεις και εστιάζει το ενδιαφέρον της σε «θεσμικά εργασιακά ζητήματα». Αξιοποιεί έτσι το γόνιμο έδαφος που άφησε πίσω της η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η οποία όχι απλά δε ζητά την κατάργηση, αλλά βάζει πλάτη στην επέκταση της μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, της διευθέτησης του χρόνου εργασίας κτλ. Κι όλα αυτά, οι «εταίροι» ισχυρίζονται ότι αν οι εργαζόμενοι τα εφαρμόσουν θα βγουν κερδισμένοι...