To αίτημα όλων όσοι βρέθηκαν την Κυριακή, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Αλληλεγγύης με τον παλαιστινιακό λαό, στο γήπεδο Σπόρτινγκ ήταν ξεκάθαρο: «Ναι στο ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ». Το φώναξαν με συνθήματα και το τραγούδησαν με τους στίχους των πολλών καλλιτεχνών, που συμμετείχαν στη συναυλία συμπαράστασης στον αγώνα των Παλαιστινίων, που διοργάνωσε η Πολιτιστική Παρέμβαση σε συνεργασία με την Παλαιστινιακή Παροικία, τη Γενική Ενωση Παλαιστίνιων φοιτητών Ελλάδας και τη Γενική ένωση Παλαιστίνιων Γιατρών στην Ελλάδα.

Ελληνες και Παλαιστίνιοι, στο κατάμεστο Σπόρτινγκ, ένωσαν τις φωνές τους, για να καταδικάσουν την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα που σκοτώνει μέχρι και αθώα παιδιά, αλλά κυρίως, για να κάνουν σαφές πως η εξέγερση θα συνεχιστεί μέχρι το αίτημα να γίνει πραγματικότητα. Οχι μόνο γιατί ο κάθε λαός έχει δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, στην πατρίδα, αλλά και γιατί οι «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» - ένα σύνθημα που πλημμύρισε το γήπεδο - πρέπει να πάρουν ένα μάθημα. Ενα μάθημα που η ιστορία έχει καταγράψει και αποτυπώθηκε την Κυριακή στα στόματα όλων με το σύνθημα «Κούβα, Σαντινίστας, Βιετκόγκ, εδώ θα την πατήσετε, yankees go home».

Αλλωστε, όπως τόνισε και ο πρεσβευτής της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, κ. Αμπντάλα, «η ιστορία μάς διδάσκει πως οι λαοί που αγωνίζονται για την ελευθερία τους, στο τέλος δικαιώνονται». Ο ίδιος έδωσε το σύνθημα για «να τραγουδήσουμε ώστε να γιορτάσουμε μια μέρα την ίδρυση του Παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ», διαμηνύοντας πως «όπως τραγουδάμε τώρα για την Παλαιστίνη, θα τραγουδήσουμε αύριο για την ελεύθερη Κύπρο».

Την εκδήλωση - συναυλία συμπαράστασης στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού «άνοιξε» ο ποιητής, Γ. Κακουλίδης, σημειώνοντας πως «είναι γνωστό ότι οι Παλαιστίνιοι είναι τα πειραματόζωα των Αμερικανών». Κάνοντας, παράλληλα, καθαρό πως «είμαστε εδώ γιατί το Ισραήλ πρέπει να πληρώσει και θα πληρώσει».

Γιατί - όπως τόνισε ο Θ. Τζιαντζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ που χαιρέτισε εκ μέρους της ΚΕ του Κόμματος - η νίκη του παλαιστινιακού λαού, θα είναι νίκη κατά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, θα είναι νίκη όλων των λαών που αγωνίζονται. Ο ίδιος αναφέρθηκε στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, που συνεχίζεται «παρά τον οικονομικό στραγγαλισμό των Παλαιστινίων και τις εντεινόμενες παρεμβάσεις των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Ο Θ. Τζιαντζής σημείωσε πως μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του παλαιστινιακού ζητήματος πρέπει να βασίζεται στις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών για ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Για να καταλήξει: «Ενώνουμε τη φωνή μας για ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος, με πλήρη έλεγχο στις πλουτοπαραγωγικές πηγές του».

Τι σημαίνει, όμως, ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος; «αναρωτήθηκε», στο χαιρετισμό του, ο Χ. Παπαμάργαρης, πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης, για να υπογραμμίσει: «Σίγουρα δε σημαίνει αυτό που εννοεί ο Εχουντ Μπαράκ και δέχεται ο Αριελ Σαρόν. Ενα κράτος - μαϊμού, ένα κράτος «μπαντουστάν», με πρωτεύουσα το Αμπου Ντις, με το 40% της Γάζας να το νέμεται μια χούφτα Ισραηλινών εποίκων, με μια δράκα υπερορθόδοξων ραββίνων να ελέγχουν τη Χεβρώνα, με μερικές χιλιάδες εποίκους να παίζουν το ρόλο του σερίφη μέσα στην ιερή γη της ιστορικής Παλαιστίνης». Αντίθετα, συμπλήρωσε ο Χ. Παπαμάργαρης, «διατρανώνουμε τη θέλησή μας να αγωνιστούμε μαζί με τους Παλαιστίνιους αδελφούς μας για μια ανεξάρτητη Παλαιστίνη, με ξεκάθαρα σύνορα, χωρίς Ισραηλινούς εποίκους, με διασφάλιση των δικαιωμάτων όλων των προσφύγων που διώχτηκαν από τη γη τους μετά το 1948. Με άλλα λόγια αγωνιζόμαστε για ένα βιώσιμο ανεξάρτητο κράτος στην Παλαιστίνη, που πριν και πάνω από όλα θα έχει πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ».

Και η βούληση αυτή έγινε υπόσχεση από τον κ. Αμπντάλα Αμπντάλα, ο οποίος δήλωσε πως «η παλαιστινιακή εξέγερση θα συνεχίζεται μέχρι ο λαός μας να αποκτήσει όλα τα νόμιμα δικαιώματά του και την ανεξαρτησία του». Πως «κάθε Παλαιστίνιος που πέφτει μάρτυρας, κάθε Παλαιστινιακή ελιά που την ξεριζώνει ο ισραηλινός στρατός, μας φέρνει πιο κοντά στο όνειρο της λευτεριάς».

Γι' αυτό τελικά «χρωστάμε όλοι κάτι σ' αυτά τα παιδιά που κάνουν καθημερινά την καρδιά τους χειροβομβίδα και τα σώματά τους ασπίδα ενάντια στη λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων», όπως είπε ο Π. Αλέπης, χαιρετίζοντας εκ μέρους της Πολιτιστικής Παρέμβασης. «Χρωστάμε όλοι - συνέχισε - το καθημερινό μάθημα πως ετούτος ο κόσμος που κάνει με το ζόρι των όπλων το άδικο "δίκιο", δεν μπορεί να είναι οριστικός και αμετάκλητος και πρέπει να ανατραπεί». Ο Π. Αλέπης συμπλήρωσε πως η ανεξάρτητη Παλαιστίνη, «είναι για τον παλαιστινιακό λαό μια ηρωική προσπάθεια να κερδίσουν τη δυνατότητα να αναπνέουν λίγο πιο ελεύθερα. Για μας είναι άλλη μια ευκαιρία τούτη τη φορά να γίνει "το δικό μας" και να κερδίσουν οι λαοί».

Την εκδήλωση χαιρέτισε, εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Μωραΐτης, ο οποίος είπε πως η διεθνής κοινότητα και η Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να παρέμβουν, ώστε να δημιουργηθεί ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος με εγγυημένα σύνορα. Εκ μέρους της ΝΔ, ο Ν. Ευσταθόπουλος ζήτησε να εφαρμοστούν οι αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, ενώ ο Π. Τριγάζης, από τον ΣΥΝ, είπε πως δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη στη Μέση Ανατολή, χωρίς την αποχώρηση των Ισραηλινών από τα κατεχόμενα και τη δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους. Παραβρέθηκαν ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Στ. Κόρακας και η βουλευτής της ΝΔ. Κ. Παπακώστα.

Γραπτό μήνυμα συμπαράστασης έστειλε ο δήμαρχος Αθηναίων, Δ. Αβραμόπουλος.

Αμέσως μετά τους χαιρετισμούς άρχισε το τραγούδι για τη λευτεριά. Η ατμόσφαιρα έχει ήδη θερμανθεί και ανέμενε την «εκτόνωσή» της στους ήχους και τους στίχους των τραγουδιών. Κάτω από το μήνυμα του πανό «Ελλάδα - Παλαιστίνη - Αδελφοσύνη» και πάνω στη σκηνή, οι καλλιτέχνες ξεδίπλωσαν σαν «χέρι αλληλεγγύης» στο κοινό την παλαιστινιακή μαντίλα που τους μοίραζε ένας πιτσιρικάς και πορεύτηκαν μαζί στους ήχους της ανεξαρτησίας.

Πρώτα ήταν ο Θ. Μικρούτσικος, για να ξεσηκώσει το κοινό με τα αγριεμένα πλήκτρα του πιάνου του, παρέα στη συνέχεια με τον Χρ. Θηβαίο. Κάτω από το σύνθημα «Κάτω τα χέρια από την Παλαιστίνη» και τους ήχους των χειροκροτημάτων, τη σκυτάλη έλαβαν οι Ο. Περίδης και Μ. Κανά. «Γι' αυτούς που ψάχνουν να βρουν στέγη και πατρίδα», αφιέρωσαν τα τραγούδια τους οι Μάτζικ Ντε Σπελ, φέρνοντας στην παρέα των ήχων την Κ. Γώγου και τον Δ. Σαββόπουλο. Λίγο μετά, ο Χ. Θηβαίος ανέβηκε στη σκηνή με τον «Μπαγάσα» του Ν. Ασιμου, με το σύνθημα «ένας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός» να υποδέχεται τον Μ. Πασχαλίδη και αυτόν οι «Ενδελέχεια». Τα συνθήματα και πάλι μπερδεύονταν με τα τραγούδια, «σκληραίνοντας» περισσότερο τον ήχο του συγκροτήματος, που διαδέχτηκε ο Β. Παπακωνσταντίνου, καλώντας τον κάθε Παλαιστίνιο: «κράτα ρε φίλε γερά». Κι όταν έπεσε το τραγούδι για τον Τσε Γκεβάρα, το σύνθημα «Κούβα - Σαντινίστας- Βιετκόγκ, εδώ θα την πατήσετε, yankees go home» δόνησε το γήπεδο. «Εγώ κι εγώ ένα σύνθημα» απάντησε ο Β. Παπακωνσταντίνου, για να ειπωθεί ρυθμικά από το κοινό: «Κάτω τα χέρια από την Παλαιστίνη, να φύγουν τώρα τα κτήνη και οι κρετίνοι».