Παρασκευή 19 Φλεβάρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
ΔΙΕΘΝΗ
Ιστορία και σημερινή γερμανική πραγματικότητα

Η 13η και η νύχτα προς τη 14η του Φλεβάρη επανέφεραν στη γερμανική συζήτηση τον «Αρμαγεδδώνα» του ίδιου 24ωρου ενάντια στη Δρέσδη - τη «Φλωρεντία του Ελβα» - πριν 65 χρόνια. Τότε δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς από τα αμερικανικά και βρετανικά αεροσκάφη.

Βιβλία ολόκληρα και μελέτες από Γερμανούς και άλλους ιστοριογράφους έχουν γραφτεί γι' αυτά τα πολεμικά γεγονότα. Και ακόμα δεν είναι οριστικά βέβαιος ο αριθμός των νεκρών και τραυματιών και των σπιτιών και αρχιτεκτονημάτων ρυθμού μπαρόκ, αν ήταν 100.000 οι νεκροί, όπως είχε γραφτεί στην αρχή, ή 50.000, 35.000 ή 25.000. Και αν όλοι τους ήταν από τη Δρέσδη ή και πρόσφυγες που είχαν καταφύγει στην πόλη.

Εχει γραφτεί ακόμα ότι η ένταση των αεροπορικών βομβαρδισμών κατά των γερμανικών πόλεων - και αυτών της Δρέσδης - ήταν επιθυμία του Στάλιν στη διάσκεψη της Γιάλτας (4 έως 11 του Φλεβάρη), αλλά αυτό αποδείχτηκε αντισοβιετική προπαγάνδα και συκοφαντία. Είναι γεγονός ότι τα σοβιετικά στρατεύματα το Φλεβάρη του 1945 βρίσκονταν γύρω στα 70 χιλιόμετρα μπροστά από το Βερολίνο και όπως έχει αναφέρει ο διοικητής τους, στρατάρχης Ιβάν Κόνιεφ, στο βιβλίο του τότε δημάρχου της πόλης, Βάλτερ Βαϊντάουερ, δεν υπήρχε στρατηγικός λόγος αεροπορικών βομβαρδισμών κατά της Δρέσδης.

Ωστόσο, η σαξονική πρωτεύουσα ξαναχτίστηκε από το καθεστώς της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας (ΓΛΔ) και παρόλο που πολλοί από τους θησαυρούς της καταστράφηκαν, η πόλη επανέκτησε σε μεγάλο βαθμό την αξία της ως εμπορικού, βιομηχανικού και πολιτιστικού κέντρου.

Κάτι ακόμα αξίζει να σημειωθεί σε συνδυασμό με αυτές τις ημερομηνίες του Φλεβάρη. Τους βομβαρδισμούς της πόλης τους εκμεταλλεύονταν οι νέοι οπαδοί του ναζισμού και οργάνωναν συγκεντρώσεις και παρέλαση με περιεχόμενο όχι βέβαια κατά των πολέμων και των αιτιών που τους προκαλούν - αλλά κατά των τότε πρώην συμμάχων. Το ίδιο αποσκοπούσαν και φέτος με ομοϊδεάτες τους και από άλλες πόλεις της Ευρώπης. Βέβαια, οι Γερμανοί αντιφασίστες κατέβαλαν αξιέπαινες προσπάθειες για να μην πάρει τώρα έκταση αυτό το νεοναζιστικό έκτρωμα, αλλά είναι αξιοκατάκριτο ότι η σημερινή καπιταλιστική Δημοκρατία επιτρέπει την ύπαρξη και τη σύναξη των αμετανόητων οπαδών του Χίτλερ.

Ας έρθουμε τώρα στη σημερινή γερμανική πολιτική και τους αξιωματούχους της. Ο Γκουίντο Βερστεβέλε, πρόεδρος του κυβερνητικού Κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP) και υπουργός Εξωτερικών της χώρας, με πρόσφατη δήλωσή του για τα εκατομμύρια των ανέργων συμπατριωτών του, προκάλεσε πολυήμερες συζητήσεις στο γερμανικό Τύπο. Με όσα είπε άφησε να εννοηθεί και ποια - εσφαλμένη - αντίληψη έχει για το σοσιαλισμό. Είπε σχεδόν κατά λέξη τα εξής: «Φαίνεται ότι στη Γερμανία υπάρχουν ακόμα μόνο λήπτες δημόσιων χρημάτων αλλά κανένας που τα δημιουργεί. Αυτός που εργάζεται πρέπει να έχει περισσότερα από εκείνον που δεν εργάζεται. Και όταν αυτός που τα λέει αυτά γίνεται αντικείμενο επίθεσης, αυτό είναι "πνευματικός σοσιαλισμός" ...Η νεολαία ακριβώς πρέπει να μάθει ότι η απόδοση δεν είναι σωματικός τραυματισμός... Οποιος υπόσχεται στο λαό ευημερία χωρίς καταβολή προσπαθειών, αυτός προσκαλεί σε κατάπτωση, όπως στην παλιά Ρώμη»...

Γιατί τα λέει αυτά ο Βεστερβέλε; Είναι απλώς δημαγωγία και κυνήγι ψήφων για το κόμμα του μπροστά στις εκλογές του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας το Μάη;

Ο αρχισυντάκτης του περιοδικού ROT Fuchs, Κλάους Στάινγκερ, έχει τη γνώμη ότι τελευταία έγινε «ανασυγκρότηση των πολιτικών δυνάμεων του γερμανικού κεφαλαίου» και ότι στο στρατόπεδο των επιχειρηματιών προτιμάται τώρα το FDP από την «αδύνατη για δάγκωμα» CDU. Πάντως, γράφει το περιοδικό, οι κυβερνητικές «μαυροκίτρινες σφήκες» (δηλαδή τα δύο κυβερνητικά κόμματα) «θα δαγκώσουν χωρίς λύπη καθένα που δεν ανήκει στο ανώτερο στρώμα». Αλλά όπως είναι γνωστό, υπάρχουν και μέσα που μπορούν να τους αντιμετωπίσουν. Το αποτελεσματικότερο γι' αυτό το σκοπό μέσο είναι η αποφασιστική λαϊκή αντίσταση.


Θανάσης ΒΟΡΕΙΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ