Γρηγοριάδης Κώστας

Στις 10 του Σεπτέμβρη 2009, ο Αλ. Τσίπρας, απ' το βήμα της ΔΕΘ, σηματοδοτούσε την τακτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: «Το ΠΑΣΟΚ λέει σωστά πράγματα, δεν ξέρω όμως αν είναι αρκετά»! Κι αυτό όταν στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ αποτυπωνόταν με κάθε ευκρίνεια η κατεύθυνση της πολιτικής του και περιγράφονταν τα βασικότερα από τα αντιδραστικά μέτρα που σκόπευε να πάρει ως κυβέρνηση.

Την ίδια περίοδο, άλλα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Δ. Παπαδημούλης, σηματοδοτούσαν τη μετεκλογική τακτική τους: «Θα είμαστε δύναμη ελέγχου για την τήρηση θετικών δεσμεύσεων, που θα κρατάει τα μπόσικα»! Στις 27/9/2009, ο Αλ. Τσίπρας, αβαντάροντας την προσπάθεια χειραγώγησης του λαού υπέρ του ΠΑΣΟΚ, δήλωνε: «Από το ΠΑΣΟΚ οι πολίτες έχουν άλλες απαιτήσεις»!

Δύο μέρες πριν από τις εκλογές (2/10/2009), ο Γ. Δραγασάκης σχολιάζει το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ: «Περιέχει κάτι το οποίο θα μπορούσε κανείς να το θεωρήσει θετικό. Οτι δεσμεύεται ότι θα καταργήσει όλους τους νόμους που ψήφισε η ΝΔ και περιορίζουν εργασιακά δικαιώματα. Αυτό είναι θετικό (...) Δεύτερη ανάλογου χαρακτήρα δέσμευση, που περιλαμβάνει το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, είναι η δέσμευση να καταργήσει τους νόμους που περιορίζουν ασφαλιστικά δικαιώματα».

Την επομένη των εκλογών, στις 5/10/2009, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του σπεύδει να συνδράμει την προσπάθεια που ήδη εκδηλώνεται απ' την άρχουσα τάξη και τους μηχανισμούς της να εκβιάσουν τη λαϊκή συναίνεση και ανοχή απέναντι στη νέα κυβέρνηση, συνηγορώντας υπέρ μιας «ελάχιστης περιόδου χάριτος». Ενώ στις 13/10/2009, η ΠΓ του ΣΥΝ, στην αποτίμησή της για το εκλογικό αποτέλεσμα, καλλιεργεί κλίμα αναμονής σε ό,τι αφορά στην πολιτική που θα εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ, προσάπτοντάς του απλώς και μόνο «μη συγκεκριμένες δεσμεύσεις (...) ασαφές πρόγραμμα».

Στις 15/10/2009, ο Δ. Παπαδημούλης επαναλαμβάνει την προσήλωση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην «προγραμματική αντιπολίτευση», και τονίζει: «Αν βλέπουμε κάτι αρνητικό, μια αθέτηση δέσμευσης, μια αντιλαϊκή επιλογή, τότε φυσικά θα αντιτασσόμαστε». Αν δουν κάτι αρνητικό! Σαν αρνητικό λογίζεται η αθέτηση μιας δέσμευσης του ΠΑΣΟΚ, το οποίο - όπως συνειρμικά προκύπτει - έχει φιλολαϊκό πρόγραμμα, σύμφωνα με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ!

Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε να καθησυχάζει το λαό, επικροτώντας τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, για τις οποίες δηλώνει ο επικεφαλής του: «Ακούσαμε σήμερα θετικές εξαγγελίες (...) Κύριε πρωθυπουργέ, έχετε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξετε ότι είστε ειλικρινείς, όταν λέτε ότι είστε διατεθειμένοι για μεγάλες ρήξεις και τομές. Κάντε το και πρώτα εμείς θα το χαιρετίσουμε!».

Την ίδια ώρα, έσπευδε απ' τους πρώτους να ανακινήσει ζήτημα «πιέσεων»: «Η πραγματικότητα είναι ότι δεχόμαστε ως χώρα ισχυρότατες πιέσεις για μεταρρυθμίσεις εις βάρος των εργαζόμενων (...) Το κρίσιμο, λοιπόν, ερώτημα είναι: Θα ενδώσετε, κύριε πρωθυπουργέ;»! Σαν να μην είναι το ΠΑΣΟΚ αυτό που μαζί με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» στηρίζουν την ΕΕ και συνδιαμορφώνουν τη στρατηγική της, για λογαριασμό των συμφερόντων του κεφαλαίου...

Αποκαλυπτική για το ρόλο των οπορτουνιστών είναι και η στάση τους στο Ασφαλιστικό. Λίγο πριν την έναρξη του «κοινωνικού διαλόγου» ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει στη ΝΕΤ: «Στον τομέα της εργασίας και της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι δύο τομείς που η κυβέρνηση θα κριθεί σε βάθος χρόνου για το αν θα αλλάξει πολιτική».

Και όταν το Ασφαλιστικό άνοιξε, την ώρα που πρόβαλλε η ανάγκη ανάπτυξης μαζικών αγώνων, ο Αλ. Τσίπρας όχι μόνο ζητούσε ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών, συμβάλλοντας στη νομιμοποίηση ενός ακόμα στημένου κοινωνικού διαλόγου, αλλά στοχοποιούσε τις αντιδράσεις στο διάλογο - απάτη, δηλώνοντας στις 25/11/2009: «Δε θα δώσουμε αυτή τη χαρά στην κυβέρνηση να δημιουργούμε φασαρία για το αν θα κουβεντιάσουμε ή όχι. Την καλούμε να δώσει δημόσια τις θέσεις της»!

Πρόκειται για δήλωση αποκήρυξης των κινητοποιήσεων του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και συγχρόνως δήλωση αποδοχής του «διαλόγου» και πρόκλησης εντυπώσεων περί μιας δήθεν ασάφειας γύρω απ' τις κυβερνητικές προθέσεις!

Κάπου το Δεκέμβρη του 2009, η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά πλέον στον ορατό κίνδυνο να ξεφωνηθεί για τα καλά από τους εργαζόμενους, που βλέπουν τις προσδοκίες τους από το ΠΑΣΟΚ να ξεφτίζουν, διαπιστώνει διά στόματος Αλ. Τσίπρα: «Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να κάνει 180μοίρες στροφή σε σχέση με τις προεκλογικές της εξαγγελίες»! Βεβαίως, καμία στροφή δεν έκανε το ΠΑΣΟΚ. Βαδίζει πιστά στην κατεύθυνση που ορίζουν τα συμφέροντα της τάξης που πολιτικά εκπροσωπεί, έχοντας συνοδοιπόρο τις δυνάμεις του οπορτουνισμού.

Οχι συμπτωματικά, τον ίδιο μήνα οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησαν να υπονομεύσουν την απεργία που κήρυξαν οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, συκοφαντώντας το περιεχόμενό της και σπρώχνοντας τους εργαζόμενους να στοιχηθούν πίσω απ' τις συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος. Στην ΑΔΕΔΥ η «Αυτόνομη Παρέμβαση» αρχικά πρότεινε απεργία στις 16 ή 18 του Δεκέμβρη, αποκλείοντας, κατά δήλωση του εκπροσώπου της, τη 17η του Δεκέμβρη γιατί τότε κάνει απεργία το ΠΑΜΕ!

Η «Αυγή» κραύγαζε τις προάλλες απ' το πρωτοσέλιδό της, ενόψει της απεργίας στις 10 του Φλεβάρη: «Εξαιτίας της ΠΑΣΚΕ, αλλά και του ΠΑΜΕ, ναυάγησε η κοινή 24ωρη πανελλαδική κινητοποίηση»! Ενώ σε ανακοίνωσή της η «Αυτόνομη Παρέμβαση» εντόπισε «ερωτηματικά» στη στάση του ΠΑΜΕ, επειδή «δε συνέβαλε στη λήψη απόφασης για απεργία στις 10 Φλεβάρη, αρνούμενο να υπάρξει ένα στοιχειώδες πλαίσιο με βάση το οποίο θα εξασφαλιζόταν με τις ψήφους "Αυτόνομης Παρέμβασης" - ΠΑΜΕ και ΔΑΚΕ απεργία για τις 10 Φλεβάρη»!

ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ήθελαν από κοινού να σύρουν το ΠΑΜΕ και τους εργαζόμενους στις φιέστες με τους ξεπουλημένους συνδικαλιστές - χειροκροτητές της κυβέρνησης. Κι όταν - κατά το αναμενόμενο - δεν το κατάφεραν, έπιασαν το φτυάρι της συκοφαντίας, για να βγάλουν λάδι τους συμβιβασμένους της ΓΣΕΕ.

Το «μοτίβο» της εγκατάλειψης απ' το ΠΑΣΟΚ των προεκλογικών υποσχέσεών του είναι σήμερα το «καταφύγιο» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Δηλώνει «αιφνιδιασμένος», σχεδόν «απατημένος» απ' το ΠΑΣΟΚ για να σκεπάσει τις δικές του ευθύνες για την απλόχερη στήριξη που του παρείχε. Συγχρόνως, όμως, αναμασά την προπαγάνδα περί μιας κυβέρνησης «ομήρου» και «θύματος» της Κομισιόν και των κερδοσκόπων, αθωώνοντας τη στρατηγική της και καλλιεργώντας στο λαό ανοχή αν όχι συμπάθεια για την κυβέρνηση.

Ακόμα και για τα μέτρα - λαιμητόμο που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, ο Αλ. Τσίπρας εστίασε την κριτική του στην «αναποτελεσματικότητά τους». Καμιά κριτική από τη σκοπιά των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, ή για την πραγματική στόχευση των μέτρων, που έρχονται να υπηρετήσουν την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και να εξασφαλίσουν περισσότερα κονδύλια για την επιδότηση του κεφαλαίου.

Την περασμένη Πέμπτη ο Δ. Παπαδημούλης έφτασε να προτρέπει το λαό να «συμμορφωθεί» δηλώνοντας: «Πρέπει ασφαλώς να νοικοκυρέψουμε τα δημόσια οικονομικά μας (...) Ομως αυτός που θα πληρώσει ακόμη πιο ακριβά τη βενζίνη, θέλει να πληρώσει φόρο και αυτός που κατέχει τα διυλιστήρια και αυτός που κατέχει τις εταιρείες εμπορίας καυσίμων»!

Εγείροντας ενστάσεις επί της διαδικασίας, παράπονα για τον «παραγκωνισμό» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απ' την κυβέρνηση, «δουλεύοντας» το άλλοθι της «καμένης γης» αλλά και «μαλώνοντάς» την γιατί με τη διαδικασία που ακολουθεί απαξιώνει εργαλεία χειραγώγησης του λαού, όπως ο «διάλογος» και η «διαβούλευση».

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα δήλωσε ο Δ. Παπαδημούλης: «Είμαστε μια πολιτική δύναμη που δε λέει μόνο όχι, αλλά καταθέτει και εναλλακτικές προτάσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δε ζητήθηκαν καν αυτές οι προτάσεις (...) Αυτό που θα μπορούσε να γίνει είναι ο πρωθυπουργός, την πρώτη εβδομάδα μετά τη νίκη του, να πει "κοιτάξτε να δείτε, εδώ βρίσκω μια κατάσταση η οποία είναι διαφορετική από αυτήν που λογάριαζα, δεν μπορώ να κάνω όσα υποσχέθηκα, πρέπει να πάρω πιο δραστικά μέτρα για την αύξηση των εσόδων και την περικοπή των δαπανών, για να δώσω ένα σήμα ότι νοικοκυρεύονται τα πράγματα και να βάλω και τη χώρα στην ανάπτυξη", και να ζητήσει γι' αυτά διάλογο»!

«Αυτό είναι διαβούλευση; (...) Ευνοεί αυτό τον κοινωνικό διάλογο; Μακάρι η πολιτική μας ζωή να γινόταν έτσι, δηλαδή η κυβέρνηση να καταθέτει προτάσεις, να καλεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να καταθέσουν εναλλακτικές προτάσεις», ωρυόταν ο Παπαδημούλης.

Ολο το πρόβλημα, δηλαδή, του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι που δεν τους κάλεσε η κυβέρνηση επίσημα να νομιμοποιήσουν την πολιτική που έχει ανάγκη η άρχουσα τάξη και τσακίζει το λαό. Μια πολιτική προαποφασισμένη, συνομολογημένη σε ευρωενωσιακό επίπεδο, δοσμένη απ' τις ανάγκες του κεφαλαίου. Αυτή την πολιτική επιχειρεί να αθωώσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και να την προστατέψει από την κλιμακούμενη λαϊκή αγανάκτηση.

Γι' αυτό φτάνει στο σημείο με θράσος να απευθύνεται στο ΚΚΕ και να το καλεί (!) «να κάνει το βήμα και να ενισχύσει ενωτικούς αποτελεσματικούς αγώνες με στόχο να μπλοκαριστούν τα μέτρα»! Αυτοί που με την ταχτική τους σιγοντάρουν την κυρίαρχη πολιτική και τα συνδικαλιστικά της δεκανίκια, οι βαστάζοι της σοσιαλδημοκρατίας, ζητάνε από το ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα να γίνουν η κολυμβήθρα του Σιλωάμ της σοσιαλδημοκρατίας.

Είναι παραπάνω από προφανές ότι ο οπορτουνισμός βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία στήριξης της σοσιαλδημοκρατίας και της στρατηγικής υπέρ των μονοπωλίων. Οσο πιο γρήγορα ο λαός καταλάβει το ρόλο του και τον απομονώσει, θα έχει αφαιρέσει απ' το δρόμο που υποδεικνύουν τα δικά του συμφέροντα ένα εμπόδιο.