Νέος χρόνος, νέος αιώνας, νέα χιλιετία και ας γιορτάσουμε την τριπλή χρονική συγκυρία, τραγουδώντας με ενθουσιασμό, το ...«Μαύρη είν' η νύχτα στα βουνά» και χορεύοντας στον αισχρό ρυθμό που παίζουν ο Κλίντον και τα όργανά του, εδώ και καιρό!

«Ζήτω», λοιπόν, το σωτήριον έτος 2000 και «με γεια» που το φορτωθήκαμε, με τη «Νέα Τάξη» που κουβαλά, το νέο ΝΑΤΟ, την παγκοσμιοποίηση, και πλείστα όσα άλλα δεινά για την καμπούρα μας.

Με αυτή την εισαγωγή, υποδέχεται το 2000 μ.Χ. ο «Καζαμίας» και, βλέποντας τα πανηγύρια που γίνονται για το «Μιλένιουμ», μονολογεί: «Ετσι που πάμε κατά διαόλου για φιέστες είμαστε; Μάλλον το ...φιέστα κι άστα ταιριάζει στην περίπτωση»!

Ιδού, όμως, και μια γενική πρόβλεψη του «Καζαμία» για εμάς ειδικά εδώ, που μπαίνουμε εφέτος ημιλυπόθυμοι στην τελική φάση για την ΟΝΕ. «Αν τυχόν - λέει - ξαναβγάλετε τους ίδιους ή κάποιους άλλους γδάρτες στις εκλογές, τότε το παρόν έτος για σας δε θα είναι το δύο χιλιάδες, αλλά το ...γδύω χιλιάδες»!

Νέος αιώνας

έφτασε

χιλιετία άλλη,

μα έτσι

που ο κόσμος μας

κατάντησε

ένα χάλι,

δεν είμαι σίγουρος

να πω

και να σας απαντήσω

αν πάμε,

φίλοι μου, μπροστά

ή πάμε

προς τα πίσω!

- Και γιατί εκτός από αδύνατο είναι και ζαβό;

- Γιατί έτσι ήταν και η μάνα του, η προηγούμενη χιλιετία. Κληρονόμησε το κουσούρι της κι ο Θεός να μας φυλάξει από το «σημαδεμένο» που μας ήρθε!

Ο κόσμος κουνάει θλιβερά το κεφάλι του με όσα ακούει, αλλά έπειτα, για να καλοπιάσει το ζαβό που φορτώθηκε, του λέει με ψεύτικο χαμόγελο:

- Πώς σε λένε κούκλα μου; Μιλένιουμ;

- Τσου!

- Τσουράπια! Ετσι δε σε βάφτισαν, βρε σκασμένο;

- Οχι. Μιλένιουμ είναι το χαϊδευτικό μου.

- Και το κανονικό σου όνομα ποιο είναι;

- Χιλιετία ή μάλλον ...Χαλιετία. Και εξηγώ: Ετσι που έκαναν κάποιοι βρωμεροί τον κόσμο, άνθρωποί μου, μόνον αυτό το όνομα μου ταιριάζει και τίποτ' άλλο!

Καλώς το

το «Μιλένιουμ»

ο κόσμος

αλαλάζει,

λες και σε τούτη

δω τη Γη,

που λαβωμένη

αιμορραγεί,

κάτι μ' αυτό

αλλάζει!

Οι ανάπηροι κυβερνώντες, λόγω των επερχόμενων εκλογών - ακούν το «καρφί» και το καταπίνουν χαμογελώντας, αλλά από μέσα τους μονολογούν με φούρκα: «Κοροϊδέψτε, βρωμόμουτρα, που είμαστε με ένα ποδάρι. Μεθαύριο, όμως, αν ξαναβγούμε, τα λέμε: Με τα νέα "μέτρα" που θα σας ρίξουμε, θα σας κόψουμε σύριζα εμείς και τα δυο σας πόδια, για να μάθετε τι εστί ΠΑΣΟΚ και "εκσυγχρονισμός"»!

Στα μέσα του μήνα, η κυβέρνηση αρχίζει νέο γύρο εκχωρήσεων και ξεπουλάει ναυπηγεία, διυλιστήρια, τράπεζες και τον ηγέτη του ΡΚΚ, Αμπντουλάχ Οτσαλάν!

- Κι αυτόν στους «καρχαρίες» τον δώσατε, κύριε Σημίτη; ρωτούν τον πρωθυπουργό οι δημοσιογράφοι κι εκείνος απαντά:

- Οχι, αυτόν τον δώσαμε στους «Γκρίζους Λύκους»!

- Και πόσα πήρατε;

- Ούτε γρόσι. Ηταν ...προσφορά στην Αγκυρα.

- Σας κατανοούμε απολύτως! Ετσι που διανύουμε περίοδο εκπτώσεων (όλων των αξιών), ήταν επόμενο να βγάλετε στο σφυρί και τον Κούρδο ηγέτη!

Ο,τι είναι

...περιττό

το πουλώ

και δε ρωτώ,

ΔΕΚΟ δίνω

κι εταιρίες,

τζάμπα πράμα

«καρχαρίες»!

Μειωμένη ζήτηση, όμως, έχουν και τα ...«μπλου τσιπς» της Ρηγίλλης, ενώ ουδείς πλησιάζει τα ...αμοιβαία της «κεντροαριστεράς», που ντελαλούν κάποιοι.

- Α, πα, πα! λένε οι «μικροεπενδυτές». Κάλλιο να μας κοπούν τα χέρια, παρά να τοποθετήσουμε τις ελπίδες και τα όνειρά μας στα «χαρτιά» της Ρηγίλλης ή στο «κοινό κεφάλαιο» που θέλουν να σχηματίσουν ο «Συν» και το ΠΑΣΟΚ!

- Και πού να επενδύσουμε, ρε παιδιά, ρωτούν με αγωνία κάποιοι.

- Μα πού αλλού; Στις «κόκκινες». Είναι οι μόνες σίγουρες. Θα δείτε τι άνοδο θα έχουν στις εκλογές και τι κέρδη θα σας αποφέρουν στην τετραετία, που θα ακολουθήσει!

Χρόνια πάω

κι «επενδύω»

ο ανόητος,

στους δύο

και ιδού

η προκοπή

ρέστος είμαι

και ταπί!

Χρόνια «φούσκες»

αγοράζω

κι όλο χάνω

και φωνάζω,

περιμένω

«λίμιτ απ»

και σφαλιάρες

τρώω γκαπ!

Οι ταπεινοί του κόσμου στο «τετέλεσται» πια και ακούς από κάθε γωνιά της Οικουμένης τη σπαρακτική κραυγή τους. Οι ταπεινοί του κόσμου στο «αμήν», αλλά ανθίστανται και επί του σταυρού και το μέγα θαύμα θα γίνει τελικά. Σεισμός θα δονήσει το Σύμπαν ξαφνικά και οι σταυρωμένοι θα αναστηθούν όλοι για να φέρουν τη Δικαιοσύνη και την Ειρήνη στη Γη!

Τον κόσμο

πάνω στο σταυρό

καρφώσαν

οι «μεγάλοι»,

μ' αυτός

δε λέει «τετέλεσται»

δε γέρνει

το κεφάλι.

Και σαν περάσουν

μέρες τρεις

σάλπιγγα

θα ηχήσει,

κι ο σταυρωμένος

κόσμος μας

τον Αδη

θα «πατήσει»!

- Πάρα πολύ ωραίες οι ντομάτες που ψώνισες, κυρά Τασία μου.

- Ναι, ναι, ωραίες είναι, Μαρία μου.

- Δε μου λες, πόσο τις πήρες;

- Χίλιες εκατό το κιλό.

- Χίλιες εκατό; Και από πού τις αγόρασες, καλέ;

- Από του ...Λαλαούνη, κυρά - Μαρία μου, από του Λαλαούνη!

Χαρακτηριστικό του σάλου που έχει προκαλέσει η ακρίβεια είναι και το μπέρδεμα που παθαίνει ο 12χρονος Νικολάκης, όταν η μητέρα του τον στέλνει στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς για να πάρει κάποια μικροπράγματα. Ο μικρός επιστρέφει μετά από λίγο με άδεια χέρια στο σπίτι και εξηγεί στη μάνα του ότι δεν πήρε τίποτε, γιατί το μαγαζί μετατράπηκε σε ...εκκλησία.

- Τι παλαβομάρες είναι αυτά που λες, παιδί μου;

- Δε λέω παλαβομάρες, μαμά. Το σούπερ μάρκετ έγινε εκκλησία κι αν θέλεις πήγαινε να δεις κι εσύ. Πήγαινε να δεις που όλος ο κόσμος στέκεται μπροστά στα ράφια, κάνοντας το σταυρό του και λέγοντας συνεχώς «σώσον, Κύριε, τον λαόν σου»!

Στην αγορά

που αφέθηκε

με δίχως χαλινάρι,

οι θρούμπες

πια των Καλαμών

πουλιούνται

για ...χαβιάρι,

σαν αστακός

χρεώνεται

το κάθε

...γατοψαράκι

κι όλο τιγκάρει

το πουγκί

του κάθε

κατεργάρη!

Η ελληνική κυβέρνηση προσυπογράφει τη δολοφονική επίθεση, βουτώντας την πένα της στο αίμα των αθώων θυμάτων και υποστηρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζει και προωθεί τα συμφέροντα της χώρας. «Πρώτα η Ελλάδα», αναφωνεί με πάθος ο Σημίτης και βουτάει κατευθείαν στα ...σκατά για να κολυμπήσει εκεί, μαζί με τον Κλίντον, τον Σρέντερ, τον Μπλερ και τον Σολάνα!

Ο λαός ξεσηκώνεται σύσσωμος για τη θηριωδία που διαπράττεται στη Γιουγκοσλαβία και αποδοκιμάζει με κάθε μέσο τους αρχιγκάνγκστερς και τους ντόπιους κολαούζους της «Νέας Τάξης». Η κυβέρνηση τα βρίσκει σκούρα από τις διαδηλώσεις, τις πορείες και τα γιουχαΐσματα του κόσμου και κυριολεκτικά δεν ξέρει πού να κρυφτεί για να αποφύγει τη λαϊκή οργή. Σε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο, που συγκαλείται για την αντιμετώπιση της κατάστασης, ο Ακης προτείνει να μπουν όλοι οι κυβερνώντες κάτω από τα ...φουστάνια του Μπλερ για να σωθούν! Ο Σημίτης, όμως, αντιδρά σ' αυτήν την πρόταση. «Εγώ νομίζω ότι είναι καλύτερα να μείνουμε εδώ που είμαστε από την πρώτη μέρα του πολέμου...».

- Δηλαδή;

- Μέσα στο ...βρακί της Ολμπράιτ, σύντροφοι!

Βόμβες ρίχνει

φονικές

του πλανήτη

ο λεκές,

βόμβες ρίχνει

και σκοτώνει

και τα κάνει

όλα σκόνη!

Βόμβες ρίχνει

όπου βρει,

αίμα γύρω

και σταυροί,

και σε όλ' αυτή

τη φρίκη

ο Σημίτης

«δεκανίκι»!

Μετά την ανταλλαγή των συμβολικών δώρων, έρχεται η σειρά να δοθούν εκατέρωθεν και τα ουσιαστικά «πεσκέσια». Ετσι, ο μεν Ελληνας ΥΠΕΞ χαρίζει στον Τούρκο το μισό Αιγαίο και τη μισή Κύπρο και εκείνος του δίνει σε αντάλλαγμα ...τρία αυγά Τουρκίας!

Την άλλη μέρα, η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» αφιερώνει εκτεταμένο άρθρο για τις ελληνοτουρκικές συμφωνίες, με το χαρακτηριστικό τίτλο (που είχε χρησιμοποιήσει και για τους σεισμούς στην Αττική) «Περαστικά, γείτονα»!

Επιστρέφοντας, τελικά, ο Γιωργάκης από την Αγκυρα, ανοίγει τις βαλίτσες του και βγάζει ό,τι έφερε από εκεί. Δηλαδή τα ...τρία αυγά και το «λουλά». Τότε, όμως, διαπιστώνει ότι από το δεύτερο δώρο των Τούρκων λείπει το επιστόμιο και ανακατεύει όλα τα πράγματά του για να το βρει. «Φτου, να πάρει, πού είναι;» μονολογεί εκνευρισμένος και αναποδογυρίζει τις αποσκευές του, οπότε ένας εκ των συνοδών του του λέει ήρεμα: «Για το μαρκούτσι ψάχνετε; Αυτό, κύριε υπουργέ, οι Τούρκοι δε σας το έβαλαν στη βαλίτσα, αλλά κάπου ...αλλού»!

Ο,τι θέλουν

οι «εταίροι»

κι όχι ό,τι

μας συμφέρει

Ο,τι οι «σύμμαχοι»

γουστάρουν

και το Αιγαίο

ας το πάρουν,

τι δικό μας,

τι του ΝΑΤΟ,

...ίδιο είναι

πάνω, κάτω!

Εξαιτίας του καύσωνα, η Ελλάδα ...λιποθυμάει και εισάγεται επειγόντως στο «Λαϊκό», όπου οι γιατροί διαπιστώνουν ότι δεν έφταιξε ο ουράνιος ήλιος, αλλά ο επίγειος, που είναι τρις χειρότερος. «Τη βάρεσε κατακούτελα την καημένη ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ», διευκρινίζουν οι γιατροί και συνιστούν στην Ελλάδα «να μην ξαναεκτεθεί στις ακτίνες του πράσινου ήλιου, αν δε θέλει να φάει το κεφάλι της»!

Κοίτα, δες

το φουκαριάρη,

που ο Γιάννος

έχει γδάρει,

«διακοπές»

ο δόλιος κάνει

στο δυάρι

το ...τηγάνι

κι έχει θέα

το ταβάνι!

- Εσύ Θανάση, πόσα υπολογίζεις να πάρεις για επισκευή, σύμφωνα με αυτά που ανακοίνωσε ο υπουργός;

- Ισα με πέντε.

- Εκατομμύρια;

- Οχι δα, μούντζες εννοώ!

- Και σε πόσον καιρό θα ξεχρεώσεις αυτό το «δάνειο»;

- Πολύ σύντομα.

- Δηλαδή;

- Στις εκλογές, φίλε! Πέντε θα μου δώσουν αυτοί και ...δέκα θα τους επιστρέψω εγώ, ανοίγοντας και τις δύο παλάμες μου εκείνη τη μέρα.

- Και γιατί θα δώσεις δύο μούντζες, Θανάση;

- Μα, η μία θα είναι η επιστροφή του κεφαλαίου και η άλλη ο οφειλόμενος ...τόκος. Α, όλα κι όλα, εγώ είμαι ...καλοπληρωτής, έστω κι αν έχω να κάνω με μπαταξήδες!

Από καιρό

η «σύγκλιση»

τα είχε ξεπατώσει

«μέτρα» χαράτσια

σα βροχή πέφταν

και τα 'χαν λιώσει

και θέμα χρόνου

ήτανε για όλα τους

η πτώση...

Ετσ' ο σεισμός,

που έγινε, ο φοβερός

την Τρίτη

κι έκανε σκόνη

εντελώς, κάθε

πληβείου σπίτι

νομίζω, απλώς

επέσπευσε

το ...έργο

του Σημίτη!

- Γιατί, Γιάννη μου;

- Ρε, θηρίο, πώς μπόρεσες και ξεκόλλησες στη στιγμή απ' την καρέκλα σου, έτσι που είσαι βιδωμένος εκεί δύο χρόνια;

Ο Αρσένης καταπίνει το «καρφί» του συνεργάτη του και, όταν συνέρχεται από την ταραχή του, εξαπολύει εισαγγελείς και ΜΑΤ στα σχολεία για να επιβάλουν τη «μεταρρύθμιση» που κινδυνεύει να καταρρεύσει. «Υποστυλώστε το κατασκεύασμά μου!» ωρύεται ο υπουργός.

- Με τι, κύριε υπουργέ, ρωτούν τα όργανα της εξουσίας.

- Με οτιδήποτε. Με «καδρόνια», με «σίδερα», καταλάβατε, μωρέ;

- Εμ, για χαζούς μας περνάς; Τα κλομπ και τις φυλακές δεν εννοείς, υπουργέ μας;

- Ακριβώς, ακριβώς. Και κάντε γρήγορα, παιδιά, γιατί αν συνεχιστούν οι σεισμοί δεν τη βλέπω καλά τη «μεταρρύθμισή» μου. Θα πάει καλλιά της, σαν τη ...«Ρικομέξ», έτσι που είναι μπαγαπόντικα χτισμένη!

Νέοι «δάσκαλοι»

στα λύκεια,

αστυνόμοι

με πηλήκια,

νάτοι όρθιοι

στην έδρα,

με το κλομπ

και με τη βέργα!

Κι αρχινούνε

οι «δασκάλοι»,

«σκύψτε όλοι

το κεφάλι»,

μη βρεθείτε

απ' την τάξη,

αυθωρεί,

μέσα

στη ...χάψη!

- Μα, απ' το σπίτι μας θα μας διώξει, κ. Μπερνς;

- Ποιο σπίτι σας, βρε; Ξεχάσατε πως μας το έχετε πουλήσει απ' την εποχή του Τρούμαν; Διαχειριστές σας έχουμε εδώ και τίποτ' άλλο. Γι' αυτό σκασμός και σκύψτε, σκύψτε μέχρι να κοψομεσιαστείτε εντελώς!

Ο Κλίντον έρχεται τελικά στην Αθήνα στις 17 του μήνα, υπό τις ιαχές του λαού που απαιτεί σύσσωμος «Να φύγει ο δολοφόνος». Ετσι, ενώ στο Προεδρικό Μέγαρο η ελληνική ηγεσία και ο Καίσαρας τρώνε σφυρίδες ψητές και αρνάκι του αμπελουργού, ο λαός «τρώει» στους δρόμους ...κλομπιές και δακρυγόνα, από τους αστυνομικούς που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση εναντίον του.

- Ποια ήταν τα αποτελέσματα της επίσκεψης Κλίντον, ρωτούν την άλλη μέρα οι δημοσιογράφοι τον κυβερνητικό εκπρόσωπο κι εκείνος δηλώνει: Τα αποτελέσματα, κύριοι, ήταν θεαματικά. Είχαμε δέκα οχτώ ...σπασμένα κεφάλια, πενήντα ποδοπατημένους και καμιά τριανταριά συλληφθέντες διαδηλωτές. Με άλλα λόγια, κατά την επίσκεψη του πλανητάρχη, πετύχαμε σαφώς ...ΜΑΤ!

Αντάρτης

τούτος ο λαός

κι άσκυφτος

απ' τη γέννα,

σπέρμα

και τέκνο

γνήσιο

ηρώων

του «Εικοσιένα»

και να το ξέρεις

«Καίσαρα»

δεν προσκυνά

κανένα!

- Κι αυτή η γκαστρωμένη, που βρίσκεται καβάλα στο τετράποδο, ποια είναι; ρωτάει ο αφελής.

- Η πλουτοκρατία του τόπου, καημένε! Δεν κατάλαβες;

- Και γιατί είναι φουσκωμένη;

- Απ' τα πολλά που μας έχει φάει.

- Και στην ΟΝΕ, που πάει, θα γεννήσει;

- Φυσικά.

- Και τι θα βγάλει;

- Χρήμα με ουρά, που θα το ...σπαργανώσει στην τσέπη της. Κι εμείς, φίλε, σε όλο αυτό το «θαύμα», θα είμαστε απλώς τα ...βόδια της Βηθλεέμ!

Είθε να βγούνε

ψεύτικες

ετούτες οι προβλέψεις,

γιατί αλλιώς

κοσμάκη μου,

εφέτος

θα τα «παίξεις»!

Είθε να βγούνε

ψεύτικες

εν όλω

ή εν μέρει,

μα για να μείνουν

στα χαρτιά

κούνα κι εσύ

το χέρι...