Ο νόμος προβλέπει μεταρρυθμίσεις στους κανόνες που ισχύουν στην ασφαλιστική αγορά, απαγορεύοντας υποτίθεται στις ασφαλιστικές εταιρείες να αποκλείουν ανθρώπους με προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας - όπως συνέβαινε κατά κόρον ως σήμερα - και επίσης απαγορεύοντας τον αυθαίρετο αποκλεισμό κατόχων ασφαλιστηρίων συμβολαίων. Παρόλα αυτά επιτρέπεται στις εταιρείες να συνεχίσουν να αρνούνται την κάλυψη ασφαλισμένων εάν αποκαλύπτεται «απάτη ή εσκεμμένη παραπλάνησή» τους από τους ασφαλισμένους για την κατάσταση της υγείας τους - το βασικό πρόσχημα που ήδη χρησιμοποιούν για να αφήνουν ακάλυπτους πολλούς ανθρώπους σήμερα.

• Δεν υπάρχει αποτελεσματικός τρόπος εποπτείας του τι αρνούνται να καλύψουν οι ασφαλιστικές εταιρείες και γιατί. Δημιουργείται ένας μηχανισμός ελέγχου, αλλά οι «διαδικασίες εσωτερικού ελέγχου» παραμένουν στα χέρια των ασφαλιστικών εταιρειών και οι διαδικασίες «εξωτερικού» ελέγχου επαφίονται στις πολιτείες, πολλές εκ των οποίων έχουν δημιουργήσει ήδη συστήματα στα οποία κυριαρχεί η ασφαλιστική βιομηχανία.
• Οι διατάξεις του νόμου επιτρέπουν στις ασφαλιστικές εταιρείες και στους εργοδότες να υπερδιπλασιάζουν τις εισφορές εργαζομένων (ασφάλιστρα) που παρουσιάζουν προβλήματα υγείας, όπως διαβήτη, υψηλή αρτηριακή πίεση, υψηλή χοληστερίνη κλπ.
• Επιτρέπεται στις ασφαλιστικές εταιρείες να επιβάλλουν χρεώσεις υπερτριπλάσιες από εκείνες που καθορίζονται από την ηλικία των ασφαλισμένων εάν αντιμετωπίζουν συγκεκριμένα προβλήματα υγείας και να συνεχίσουν να επιλέγουν υγιέστερους, λιγότερο «δαπανηρούς» πελάτες. Το νομοσχέδιο δεν προβλέπει μηχανισμούς ελέγχου του κόστους των ασφαλίστρων για τους ασφαλισμένους και τις οικογένειέ τους. Τα ασφάλιστρα θα συνεχίσουν να αυξάνονται.
• Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα αυξηθούν ραγδαία τα έσοδα των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών. Η κυβέρνηση και ο Λευκός Οίκος δεν επέτρεψαν να γίνονται διαπραγματεύσεις για την τιμή των φαρμάκων, και οι φαρμακευτικές εταιρείες θα έχουν τουλάχιστον για 12 χρόνια την δυνατότητα να καθορίζουν μονοπωλιακά τις τιμές.
• Θα δημιουργηθούν ειδικές «αγορές» ασφάλισης, από τις οποίες θα μπορούν να αποκτούν κάλυψη μικρές επιχειρήσεις και ιδιώτες που δεν έχουν κάλυψη από εργοδότες. Τα πακέτα που θα προσφέρονται στις αγορές αυτές θα καλύπτουν τις ελάχιστες παροχές.
• Η μεταρρύθμιση επιτρέπει επίσης στα παιδιά των ασφαλισμένων να έχουν κάλυψη, ως εξαρτημένα μέλη οικογενειών, ως τα 26 τους χρόνια.
• Οι πολίτες θα είναι πλέον υποχρεωμένοι να διαθέτουν ασφάλιση. Οσοι δεν είναι ασφαλισμένοι, από το 2016 θα αντιμετωπίζουν την επιβολή προστίμου ίσου με το 2,5% του εισοδήματός τους. Συνδυασμένη με τις ομοσπονδιακές επιδοτήσεις, αυτή η διάταξη αποτελεί δώρο ύψους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων στην ασφαλιστική βιομηχανία που δημιούργησε τη σημερινή κρίση και ευθύνεται για τις αυξήσεις των ασφαλίστρων, την άρνηση κάλυψης χιλιάδων ασφαλισμένων κλπ.
• Οι επιχειρήσεις με 50 εργαζόμενους και περισσότερους που δεν παρέχουν ασφαλιστική κάλυψη στο προσωπικό τους θα αντιμετωπίζουν πρόστιμα 2.000 δολαρίων για κάθε εργαζόμενο πλήρους απασχόλησης.
• Το Medicaid, το κυβερνητικό πρόγραμμα κοινωνικής ασφάλισης για τους φτωχούς, θα είναι διαθέσιμο για όλους όσοι έχουν εισοδήματα έως και 133% πάνω από το όριο της φτώχειας, που φθάνει τα 10.830 δολάρια ανά άτομο ή τα 22.050 δολάρια για μια τετραμελή οικογένεια. Πολλές πολιτείες έχουν κριτήρια χαμηλότερα από αυτά τα επίπεδα. Επίσης να σημειωθεί ότι το Medicaid υποχρηματοδοτείται, γεγονός που περιορίζει την πρόσβαση των δικαιούχων, αφού τα ανταποδοτικά οφέλη είναι χαμηλότερα και από το Medicare και από τα ιδιωτικά ασφαλιστήρια.
• Το νομοσχέδιο προβλέπει την επιβολή ειδικού φόρου 40% σε ασφαλιστήρια συμβόλαια υγείας μεγάλου κόστους, που θα αρχίσει να ισχύει από το 2018 αντί του 2013 όπως είχε προταθεί αρχικά. Και να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που φορολογούνται οι παροχές υγείας. Ο φόρος θα ισχύει για συμβόλαια ύψους 10.200 δολαρίων και πάνω, κατ' άτομο και συμβόλαια ύψους 27.500 δολαρίων και πάνω, για τετραμελείς οικογένειες. Καθώς δεν υπάρχει πραγματικός έλεγχος στις αυξήσεις των ασφαλίστρων, πάρα πολλά συμβόλαια θα ξεπεράσουν τα ποσά αυτά ως το 2018. Αποτέλεσμα θα είναι η μετακύλιση του κόστους από τους εργοδότες στους εργαζόμενους (με την έννοια ότι οι εργοδότες θα επιλέγουν φτηνά προγράμματα με πολύ βασικές καλύψεις) και έτσι όλο και περισσότεροι ασφαλισμένοι θα είναι εκτεθειμένοι να καταστραφούν οικονομικά αν αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα υγείας (πράγμα που άλλωστε συμβαίνει σήμερα).
• Το νομοσχέδιο προβλέπει αύξηση των φόρων υπέρ του Medicare, του κυβερνητικού προγράμματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τους πολίτες μεγάλης ηλικίας και τους ανάπηρους, στο 2,35% από το σημερινό 1,45% για πολίτες που κερδίζουν 250.000 και πλέον και για ζευγάρια που κερδίζουν 250.000 δολάρια και πλέον. Προβλέπεται επίσης αύξηση του φόρου για εισοδήματα από επενδύσεις, για το σκοπό αυτό.

Εν κατακλείδι, το κρισιμότερο είναι ότι ο νόμος ενισχύει την οικονομική και πολιτική δύναμη του ιδιωτικού συστήματος ασφάλισης, που βασίζεται στην επιδίωξη του μέγιστου κέρδους και όχι στην κάλυψη των αναγκών των ασθενών.