Μέσα σε ελάχιστους μήνες η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου άγρια αντεργατική επίθεση, την οποία υπαγορεύει η ανάγκη του κεφαλαίου να δημιουργηθούν πιο ευνοϊκοί όροι κερδοφορίας. Στην κλιμακούμενη επίθεση απάντηση είναι μόνο η κλιμάκωση της πάλης. Για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Το ΠΑΜΕ απευθύνεται σε όλη την εργατική τάξη και τις οργανώσεις της, προτείνοντας την πραγματοποίηση 48ωρης απεργίας στις 21 και 22 Απρίλη. Πρόταση που ήδη κατέθεσε την προηγούμενη Πέμπτη στη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και καλεί τα σωματεία να απαιτήσουν από τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις να την αποδεχθούν.

Το απολύτως αναγκαίο του καλέσματος του ΠΑΜΕ αναδεικνύεται από το γεγονός ότι η έκταση και το βάθος της επίθεσης είναι πρωτόγνωρα. Αφορά σε κάθε πτυχή της ζωής του εργαζόμενου και των λαϊκών στρωμάτων. Επιδιώκει την αφαίρεση κάθε δικαιώματος, κάθε κατάκτησης. Στο εισόδημα μέσω της περικοπής των αποδοχών, της φοροληστείας, των διαρκών ανατιμήσεων. Στο Ασφαλιστικό, μέσω της αναγκαστικής επέκτασης του εργάσιμου βίου στα 40 χρόνια, στη μετατροπή των ήδη χαμηλών συντάξεων σε προνοιακά επιδόματα. Στις εργασιακές σχέσεις, με την ενίσχυση των ελαστικών και προσωρινών μορφών εργασίας, τις χιλιάδες απολύσεις που ήδη έχουν γίνει στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και τις ακόμα περισσότερες που θα γίνουν το επόμενο διάστημα, το οριστικό χτύπημα της μόνιμης και σταθερής εργασίας, τις μεθοδεύσεις για την κατάργηση των ΣΣΕ και άλλα.

Την επίθεση στηρίζουν η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ. Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός που αποδέχεται ως αναγκαία τα μέτρα της κυβέρνησης, αρκεί - λέει - να έχουν προσωρινό χαρακτήρα. Την επίθεση διευκολύνουν ακόμα οι δεξιοί και αριστεροί οπορτουνιστές, οι οποίοι σπέρνουν διάφορες ψευδαισθήσεις. Αλλοι από αυτούς μιλάνε για τη δυνατότητα μιας φιλεργατικής ΕΕ, αναδεικνύουν ως δήθεν αιτία των προβλημάτων των εργαζομένων τους κακούς κερδοσκόπους και όχι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Αλλοι πάλι αθωώνουν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ισχυριζόμενοι ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπό την κατοχή των αγορών και ότι μπορεί να υπάρξει μια διακυβέρνηση εντός του καπιταλισμού σε όφελος των εργαζομένων. Παράλληλα πρέπει να τονιστεί ότι συμπρωταγωνιστές της επίθεσης είναι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (Ευρωπαϊκή Ενωση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλοι). Εκφράζεται ακόμα απευθείας από το κεφάλαιο, όταν αρνείται να υπογράψει Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και να δώσει ουσιαστικές αυξήσεις.

Το νέο πακέτο των σκληρών ταξικών μέτρων, που ετοιμάζει η κυβέρνηση, εγκρίθηκε από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ - και της ελληνικής - στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες (25-26 Μάρτη), βασίζεται στην απόρρητη έκθεση που είχε υποβάλει ήδη από το Γενάρη ο τότε επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΕ Χ. Αλμούνια στην Κομισιόν, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, και αποτελούν εξειδίκευση των στρατηγικών κατευθύνσεων που είχε εγκρίνει το «ΕΚΟΦΙΝ» (σύνοδος των υπουργών Οικονομικών των χωρών - μελών της Ευρωζώνης) στις 1 και 2 Δεκέμβρη 2009, με τη συμμετοχή και του Ελληνα υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.

Στην απόρρητη έκθεση που παρουσίασε ο Χοακίν Αλμούνια, σημειωνόταν ότι «υπάρχουν έντονες ανισορροπίες στο εσωτερικό της ευρωζώνης από χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία, που λόγω της ραγδαίας μείωσης της ανταγωνιστικότητάς τους ενδέχεται να δημιουργήσουν αποσταθεροποίηση της ζώνης του ευρώ». Και πρότεινε την επιβολή μέτρων για παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης ή σύμφωνα με τα κιτάπια της Κομισιόν αναφέρεται ως «μείωση του εργασιακού κόστους».

Με βάση όλα τα παραπάνω, η ΕΕ και η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζονται να προωθήσουν:

1. «Την παραπέρα μείωση (ρύθμιση) στους μισθούς του δημοσίου τομέα και την επέκτασή τους και στον ιδιωτικό τομέα με τις αποδοχές να συνδέονται με την παραγωγικότητα».Στο στόχαστρο μπαίνει η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα, αφού η συγκεκριμένη απόφαση της ΕΕ συνδέεται άμεσα με τη σύνδεση των αμοιβών με την παραγωγικότητα.

2. «Να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για την αλλαγή του καθεστώτος των συλλογικών συμβάσεων και των συμβάσεων αορίστου χρόνου».Ουσιαστικά προωθείται η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων με στόχο ακόμα και την απάλειψη του πενιχρού κατώτατου μισθού.

3. «Την απελευθέρωση του ορίου των απολύσεων με την άρση του ορίου του 2% συνδυασμένα με κίνητρα για αύξηση της απασχόλησης μέσω τετραημέρου, ευέλικτων ωραρίων και απασχόληση χωρίς ασφάλιση για τους νέους».Πρόκειται για ξεθεμέλιωμα κάθε εργατικού δικαιώματος, αφού όχι μόνο επιδιώκουν να δώσουν στις επιχειρήσεις το δικαίωμα να προχωρούν σε μαζικές απολύσεις, αλλά ταυτόχρονα να απασχολούν για τρεις ή τέσσερις μέρες τους εργαζόμενους, για λιγότερες ή περισσότερες ώρες, ακόμα και ανασφάλιστους.

4. «Την προώθηση νόμων και ρυθμίσεων για την επέκταση όλων των μορφών ελαστικής απασχόλησης για τους μερικώς απασχολούμενους, "ενοικιαζόμενους" εργαζόμενους, "μπλοκάκια" κ.ά.».Ηδη μέσα στον Απρίλη, η κυβέρνηση φέρνει νομοσχέδιο που θα ενισχύει όλες τις μορφές ελαστικής εργασίας.

5. «Την περικοπή των υπερωριών και αντικατάστασή τους με ρεπό στα οποία ο εργαζόμενος θα μπορεί να παρακολουθεί εκπαιδευτικά προγράμματα».Επί της ουσίας θα δίνεται στους πλουτοκράτες το δικαίωμα να ξεζουμίζουν ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους αφού δεν τους πληρώνουν την υπερωριακή εργασία και θα καρπώνονται ακόμα μεγαλύτερο τμήμα από την υπεραξία της εργατικής δύναμης.

6. «Αρση της μονιμότητας στο δημόσιο τομέα και περικοπή όλων των επιδομάτων που ξεπερνούν το ύψος του καθιερωμένου βασικού μισθού».Η περικοπή του συνόλου των επιδομάτων βρίσκεται πάντα ψηλά στην κυβερνητική ατζέντα. Οσο για την άρση της μονιμότητας, κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, όπως ο Θ. Πάγκαλος, την έχουν αφήσει ανοιχτή.

7. «Τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης και δημιουργία ελεγκτικών μηχανισμών ώστε να αξιοποιούνται αποτελεσματικά τα κονδύλια από την ΕΕ».Να ενισχυθούν δηλαδή οι κρατικές υπηρεσίες ώστε να γίνεται ταχύτερα η προώθηση των κοινοτικών κονδυλίων (των χρημάτων των εργαζομένων) προς τους επιχειρηματίες.

Οι παραπάνω εφιαλτικές ανατροπές για τους εργαζόμενους συνδέονται άμεσα με τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης και ειδικότερα ενόψει της αξιολόγησης του Μάη από τους ελεγκτές της Κομισιόν, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, τα μέτρα αυτά ενδέχεται να παρουσιαστούν εκ νέου από την ελληνική κυβέρνηση ως «αναγκαία».

Οι δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου είχαν προειδοποιήσει εγκαίρως τους εργαζόμενους για την αντεργατική λαίλαπα που θα ακολουθήσει μετά τις βουλευτικές εκλογές. Αυτό και μόνο αποτελεί επαρκή λόγο οι εργαζόμενοι να εμπιστευτούν σήμερα το ΠΑΜΕ. Οχι μόνο ως προς τις εκτιμήσεις του για το ότι η επίθεση αυτή δεν έχει τέλος και ότι το αμέσως επόμενο διάστημα έρχονται νέα μέτρα. Αλλά ως προς τη θέση του ότι η μοιρολατρία και ο φόβος πρέπει να δώσουν τη θέση τους στο συλλογικό ανυποχώρητο αγώνα. Οτι η μόνη απάντηση στη διαρκώς κλιμακούμενη επίθεση αποτελεί η κλιμάκωση του αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Είναι χαρακτηριστικά όσα τονίζει το ΠΑΜΕ στην ανακοίνωση - κάλεσμα προς τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της εργατικής τάξης για την πραγματοποίηση 48ωρης απεργίας:

«Μόνο από σκοπιμότητα μπορεί κάποιος να μην αντιλαμβάνεται ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έναν κλιμακούμενο πόλεμο ενάντια στο σύνολο των δικαιωμάτων μας πρωτοφανέρωτο, που δεν τον έχουμε ξαναζήσει. Το αποτέλεσμα είναι το εφιαλτικό μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας να είναι η καύσιμη ύλη για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Μια τέτοια επίθεση απαιτεί και ανάλογη απάντηση από την εργατική τάξη τόσο ως προς την έκταση, τις μορφές πάλης, τη διάρκειά της. Οι ευθύνες είναι ιστορικές. Κάθε ημέρα που χάνεται στην οργάνωση της αντίστασης της εργατικής τάξης ευνοεί την κυβέρνηση, τους εργοδότες, την Ευρωπαϊκή Ενωση στην επίθεσή τους.

Το ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ καλεί τους εργαζόμενους, όλες τις οργανώσεις της εργατικής τάξης να συζητήσουν την πρόταση του ΠΑΜΕ για κλιμάκωση της πάλης. Προτείνουμε να πάρουν απόφαση για 48ωρη απεργία στις 21-22 Απρίλη, να απαιτήσουν από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να κάνουν το ίδιο. Τα βασικά αιτήματα της απεργίας να είναι:

• Η απαίτηση να μην κατατεθεί το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και να καταργηθούν οι προηγούμενοι αντιασφαλιστικοί νόμοι.
• Η άμεση υπογραφή Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα.
• Η απαγόρευση των απολύσεων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα και η προστασία των ανέργων.

Το σύνθημά μας, συνάδελφοι και συναδέλφισσες, δεν μπορεί να είναι άλλο από το ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ - ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ».

Οι στόχοι του ΠΑΜΕ είναι ξεκάθαροι. Η δύναμη της εργατικής τάξης βρίσκεται στον οργανωμένο συλλογικό αγώνα. Αυτός ο αγώνας μπορεί να επιφέρει μεγάλα ρήγματα σε αυτή την πολιτική. Αναγκαία προϋπόθεση να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης των εργαζομένων, η πλατιά συμμετοχή στην ταξική πάλη. Τα παραπάνω απαιτούν συγκεκριμένο σχεδιασμό παρέμβασης στους χώρους δουλειάς. Αξιοποίηση της πολύτιμης εμπειρίας που έχει συσσωρευθεί από τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις άλλες δράσεις που έχουν αναπτυχθεί τους τελευταίους μήνες. Πείρα που δείχνει ότι όταν οι ίδιοι οι εργάτες αποφασίσουν μπορούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που βάζουν η εργοδοσία, οι μηχανισμοί του κράτους, η αστική προπαγάνδα. Χρειάζεται να γίνει διαρκής ουσιαστική συζήτηση με τους εργαζόμενους για την αιτία των προβλημάτων τους, για το ότι υπάρχει η δυνατότητα όχι μόνο να μπουν εμπόδια σε αυτή την πολιτική, αλλά και να διεκδικηθούν στόχοι πάλης που απαντούν στις ανάγκες τους. Για το ότι, τελικά, ο κάθε αγώνας πρέπει να έχει απώτερο στόχο τη δημιουργία των όρων ανατροπής αυτής της πολιτικής.