Επιτέλους μπήκε ο νέος χρόνος και ηρεμήσαμε. Τώρα μετά από τόσα ξενύχτια, από τόσες αγωνίες, από τόσο τρέξιμο για τα δώρα της «τελευταίας στιγμής», μετά από τόσο εκνευρισμό, νιώθουμε την ανάγκη να δούμε μια ταινία για να ξεκουραστούμε και να μαζευτούμε λίγο σπίτι μας.

Δυο ταινίες που θα προβάλλει η ΕΤ-3 αξίζουν την προσοχή μας.

Ετσι λοιπόν στις 21.00, θα παρουσιαστεί η σημαντική δημιουργία του Ζαν Λικ Γκοντάρ:«Με κομμένη την ανάσα», η οποία υπήρξε μια από τις πρώτες ταινίες του νέου γαλλικού κύματος. Ενας μικροκακοποιός κλέβει ένα αμερικάνικο αυτοκίνητο και ξεκινά από τη Μασσαλία για το Παρίσι. Μέσα στο αυτοκίνητο ανακαλύπτει ένα γεμάτο περίστροφο με το οποίο διασκεδάζει σκοπεύοντας, χωρίς φυσικά να τραβά τη σκανδάλη, τα αυτοκίνητα με τα οποία διασταυρώνεται. Σε μια στιγμή όμως βλέπει ένα μπλόκο της αστυνομίας και για να το αποφύγει πατάει γκάζι, αλλά τον ακολουθούν οι μοτοσικλετιστές. Στρίβει σ' έναν παράπλευρο δρόμο νομίζοντας ότι έχει ξεφύγει, αλλά πέφτει πάνω σ' έναν αστυνομικό και έτσι χωρίς ούτε ο ίδιος να το συνειδητοποιήσει, τον πυροβολεί και τον σκοτώνει. Τον πιάνει πανικός και φεύγει τρέχοντας με τα πόδια φορώντας μονάχα το πουκάμισό του. Στο Σαν Ελιζέ θα συναντήσει μια νεαρή Αμερικανίδα που πουλάει τα φύλλα της «Χέραλντ Τρίμπιουν» και της προτείνει να το σκάσουν. Να φύγουν και να ζήσουν ελεύθεροι στην Ιταλία. Και ενώ είναι έτοιμοι για το ταξίδι, και ενώ προσπαθούν να εξαργυρώσουν στην τράπεζα μια επιταγή, ο μικροαπατεώνας που έγινε δολοφόνος έστω και από αμέλεια, βλέπει στην εφημερίδα με μεγάλα γράμματα ένα ρεπορτάζ για το φόνο που διέπραξε. Παίζουν οι: Ζαν Πολ Μπελμοντό και Τζιν Σίμπεργκ.

Στις 24.00 πάλι η ΕΤ-3 θα παρουσιάσει το «Ταμπούρλο» του Φ. Σλέντορφ. Ο Οσκαρ γεννήθηκε στο Ντάσινγκ το 1924. Είναι ένα απίστευτα ανεπτυγμένο μωρό που δεχόταν τα σχόλια αυτών που το περιέβαλλαν με διορατικό σκεπτικισμό. Αυτό το ασυνήθιστο παιδί έχει δυο πατέρες. Ο επίσημος είναι ένας μανάβης Γερμανός, ενώ ο φυσικός του πατέρας είναι ένας γοητευτικός Πολωνός, που εργάζεται στο ταχυδρομείο της πόλης. Στα τρίτα του γενέθλια, ο Οσκαρ αποφασίζει να βάλει τέρμα στη φυσική του ανάπτυξη ως μια ένδειξη διαμαρτυρίας για όσα βλέπει να γίνονται και όσα προβλέπει ότι θα γίνουν. Πρόκειται για μια αλληγορική ταινία ποιότητας, μια πρόκληση ψυχής και νου, με εξαιρετικές ερμηνείες. Η ταινία τιμήθηκε με το χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 1979 και με Οσαρ καλύτερης ταινίας την ίδια χρονιά.