Πρότεινε να γίνει απεργία στις 16 ή στις 18 Δεκέμβρη αλλά σε κάθε περίπτωση όχι στις 17 Δεκέμβρη γιατί εκείνη τη μέρα θα έκανε το ΠΑΜΕ. Για την απεργία στις 10 Φλεβάρη εγκάλεσε το ΠΑΜΕ γιατί αρνήθηκε να συμφωνήσει σε «ένα στοιχειώδες πλαίσιο» με την ίδια και τη ΔΑΚΕ. Προχτές με ανακοίνωσή της, δύο μόλις μέρες πριν την απεργία, επιχειρεί να εμφανιστεί ως μπροστάρης και οργανωτής του αγώνα. Φθάνει να καλεί ακόμα και «στην περιφρούρηση της απεργίας» (σωστό ως κάλεσμα αλλά υποκριτικό από τη συγκεκριμένη δύναμη).

Ο λόγος για την «Αυτόνομη Παρέμβαση», το συνδικαλιστικό εκφραστή του δεξιού οπορτουνισμού, που δήθεν σήμερα καίγεται για την επιτυχία της απεργίας. Ομως ανήκει σε αυτές τις δυνάμεις που ποτέ δεν έχουν βγει μπροστά για να στηρίξουν τους σκληρούς αγώνες που δίνουν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς. Που κατέχουν την τέχνη να προτείνουν «λύσεις» βολικές για τους εργοδότες και να τις εμφανίζουν σαν να είναι σε όφελος των εργαζομένων (όπως έκαναν με το Λαναρά και τα «stage», όπου στη μεν πρώτη περίπτωση «αγωνίζονταν» για νέα επιδότηση του εργοδότη και στη δεύτερη δε στήριξαν το αίτημα των εργαζομένων για άμεση μονιμοποίηση όλων). Που προσπαθούν να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους σε λογικές διαχείρισης του καπιταλισμού, καλώντας σε αγώνες «για να γίνει πιο ανθρώπινος».

Αυτός είναι ο ρόλος της «Αυτόνομης Παρέμβασης» και γι' αυτό σήμερα θα βρεθεί εκεί που ανήκει. Στο Πεδίον του Αρεως, μαζί με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, «ενωμένη» με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ σε μια «ενότητα» επικίνδυνη για τους εργάτες και τα συμφέροντά τους.