ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.--

Το κλείσιμο των σχολείων σε πολλές Πολιτείες έχει προκαλέσει πανικό στους γονείς και οργή στους μαθητές, ενώ οι συνέπειές του είναι συντριπτικές, ειδικά όσον αφορά τις κοινότητες που όλως περιέργως είναι κοινότητες που αποτελούνται από φτωχούς, βιοπαλαιστές και εργαζόμενους. Πρόσχημα για το κλείσιμό τους - που το Ντιτρόιτ αποτελεί πλέον φάντασμα του παλαιού εαυτού του, αποτελεί το μοντέλο - είναι καταρχήν οι περικοπές στις δαπάνες, στις πολιτειακές που ακολουθούν τις ομοσπονδιακές, αλλά και τα «αποτελέσματα του σχολείου».

Με βάση αυτό, ο Πρόεδρος Ομπάμα παρουσίασε σχέδιο για τη μεταρρύθμιση και της Παιδείας, τη μεταρρύθμιση του ομοσπονδιακού εκπαιδευτικού προγράμματος «Κανένα παιδί να μη μείνει πίσω» - (NCLB) καθώς πλέον υπάρχει «η πεποίθηση ότι τα δημόσια σχολεία της Αμερικής αντιμετωπίζουν προβλήματα και το NCLΒ εκτιμάται ευρέως ότι έχει αποτύχει».

Το NCLB, το οποίο τέθηκε σε εφαρμογή το 2002, μετασχημάτισε την εκπαιδευτική πολιτική, δίνοντας κεντρικό ρόλο στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση στον τομέα της Παιδείας, υποχρέωσε τις Πολιτείες να θέσουν συγκεκριμένα εκπαιδευτικά κριτήρια και κατέστησε υπεύθυνα τα σχολεία για την εφαρμογή τους. Σε όσα σχολεία δε θα σημείωναν πρόοδο θα επιβάλλονταν οικονομικές κυρώσεις... Δε «λειτούργησε», καθώς φαίνεται, ούτε το σύστημα της προώθησης των «πρότυπων» σχολείων υπό την αιγίδα ωστόσο «μη κερδοσκοπικών οργανισμών».

Ετσι, η κυβέρνηση Ομπάμα και ειδικά ο υπουργός Παιδείας Αρν Ντάνκαν προωθεί το σχέδιο για τη δημιουργία ενός «σχολείου που θα βασίζεται στην επιτυχία» και ανοίγει διάπλατα τους δρόμους για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της Παιδείας σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Με το νομοσχέδιο που κατέθεσε επιχειρεί να συνδέσει άμεσα τη χρηματοδότηση με τη γενική επίδοση των μαθητών τους. Που σημαίνει κορύφωση της ταξικής διαφοροποίησης που ήδη είναι σε πολύ ...προχωρημένα επίπεδα.