Mε την κατάθεση του Ν. Μανασή, ο οποίος κατά την περίοδο 2001-2002 ήταν Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΤΕ, συνεχίστηκαν στη Βουλή οι εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής που ερευνά το σκάνδαλο της ΖΗΜΕΝΣ.

Ισχυρίστηκε ότι κατά την περίοδο αυτή, ενεργοποιώντας τις σχετικές υπέρ του ΟΤΕ ρήτρες της προγραμματικής σύμβασης με την ΖΗΜΕΝΣ, πέτυχε να μειώσει αρκετά τις δαπάνες για την αγορά υλικού από την γερμανική πολυεθνική σε σχέση με αυτές που προέβλεπε η αρχική σύμβαση. Είπε ακόμα ότι μετά από έρευνα που έκανε και σχετική απογραφή, διαπιστώθηκε ότι υπήρχε στις αποθήκες του ΟΤΕ αρκετό υλικό που προβλεπόταν για την υλοποίηση της Προγραμματικής Σύμβασης, καθώς και ανεξέλεγκτα έργα.

Κατά τον Ν. Μανασή αυτές του οι ενέργειες προκάλεσαν συγκρούσεις με διάφορους παράγοντες ενώ άφησε υπονοούμενα για την αντικατάστασή του από την θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου τον Μάρτη του 2002. Είπε ότι με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης απομακρύνθηκε μόνο ο ίδιος, ενώ έμειναν στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΤΕ όλα τα υπόλοιπα στελέχη του.

Σε ερώτηση του εκπροσώπου του ΚΚΕ Θ. Παφίλη για το ποιος ωφελήθηκε από το κλείσιμο της ΕΛΒΗΛ (κρατικής εταιρείας για παραγωγή τηλεπικοινωνιακού υλικού) το 1986 και την μετέπειτα διαδοχική από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, είπε ξεκάθαρα ότι στο τέλος ωφελήθηκαν οι Γερμανοί της Ντόιτσε Τέλεκομ, που πήραν υπό τον έλεγχό τους τον ΟΤΕ. Απαντώντας επίσης σε Ερώτηση του Θ. Παφίλη για τον λόγο της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ, είπε ότι εκείνη την περίοδο, η ιδιωτικοποίηση ήταν μια γενικότερη τάση παγκοσμίως και επιβαλλόταν από την πολιτική της απελευθέρωσης των επικοινωνιών που προωθούσε η ΕΕ.

Οπως προκύπτει από απάντηση που έδωσε το 1998 στη Βουλή ο τότε υπουργός Μεταφορών Τ. Μαντέλης η σύμβαση του ΟΤΕ με την ΖΗΜΕΝΣ «ήταν απόλυτα επωφελής για το ελληνικό δημόσιο» ενώ για το ίδιο θέμα ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης είχε ανακοινώσει στη Βουλή ότι διεξαγόταν δικαστική έρευνα για την υπόθεση.